Skocz do zawartości
Nerwica.com

Samotność


ixi

Rekomendowane odpowiedzi

Ciągle powtarzała mi, że chce ze mną być, chce, żeby nam wyszło. Jednak po miesiącu stwierdziła, że to nie ma sensu, że nie jestem facetem dla niej.

Marsal 2 , a chociaż zapytałeś się Owej panny skąd u niej taka zmiana nastawienia? I co jest powodem ,że nie jesteś dla Niej facetem... czy znowu nieśmiałość Cie zablokowała?

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Marsal 2 , a chociaż zapytałeś się Owej panny skąd u niej taka zmiana nastawienia? I co jest powodem ,że nie jesteś dla Niej facetem... czy znowu nieśmiałość Cie zablokowała?

 

Pytałem, w odpowiedzi słyszałem, że jestem fajny, ale zbyt nieśmiały. Nieodpowiadało jej to, że jak już udało mi się zebrać i zaproponować spotkanie, a ona twierdziła, że "dzisiaj nie bo...", to odpuszczałem, a ona chciała, żeby przyjechał. Nieodpowiadało jej to, że jak się spotykaliśmy, to trudno było mi gadać...

Tak naprawdę nie wierzę, że ona chciała być ze mną. Ona po prostu chciała mieć kogo kto się będzie nią interesował.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Uważaj Abbey ,bo w stanach tak desperackiej i rozpaczliwej potrzeby kogoś drugiego, możesz zaufać komuś niedobremu i nieodpowiedmniemu . W dodatku trzymać się go za wszelką cenę wbrew logice. Zawsze proś Niebiosa o Najlepsze i Najlepszego! Małym się nie zadowalaj,,, chociaż rozumiem ( wydaje mi się ) Twoją samotność. A bliższe kontakty wirtualne też bierzesz pod uwagę ,czy tylko real? Wirtual ,ale zawsze to jakaś ulga?,nie.

Wytrzymasz.Pozdrawiam.

Już raz w akcie desperacji zaznajomiłam się z kimś, kto mnie dobił. I od końca sierpnia jest ze mną coraz gorzej. Ale tkwię, tkwię w tej samotności za długo i chyba znów bym wpadła w złą znajomość, gdyby była taka okazja.

W znajomościach wirtualnych nie jestem dobra - po prostu nie klei mi się rozmowa. Nie wiem co powiedzieć itd... :roll:

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Już raz w akcie desperacji zaznajomiłam się z kimś, kto mnie dobił. I od końca sierpnia jest ze mną coraz gorzej. Ale tkwię, tkwię w tej samotności za długo i chyba znów bym wpadła w złą znajomość, gdyby była taka okazja.

 

Też tak czuję. Od lat nie miałem nikogo, tak strasznie chciałbym się do kogoś przytulić.. Spotkałem miłą dziewczynę.. Wiem, że to nie moja liga, w sensie nie widzę w niej tej wrażliwości, wybitnego intelektu. Nie wiem czy będę w to brnął.. Perspektywa wymiany czułości jest bardzo kusząca.. tyle lat sam.. ale wiem, że mogę żałować, tylko pogłębić się w zatraceniu..

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Ona po prostu chciała mieć kogo kto się będzie nią interesował.

Marsal2 ,to chyba oczywiste ,że One wszystkie tego pragną. Mam nadzieję ,że nie mówiłeś( jak już w ogóle coś mówiłeś) Jej tylko o sobie i o swoich problemach,a ją używałes tylko do słuchania, bo to była by totalna porażka. Kobiety uwielbiają być słuchane ,musisz tylko stworzyć odpowiednią atmosferę i wysilić się na niekłamaną uwagę w ich słuchaniu.

Chyba zrobiłeś na Niej ( tak przypuszczam) pierwsze złe wrażenie ,( swoja nieśmiałością, nietaktownością) i to dziewczyna odepchnęło.

Trzeba było na odwagę walnąć przed spotkaniem ze dwa piwa ,to może język by Ci się rozwiązał, przynajmniej przed pierwszymi randkami. Często tak robiłem ,i dawało efekt. Potem ...już by jakoś poszło ,nawet bez piwa.

Teraz jak poznasz następną dziołchę ( młody jesteś to i pewnie nie jedną poznasz jeszcze) to nie opowiadaj jej tylko o swoich depresjach ,nieśmiałościach ,lękach i o tym ,że zostawiła Cie dziewczyna a żadna nie chce być z Tobą.

Mów jaka jest wspaniała ,piękna ,czuła( KOMplementy!!!),kupuj przed każdym spotkaniem czerwone róże, słuchaj i nie truj za wiele o sobie . Zaproś ją do jakiejś dobrej restauracji i wybieraj bardziej romantyczne miejsca niż ulica i puub.

A zobaczysz efekty ,,,a zobaczysz ,że Twoja samotność się skurczy ,pęknie jak duzy balon...czego Ci życzę.

Przerabiałem te błędy w wieku 22 lat ,,,wszyscy chyba przerabiają dopóki się nie nauczą.

I poczytaj sobie kilka babskich romansideł , to zobaczysz jakie są nasze Kobietki i czego pragną...

Pozdrawiam.Trzymaj się i prędko wychodż a depresji ,,,kobiety ( a tyle jest samotnych, nawet na TYM FORUM) CZEKAJĄ> do facetów należy pierwszy ruch.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Marsal2 ,to chyba oczywiste ,że One wszystkie tego pragną.

 

Z tym, że jej nie chodziło o nic innego. Miała gdzieś mnie, miała gdzieś to, że taką durną gadką może mnie zranić. Jestem prawie przekonany, że tego właśnie chciała - zranić kogoś tak jak ona sama została zraniona...

 

 

Mam nadzieję ,że nie mówiłeś( jak już w ogóle coś mówiłeś) Jej tylko o sobie i o swoich problemach,a ją używałes tylko do słuchania, bo to była by totalna porażka. Kobiety uwielbiają być słuchane ,musisz tylko stworzyć odpowiednią atmosferę i wysilić się na niekłamaną uwagę w ich słuchaniu.

 

To jedyne co potrafię - słuchać. Nie potrafię rozmawiać w cztery oczy, panikuję, nie wiem co powiedzieć, boję się, że palnę jakąś durnotę... I tak, słuchałem ją i to bardzo uważnie.

 

Trzeba było na odwagę walnąć przed spotkaniem ze dwa piwa ,to może język by Ci się rozwiązał, przynajmniej przed pierwszymi randkami.

 

Alkohol bardzo źle na mnie wpływa i NIGDY już go nie tknę. Jednak dzięki za radę.

 

Teraz jak poznasz następną dziołchę ( młody jesteś to i pewnie nie jedną poznasz jeszcze) to nie opowiadaj jej tylko o swoich depresjach ,nieśmiałościach ,lękach i o tym ,że zostawiła Cie dziewczyna a żadna nie chce być z Tobą.

Mów jaka jest wspaniała ,piękna ,czuła( KOMplementy!!!),kupuj przed każdym spotkaniem czerwone róże, słuchaj i nie truj za wiele o sobie . Zaproś ją do jakiejś dobrej restauracji i wybieraj bardziej romantyczne miejsca niż ulica i puub.

 

Tak właśnie robiłem przy tamtej i co z tego mam? Zabawiła się moimi uczuciami i zostawiła, bo się jej znudziłem.

 

Obecnie jednak nie potrafię już o niczym innym z ludźmi gadać jak tylko o tym jak paskudnie się czuję. Niczym nie potrafię się zainteresować, w ogóle z domu nie wychodzę, całe dnie leżę w łóżku z nadzieją, że następnego ranka już się nie obudzę. Nie potrafię się już uśmiechać. Jak ktoś opowiada o czymś radosnym co go spotkało, to mnie coś bierze. Jak wspominają o czymś przykrym, to mnie dołuje. Tak jest od blisko pół roku.

 

Pozdrawiam.Trzymaj się i prędko wychodż a depresji ,,,kobiety ( a tyle jest samotnych, nawet na TYM FORUM) CZEKAJĄ> do facetów należy pierwszy ruch.

 

I to jest ten problem... ja nie potrafię zrobić tego pierwszego kroku... i boję się że zdechnę samotny i to nie tylko z powodu braku drugiej połówki...

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Stało się tak jak myślałem.. Brnę w coś, co od początku skazane jest na porażkę, coś z czego nie będę miał żadnego pożytku, a tylko staje się w ten sposób niekonsekwentny. Oczekuję kogoś wyjątkowego, niezwykle wrażliwego, a sam brnę w coś zupełnie innego.. Dziewczyna jest miła, niegłupia, ale to zupełnie inne priorytety .. zrozumcie jednak .. tyle lat nie miałem koło siebie nikogo.. po prostu nikogo :( .. liczyłem chociaż na więcej czułości dziś.. choć... znów poczułem zapach kobiety, jak to jest się do kogoś przytulić.. Nie skaczę z radości.. szczerze myślałem, że będzie to większa ulga, po tym jak przez ten okres potrafiłem wpadać w paranoję z tego powodu.. Warto czekać na ten swój ideał, ale teraz przynajmniej mam mniejszy bagaż tego ciężaru jakim był ten okres samotności, prawie jak celibat.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

THJ_nw, Nie warto rzucać się w 1 lepszą relacje, ale i czekać w nieskończoność... przynajmniej wg mnie.

Życzę szczęścia mimo wszystko.

 

Choć ja, nie nadając się do żadnych relacji,mam "ułatwioną" sprawę :<.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

A ja z moim mężem poznałam się kilka lat temu na podobnym forum. Teraz okazało się, że to dupek, ale przez kilka lat było super:).

 

Oboje byliśmy po przejściach, z podobną wrażliwością, a pierwsze spotkanie to była kompletna porażka, bo nie wydusiłam ani słowa, a i on nie zrobił na mnie dobrego wrażenia. Mimo tego jakoś doszło do kolejnych.

 

No ale to on zrobił pierwszy krok...

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

THJ_nw, Nie warto rzucać się w 1 lepszą relacje, ale i czekać w nieskończoność... przynajmniej wg mnie.

 

To nie jest znowu taka pierwsza lepsza relacja..ale i tak masz rację , nie warto - przepaść między nią a kimś, kogo poszukuję jest przeogromna. Choć nie gorszy mnie ta dziewczyna, najważniejsze, aby być sobą i chyba tego nie złamałem..

Choć ja, nie nadając się do żadnych relacji,mam "ułatwioną" sprawę :<.

 

A myślisz , że ja się nadaję ? Z resztą nie chcę się nadawać do żadnych realcji, poza jednym wyjątkiem, którego nigdy z resztą nie spotkam..

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

A myślisz , że ja się nadaję ? Z resztą nie chcę się nadawać do żadnych realcji, poza jednym wyjątkiem, którego nigdy z resztą nie spotkam..

 

To śmieszne, ale takie same myśli siedzą w mojej głowie. A może raczej straszne?

 

Jakiś czas temu założyłem profil na jednym z portali randkowych. Coś mnie ciągle blokuje, żeby zapoznawać osoby stamtąd. Czasem zdarzy się, że któraś napisze, ale rozmowa zazwyczaj się urywa po paru zdaniach... Taka właśnie sytuacja miała miejsce parę minut temu. Padło pytanie "Czym ciekawym się zajmujesz?". Po odpowiedzi, że nie mam żadnych zainteresowań, rozmowa się kolejny raz urwała... :(

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Marsal2 znam to uczucie . Też do niedawna próbowałem poznać kogoś w ten sposób. Powiedziałem sobie, że mogę być nadal idealistą, a przy tym zawierać stosunki z bardziej przypadkowymi osobami (nie byle jakimi) .. Jednak zaimponowanie komuś takiemu jest trudne. Oczywiście można używać tanich chwytów itd. ale to chyba nie w naszej naturze i jest dość żałosne. Paradoksalnie, cieszę się, że skończył się ten bezdepresyjny dla mnie czas ostatnio, bo próbowałem coś wymusić, być nienaturalny. Godziłem się na to co mam - czyli na samotność i w dodatku równałem się z innymi, nabierałem złych manier - to przykre bo tacy są moi koledzy, innych nie mam, ale tak nie chcę. Chcę się buntować przeciw losowi, ale przy tym chcę być sobą aż do bólu i Ty też bądź..warto.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

THJ_nw, jednak jak będę dalej sobą, to już na zawsze pozostanę sam. Nie mam znajomych, przyjaciół, z którymi mógłbym gdzieś wyjść. Ludzi jedynie na uczelni spotykam i w drodze na nią. Tak słowo klucz - spotykam... Jak ja bym chciał spotykać SIĘ z ludźmi... Jednak bez pomocy z zewnątrz nie mam na to szans. Potrzebuję kogoś kto by mnie z domu wyciągnął między ludzi, pomógł mi się z kim poznać, żebym mógł znaleźć własnych znajomych... Dlaczego to jest tak, że Ci co mają wielu znajomych poznają co chwilę nowych, a Ci co są sami nie mają na to żadnych szans? :(

 

Depresja bardzo mnie zmieniła, zmieniła na gorsze... Już teraz nie wiem jaki jestem naprawdę. Czy ten ja sprzed paru lat to ten prawdziwy ja? Czy teraz to co jest, to ja. I jedno, i drugie napawa mnie przerażeniem. :( Dawniej przynajmniej gry komputerowe mnie bawiły, teraz jedyną "radość" sprawia mi to, że ktoś ze "znajomych" napisze na gg, czy wyśle smsa.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Marsal2, właściwie co mam Ci odpowiedzieć na twój post.. jedyne co mogę to podpisać się pod tym. Przez pierwszy rok studiów w ogóle z nikim się nie spotykałem, dopiero na drugim znalazłem kumpli do piwa. Chociaż tyle, ale łatwo nie było. Co się nadręczyłem z tego powodu.. że wybrałem taki kierunek, tak mało amibtną uczelnię itd. Znam Twój ból. Ja się do tego już przyzwyczaiłem. Nie jest mi z tym najlepiej, ale co zrobić. Tak niewiele nam trzeba, kontaktu z osobą, która Cię zrozumie, zaakceptuje, porozmawia o życiu, jego sensie. No tak, to już za wiele. Nierealne.

 

A dlaczego zmieniła Cię na gorsze? Depresja to taki stan, w którym dokładnie analizujesz swoje emocje. Jest się chyba wtedy szczerym.. Fakt, jest się często do bólu krytycznym wobec siebie, często niesprawiedliwym, ale można też zauważyć to, że jest się inną osobą, inną niż wszyscy, bardziej wrażliwą, a to moim zdaniem już jakaś przewaga. No taa, mnie też nie bawią już gry, a to było zawsze jakiś sposób na zabijanie czasu. Dzisiaj coś włączyłem niemal z przymusu, pierwszy raz od jakiegoś czasu.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Wg mnie wrażliwość to upierdliwa rzecz, mogę powiedzieć, że czasem jestem w stanie zrozumieć ludzi bardziej niż inni z mojego otoczenia... oczekując od nich czegoś podobnego ich "tępota emocjonalna" że tak to nazwę czasem jest... "rażąca",przez co nie jestem zrozumiany.... być może dlatego wolę być sam.

Albo przebywam w dennym otoczeniu :|.

Marsal2, magia osobowości... tak jak np w przypadku mojego brata... zawsze kogoś znalazł do towarzystwa, choć obecnie zachowuje się tak, że gdyby pierdział w balon to napełnił by go helem, bo jest tak "nadęty",gardząc wszystkimi....

też mnie niektóre zachowania denerwują... ale nigdy nie uważam się za lepszego, mogę się nie zgadzać z ludźmi, ale nie twierdzę że są gorsi .

 

Czasem lepiej być samemu... szukanie towarzystwa na siłę... nie da szczęścia niestety ; /.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

THJ_nw, kiedyś potrafiłem się cieszyć z głupot, pogadać o niczym, byłem zabawny, podobno miło się ze mną spędzało czas. To wszystko słowa mojej kumpeli z roku wypowiedziane jakieś 2 miesiące temu. Teraz za to milczę, a jak się odezwę to jestem chamski, w ogóle się nie uśmiecham, jedyne o czym potrafię gadać, to to jak paskudnie się czuję (a i to tylko wirtualnie, bo w cztery oczy nawet z psychiatrą i psychologiem jest mi ciężko :( ) i roztaczam wokół siebie aurę smutki. To także słowa ten samej kumpeli, wszystko poza tym w nawiasie. Czy to zmiana na lepsze? Ja jakoś tego nie widzę. Może i jestem bardziej wrażliwy, ale facet to powinien być facet, a nie pizda co beczy z byle jakiego powodu, wszystkim się przejmuje, albo wszystko ma gdzieś, załamuje się i zniechęca z byle jakiego powodu. Nie potrafię zatroszczyć się sam o siebie, nie potrafię podjąć żadnej decyzji bez wcześniejszego wielogodzinnego rozmyślania nad bezsensem jakiejkolwiek opcji wyboru, co w efekcie skutkuje niepodjęciem żadnej. Jak ktoś taki... coś takiego, bo to już chyba nie jest obraz człowieka, może znaleźć swoją drugą połówkę? Wiem, że miłość nie rozwiąże moich problemów, ale na pewno dała by przynajmniej sens tej, jak na razie bezsensownej, walce. Miałbym przynajmniej powód, żeby rano próbować wstać, żeby wyjść z domu, żeby się ogolić, przygotować sobie coś do jedzenia... :(

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Marsal2, Nic dodać, nic ująć, trafiłeś w sedno.

Choć ja nigdy nie byłem wybitnie śmieszny, czy gadałem o głupotach.

I miłość... nie wierzę w to, nie teraz.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Może i jestem bardziej wrażliwy, ale facet to powinien być facet, a nie pizda co beczy z byle jakiego powodu, wszystkim się przejmuje, albo wszystko ma gdzieś, załamuje się i zniechęca z byle jakiego powodu.

 

A gdzie to powiedziane, że facet nie może być wrażliwy? I dlaczego odrazu tak drastycznie ? Ja nie uważam siebie za jakiegoś ciamajdę. Potrafię być stanowczy, np. gdy ktoś jest chamski w stosunku do kobiety to odpowiem, postawię się, mimo, iż postury goryla nie mam. Nie patrz, że inni się niby nie łamią, są tacy "silni". To tylko pozory. Albo też tak im się wydaje. Gdy przyszło by im się mierzyć z jakimś załamaniem, chorobą to pierwsi by wymiękli.

Apropo twojego ulubionego Szklanego Człowieka - nie lubię tego utworu właśnie ze względu na refren. " Bo nie ma we mnie nic i nic nie jestem wart ". Nie godzę się na to. W ten sposób z samotnych ludzi stajemy się totalnymi niewolnikami, bo gdy przyjdzie ten promyk nadzei na miłość, o którą być może trzeba będzie się postarać, nie damy rady podjąć wyzwania..

 

Marsal2,

I miłość... nie wierzę w to, nie teraz.

A to inna sprawa.. Też nie mam aż takie wiary, bo nic się na to nie zanosi. Niedługo przeniosę się do innego miasta jednego lub drugiego, skąd mam wiedzieć gdzie ta jedyna będzie czekać na mnie ? Jest w ogóle ktoś taki dla mnie przewidziany ? Bardzo bym chciał, ale niemalże całkiem straciłem nadzieję na miłość..

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×