Niszczę sobie życie

Leczę się, mam terapię.

Jestem osobą depresyjną.

Niszczę sobie i innym życie. Jestem bezsilna, nie chcę ranić innych, a ranię.

Boję się, że zanim moja depresja się skończy, nie będzie już mnie ani innych.

Zostanę sama i wszystko się pogłębi.

Nawet mój chłopak nie może ze mną wytrzymać.

Nie umiem się ruszyć, czuję, że się cofam, że nie robię postępów

ewelka91, jak długo chodzisz na terapię? to musi czasem potrwać. na pewno nigdy nie zostaniesz sama, pamietaj. :)

Chodzę od lutego, ale pani z terapii uświadomiła mi, że to może potrwać rok, 2 a nawet 5 czy 10 lat

Zwyczajnie boję się, że będzie to trwać kilka lat i do tego czasu zniszczę sobie i innym życie...

Mój chłopak mnie nie rozumie, mówi, że wymyślam, że mam się wziąć w garść, ale depresja mi nie pozwala normalnie żyć, funkcjonować.

Nie życzę tego nikomu...

Cześć

Jak długo chodzisz na terapię i jakie konkretnie masz problemy?

Rzeczy się pogłębiało jak sie nad nimi nie pracuje, ale widzę że jakieś wsparcie masz. Może teraz odczuwasz kryzys i bardzo obwiniasz siebie, ale przyszłość wcale nie jest stracona.

-- 02 maja 2012, 21:13 --

Cześć

 

Od lutego to nie tak długo... Jakie konkretnie masz problemy?

Rzeczy się pogłębiało jak sie nad nimi nie pracuje, ale widzę że jakieś wsparcie masz. Może teraz odczuwasz kryzys i bardzo obwiniasz siebie, ale przyszłość wcale nie jest stracona.

Jestem osobą depresyjną- mam koszmary, nie mogę w nocy spać, budzę się.

Ciągle mam lęki, ogarniają mnie dosłownie znikąd. Mogę iść ulicą i się rozpłakać, z niczego.

Pracuję nad tym, ale mam załamanie, i nie radzę sobie z sobą.

ewelka91, zawsze tak miałaś?

ewelka91, właśnie, zawsze tak miałaś czy zdażyło się coś, co mogło to spowodować?

Miałam, ale nie tak silnie jak teraz.

Nie wiem, co mi się zrobiło, teraz to odczuwam tak mocno, tak ciężko, naprawdę nie widzę przyszłości

ewelka91, więc moze w przyszłości czeka Cię coś czego się szczególnie obawiasz?

ewelka91, a rozmawiałaś o tym pogorszeniu z lekarzem, może potrzebujesz silniejszych leków, może by się udało lekami wyeliminować Twoje problemy ze snem?

-- 02 maja 2012, 22:21 --

depresję można skutecznie leczyć, to nie jest choroba na całe życie, więc głowa do góry, na pewno będzie lepiej, tylko potrzebujesz leczenia i terapii.

ewelka91, więc moze w przyszłości czeka Cię coś czego się szczególnie obawiasz?

wszystkiego się obawiam- że nie znajdę pracy, że nie będę mieć gdzie mieszkać, że zostanę sama.

Ja się boję wszystkiego, nawet tego, że usypiając dzisiaj, mogę się nie obudzić

-- 02 maja 2012, 21:29 --

U mnie cała rodzina jest depresyjna- tato brał leki, mama bierze leki (od 5 lat) i brat bierze leki.

Widzę jak inni cieszą się życiem i im zazdroszczę. Depresja i wszystkie stany lękowe są straszne, są bólem dla duszy, a nie dla ciała.

Strasznie się męczę

ewelka91, rodzice mają takie same problemy jak Ty? To może przez to bardziej powinni rozumieć przez co przechodzisz...

Nie wiem, jakie problemy mają, mama i tata nie chcą o tym rozmawiać, a brat, dowiedziałam się przypadkiem, ma depresję lękową, czy coś w ten deseń, boi się wszystkiego

ewelka91, a chłopak Cię nie rozumie. To już wiem skąd to poczucie samotności i niemoc.

Ale masz jeszcze terapię...pomogła Ci w jakimkolwiek stopniu?

Ja się boję wszystkiego, nawet tego, że usypiając dzisiaj, mogę się nie obudzić

Ja zawsze zasypiając mam nadzieję, że się NIE budzę. Ty masz w sobie chęć życia, skoro się tego boisz, a to już dużo!

Ja się boję wszystkiego, nawet tego, że usypiając dzisiaj, mogę się nie obudzić

 

Ja zawsze zasypiając mam nadzieję, że się NIE budzę. Ty masz w sobie chęć życia, skoro się tego boisz, a to już dużo!

ej jeśli Was to pocieszy to ja byłam przez jakiś czas w takim stanie, ze mógł mnie autentycznie traciś atak serca w kazdym momencie... już mnie to raczej nie dotyczy, teraz mi tylko serducho wali na tle nerwowym, ale ale ale..

jeżeli jesteś świadoma swojej depresji i nie mozesz z nią wytrzymać to już jest krok na przód! męcz dalej terapię... efekty może nadejdą :)

O kurczę, nie wiedziałam, że może do tego dojść.

Mam nadzieję, że mnie to nie spotka, choć serce na tle nerwowym mi wali ciągle.

Współczuję Ci z tym chłopakiem. Mój z kolei nie zdaje sobie w ogóle sprawy z mojego stanu. Nawet, jak widział cięcia to tylko popatrzył na mnie karcąco.

Uważam, że mój komentarz i tak jest zbędny, ale musisz wiedzieć, że trzymam za Ciebie kciuki. Ci, którzy Cię kochają, zrozumieją i będą Cię wspierać w tych najtrudniejszych chwilach.

ewelko91

Myślę, że koniecznie potrzebujesz antydepresantów, każdy dzień choroby kosztuje zbyt wiele, walutą jest życie, a im późniejszy jego etap tym większa inflacja.

Życzę zdrowia

na pewno jest zero, nic postępów? Czy może są takie małe, niemal niewidoczne?

Cierpliwości! Nie od razu Rzym zbudowano!

Nie wiem, jakie problemy mają, mama i tata nie chcą o tym rozmawiać,

oprocz brania lekow chodza na terapie?

Nie wiem, jakie problemy mają, mama i tata nie chcą o tym rozmawiać,

oprocz brania lekow chodza na terapie?

Mama chodzi, ojciec nie (przez swoją dumę)

-- 08 maja 2012, 20:24 --

na pewno jest zero, nic postępów? Czy może są takie małe, niemal niewidoczne?

Cierpliwości! Nie od razu Rzym zbudowano!

Czuję że nie mam czasu, czuję, że jeśli się nic nie zmieni, to ja umrę. Umrę wewnętrznie, z powodu braku sił.