Czy macie pasję?

He he mam psa,ale juz ma imię-Milo nie zmienię,bo zgłupieje mi psina.

A mój pies to jedyna nieznerwicowana osoba w rodzinie. Ostoja normalności. Pozdrawiam Cię, kochanie!

Astronomia, muzyka, psychologia i kuchnia wszelkiego rodzaju

ponieważ mózg mi zaczął niedawno znowu pracować :) wracam do swojej pasji czytania słuchając przy tym muzyki. Ostatnio dużo czasu zabiera mi szydełkowanie hehe i robienie na drutach Moje pierwsze dzieło to bolerko w jakże antydepresyjnym wściekle żółtym kolorze. :). Lubię układać bukiety, robić biżuterię, ramki na zdjęcia - ogólnie lubię tworzyć. Tylko do tej pory nie miałam na to siły. W ogóle zapomniałam chyba że to lubię

Ale jakiejś wyraźnej pasji to nie mam.

btw. ciotka moja ma psa, sie Pasja zwie właśnie

heh niezłe

to chyba moja jedyna szansa żeby mieć prawdziwą pasję.

maiev każdy sposób jest dobry jeśli skuteczny :>

kiedyś miałem wielką pasję... dziś nie mam na nią czasu.... ehhh jazda konna to czysty relaks, a w terenie na śniegu to już prawie extreme

wiem, że kiedyś do tego wrócę

Moja pasja?? heh, całe lata myślałem, że są to sztuki walki...Jednak powrót po długiej chorobie jest trudniejszy niż myślałałem. Moje warunki fizyczne nie pozwalają mi czerpać satysfakcji z treningów . Nie mogę powiedzieć, że dobrze ćwiczyłem skoro co chwile dostawałem zadyszki...Cóż niestety nie ma już nic co by mnie na prawdę przyciągnęło

Żeby odwrócić uwagę od problemów zająłem się fotografowaniem. Również wideofilmowaniem, ale od dłuższego czasu nie miałem w rękach kamery.

To, czym zajmowałem się wcześniej, przepadło przez chorobę

mam 3 pasje:

-film (kazdy nowy film to dla mnie cos super-nie moge sie doczekac by zaczac ogladac)

-projektowanie wnetrz (moge ciagac meble w te i spowrotem po 100 razy dziennie,oraz przestawiac drobiazgi do znudzenia az efekt koncowy mnie zadowoli:)

-projektowanie ogrodow

tylko to tak naprawde mnie odpręża,ale jak zajmuje sie ogrodem to czasem nie widze ze juz nic nie widze(hehe-bo jest juz noc:)

Pozdrawiam Was serdecznie

mam bardzo nietypowa pasje

cześć Drodzy ogromnie cieszę że jestem tu zwami.Moja pasja , w zasadzie tak już mogę powiedzieć to TAI-CHI i JOGA. Bardziej nazywam to moim zajęciem. Tai- chi ćwiczę w grupie 2, 5 roku, a jogę samodzielnie w domu.I przyznam się, że odkąd się tym zajmuję polepszyło się moje samopoczucie mam krótkotrwałe doły i niże psychiczne. Wcześniej takie stany okropnego, podłego nastroju trwały przez wiele tygodni.Te ćwiczenia rewelacyjnie wpływają na psychikę , emocje,poprawiają kondycje fizyczną Wzrosła moja samoocena dowartościowałam się, bardziej siebie akceptuję

Moja pasja to nadal gary :)

Moja życiową pasją jest medycyna. Chcę jako lekarz pomagać ludziom. Kręcą mnie te wszystkie medyczne sprzęty, to, że na medycynie stosuję swoją wiedzę i dzięki temu ratuję komuś życie. Trudno się dostać na medycynę (przez tą cholerę fizykę) ale jestem twarda. O niczym innym nie myślę, tylko o niej. Dam z siebie wszystko, żeby się dostać. Mam gdzieś, jak slyszę, nie idź bo to bo tamto siamto. Wbijam w to. Ja to kocham

Poza tym lubię dobre filmy (trillery, komedie), muzykę (rap i rapopodobną, pop) i kocham podróże, morskie basenowe lub gorące kąpiele i shopping. No zapomnialabym dodać: dobre jedzenie

MUZYKA!

kocham jeżdzić konno. Niesamowite uczucie. Kiedy galopuję, czuję ,że zyję.

uwielbiam poznawać nowe rzeczy i rozwijać gałęzie moich zainteresowań.

No i oczywiście Deskorolka.

Moją pasją jest tworzenie, m.in. rysowanie ( choć ostatnio poświęcam temu coraz mniej uwagi), jazda konna, fotografowanie oraz rycerstwo. Biorę czynny udział we własnym bractwie ehh... chciałabym się nauczyć jeździć na deskorolce...

Moją fotografia od cz-b do cyfrowej lubię tez sama sobie coś tworzyć ze zdjęć w programach upiększać itp

chciałabym się nauczyć jeździć na deskorolce

Wystarczy troszkę chęci, no i ktoś do 'pouczania'. No chyba, ze nie masz takiego kogos, to faktycznie kicha..Mi też jeszcze dużo brakuje, ale staram się jeżdzić ile wlezie!.

Cześć,

zajrzałam tu bo mam problem.

Moją pasją jest sztuka - głownie rzeźbienie w drewnie. W czym problem?

Rzeźbię od dawna, ale jakieś pół roku temu, podczas roboty dłutko jakoś tak zjechało mi na rękę i zamiast drewna porysowało mnie! Dość okazale...

Potem drugi raz, czwarty... i cały sprzęt wylądował na ciemnym dnie szafy i leży tam do dziś.

Podczas rzeźbienia - zawsze tak miałam - o całym bożym świecie zapominam. Nagle zaczęła te chwile wykorzystywać moja podświadomość z krzywdą dla mojego ciała (i ducha też bo najpierw mam bolesne rany, potem zostają brzydkie blizny). Próbowałam z tym walczyć ale nie udawało mi się więc schowałam głęboko wszystko ale bardzo brakuje mi mojej pasji i coraz częściej sięgam na dno szafy ale wycofuję rękę spostrzegając blizny.

Najdziwniejsze jest to, że to były jedyne incydenty samookaleczania. Niczym innym nie zdarzyło mi się uszkodzić.

Czy to oznacza, że będę musiała zrezygnować z mojego hobby?

Kurcze..trudna sytuacja.. kochasz to.. a nie umiesz tego opanować? tzn tego samookaleczania się?

A może masz jakąs inną pasję przy której 'odlatujesz'?

Niestety, od czasu gdy odstawiłam dłuta nic mnie nie cieszy i popadam w nic nierobienie. Do niczego nie mogę się zmotywować i nic nie sprawia mi porównywalnej przyjemności.

Ponawiam pytanie. Czy nie umiesz powstrzymać tego samookaleczenia?

probowałaś?

Przepraszam Samanta, byłam wczoraj rozkojarzona.

Mam obawy, że zrobię sobie znowu coś. Nie ufam sobie w tej dziedzinie, ponieważ zarówno jak moje próby samobójcze taki i w przypadku samookaleczania, dzieje się to poza moją świadomością. To tak, jakby mi się film urwał. Czyli nie mam nad tym żadnej kontroli. Po wszystkim nie bardzo pamiętam co się ze mną działo w chwili gdy np. się cięłam. Ciężko mi to wyjaśnić, zresztą nie tylko mi - mój psychiatra też ma z tym problem.

Alez nie masz za co przepraszać, rozumiem!

Ciężka sytuacja..najgorsze jest to, ze uwielbiasz tą pasję..a może znajdziesz sobie inna pasję, zblizoną do tej co tak bardzo kochasz?

bethi,a może zacznij rzeźbić "pod czyimś okiem" - tak na początek, zeby sprawdzić, czy uda Ci się pokonać tę siłę, która pcha Cię do samookaleczania, a przy okazji ktoś będzie Cię pilnował.

A no właśnie! ze tez wczesniej na to nie wpadłam. To jest jakiś sposób :)

Dzięki Kobitki!

To mam dwa wyjścia Na pewno spróbuję obu. Mam pewne obawy, ale fakt, jak ktoś przy mnie będzie to nawet jak mi się zachce, to będzie interweniował, a pomysł z znalezieniem alternatywy rzeźbienia jest jeszcze lepszy: pozwoli mi rozwinąć umiejętności. Nawet mam pomysł - glinka!

Pozdrawiam serdecznie!

Jesteście Kochane!