"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

Znowu rozdrapałem największą i najstarszą radę,co to za odruch żeby gdy boli,zadawać sobie niemal umyślnie jeszcze więcej bólu,to chyba jakaś próba obrony,dążenie do tego żeby ból był tak duży żeby zapomnieć jaka jest jego przyczyna.

po wczorajszej wizycie w szpitalu i przeleżenia całego dnia pod kroplówką w "świetnym"towarzystwie ledwo żywam.Dziękuje dobranoc...

Niby wszystko jest dobrze, ale coś jest nie tak, z tym że nie wiem co. Masakra

sama ni wiem jak ,nijak dzisiaj

Nie umiem wytrzymać, gdy ONA jest w moim pokoju. Zawsze mnie inwigiluje, nie umiem siedzieć po prostu z włączonym komputerem. I gdy wchodzi, jest atak paniki. Kurczowe chwytanie się wyłącznika od monitora, blabla. Zachowuję się jak niepoczytalna. To jest chore, ale nie umiem tego powstrzymać. Nie umiem jej zaufać, pokazać tego, co piszę, że w ogóle piszę, że jestem na forum i się tu udzielam. Dla niej zawsze jestem głupim zerem. Wpadłam w chore relacje z własną matką. Nie umiem sobie wybaczyć, że nie potrafię jej zaufać. Nie po tylu latach.

Abbey, też nie ufam swojej mamie,nikomu z rodziny,ale nie widzę nic w tym złego,nic co bym mogła mieć sobie za złe.

Abbey, to strasznie przykra sprawa. Taka sytuacja nie wzięła się znikąd..Mama najwyraźniej popełniła błąd w jakimś momencie. Myślę, że w tej sytuacji to Ona powinna starać się zmienić Wasze relacje...choć znam przypadki /bardzo przykre/, że do porozumienia nie dochodzi nigdy..

Ja nie wyobrażam sobie tego, swoje relacje z Synami budowałam powoli, starałam się Ich nie ranić, pomagać Im..to dało rezultaty.

-- 13 kwi 2012, 20:14 --

Laima, rozumiem, że Tobie też łatwo nie jest...ale zrozumiałaś, że sama niczego nie zdziałasz, że chęci muszą być z obu stron, niestety

Moja matka nie rozmawia ze swoją od jakiś pięciu lat. Zanosi się na to samo i u mnie (już w 2011 cały grudzień + część listopada miała focha i ani słowem się nie odezwała, no chyba że 'dawaj te spodnie do prania'. Czasem nawet zamykała się w łazience i pisała smsy 'obiad masz w mikrofali, podgrzej sobie')

Ja już swojej nie potrafię zaufać. Jest ok, sielanka, cudowna rodzinka, 10 minut później ma jakieś ataki złości i się rzuca. To raczej nie jest normalne...

Abbey, może ma chorą tarczycę lub inne zaburzenia hormonalne, stąd ta zmienność nastrojów i ataki złości???

A może wchodzi w okres menopauzy...

Może to taki typ osobowości, po prostu...

A może wchodzi w okres menopauzy...

Od 5 lat?

girl anachronism, ten okres może trwać różnie, nie ma reguły...

Tak było odkąd pamiętam. Chyba taka osobowość, może psychiatra znalazłby u niej trochę przypadłości... Kobieta ma 37 lat, więc jeszcze dość młoda.

Abbey, bardzo młoda..to chyba jednak charakter taki...

Znam takie matki i co dziwne, dzieci takich pań, bardzo zabiegają o ich względy i uczucia..bo zależy im na akceptacji matek, mimo wszystko. Tak to już jest...

Moja znajoma, którą matka, jak uważam, w dzieciństwie traktowała bardzo źle,teraz, kiedy już od lat nie żyje, opowiada mi takie historie o niej, że gdybym nie znała faktów, to myślałabym, że to matka-ideał..była

Abbey, Mówiąc szczerze jak czytałam co piszesz o swoich rodzicach, to wyobrażałam sobie ,że są po 50tce, z takim podejściem i poglądami jakie mają

*Wiola*, o przepraszam bardzo, ja jestem już sporo po 50 i takich zachowań u siebie nie obserwuję

jasaw, Nie chciałam Cię urazić Nie myślę ,że wszyscy po 50 tce są tacy. Ale matka Abbey jest sporo ode mnie młodsza, a po jej zachowaniu w życiu bym jej o to nie posądzała

Ja swoim dzieciom powiedziałam , że jak zacznę się zachowywać jak pewna osoba z naszego otoczenia, mają mnie wywieźć do lasu i przywiązać do drzewa

Droga *Wiolu*, ja żartowałam..przecież wiem, że to różni są ludzie, niezależnie od wieku...pozdrawiam Cię serdecznie.

Czy jesteś już w domu, bo ostatnio nie śledziłam codziennie forum z powodu kłopotów z kręgosłupem???

jasaw, :))

Jestem, musiałam wyjść tydzień przed Świętami bo miałam chrzciny małej, sama rozumiesz.

*Wiola*, a jak się czujesz?

*Wiola*, jasna sprawa, ale czy wracasz tam jeszcze???

Czy czujesz poprawę, choćby odrobinę???

Laima, Chyba tak samo:(

-- 13 kwi 2012, 23:19 --

jasaw, Musiałam wziąć wypis, bo inaczej tylko przepustka na Święta. Mogłabym się starać ponownie, ale nie wiem czy ma to sens,. Chyba nie, jestem oporna

*Wiolu*..i co dalej???

jasaw, Męczę się 20 lat, widocznie muszę do końca

*Wiolu*, ja też, chyba nawet ponad 30, sądzę, że to już się nie zmieni.

Typ osobowości...znerwicowana - z całym zestawem objawów z większym lub mniejszym nasileniem, po prostu. Najważniejsze, by jakoś funkcjonować..

jasaw, No właśnie, ja się pogodziłam chyba już z tym ,że będę miała to do końca zycia. Bywało dużo gorzej, więc tym się pocieszam.