Samotność

Tylko, że on chyba nie chce rozmawiać.

dominika92, powiedz że potrzebujesz bardzo teraz oparcia i zrozumienia.

Zawsze tak było w Waszych relacjach?

Locust, nie...mam nadzieję że się poprawi jak on pójdzie do pracy...

dominika92, zgadzam się z Locustem, że potrzebujesz wsparcia, i zrozumienia.

on ma dziwnie w niektórych sytuacjach potrafi być wspaniały, okazywać tyle zrozumienia, a potem sprawia ze czuję się jakbym była ze wszystkim sama..

To może oboje macie kryzys i ciężko to znosicie. Poczekaj aż opadną emocje i wtedy pogadajcie...

arhol, może będzie..może jak w końcu pójdzie do pracy..od lipca siedzimy 24/7 nawet najlepszy związek może coś takiego źle znieść..

Dokładnie Dominika. Nic tak nie burzy Związku jak wspólne przesiadywanie i grzanie tyłka przy jednym kaloryferku w dzień i w nocy ,nieustępliwie. a zawsze razem. Dla mnie to już teraz jest jasne dlaczego ten Twój Przyjaciel taki poirytowany ciągle chodzi. Jak pójdzie do pracy Chłopak ,to od razu mu się poprawi ( tyle ,żeby praca ta nie była jednak gorsza od bezczynnego siedzenia w domu). Poszerzą mu się horyzonty i Twoje zachowania nie będą takie straszne. Będzie miał cel ,tak funkcjonują Faceci , a siedzenie w domu jest bardziej dla Kobiet. Sam siedzę w Domu z dzieckiem ,a Żona pracuje . Dobrze ,że oboje nie siedzimy w domu ,bo w przeszłości bywały i takie momenty,dosyć trudne.wszystko trzeba przeżyć ,żeby potem nie straszyło nas to nocami.

Kalebx3, też mi się wydaje, że to jest problemem..w końcu nawet zdrowy człowiek, jak siedzi za dużo w domu to po jakimś czasie ma dość...to jakoś do tego 16 kwietnia trzeba wytrzymać, może potem będzie lepiej i kryzys minie...

dzięki że jesteście..

Locust, nie...mam nadzieję że się poprawi jak on pójdzie do pracy...

No to całkiem możliwe, że po prostu kisicie się we własnym sosie i on przeżywa to na swój sposób.

Oby tak było a mam nadzieję, że się Wam poprawi

dominika92, No to też może być problem, że trzeba od siebie czasem odpocząć, no nic życzę by się jakoś ułożyło.

Tak sobie teraz myślę ... każdy jeden facet, którym byłam zainteresowana uciekł, jak tylko mnie zobaczył. No kurwa. Przynajmniej znam powód swojej permanentnej samotności, szkoda, że zajęło mi to 18 lat

To ja Ci Idle odpowiem tak ( bo jeśli się nie mylę masz kompleksy związane ze swoja nadwagą).Pracowałem kiedyś w Fabryce z kolegą Mietkiem .Któregoś dnia wchodzimy do biura po papiery ,bierzemy je ,a zaraz po wyjściu pytam się Miecia: "i jak Ci się podoba Aśka?"( Aśka to korpulentna,taka przy kości branżystka),a On mi na to (aż mnie wmurowało):" Co, taka chuda?" . I tu się różnimy . Jednych facetów kręcą kobiety tęgie ,innych szczupłe ,a jeszcze innych piegowate ,itd

Idle, 18 lat zajęło Ci nie trafienie jeszcze na Swojego Mena ,a nie wiesz co to będzie za następnych 18 ,więc złowieszczo nie prorokuj. Kanony Piękna to nie bąbelkowy świat modelek . Jest jeszcze miejsce na normalne ,o normalnych kształtach Kobiety.

A tam nadwaga... Ja się nikomu już tak naprawdę nie spodobam... Dzisiaj mam doła bo wiem, że nie będę potrafił być dla kogokolwiek wyjątkowy... Głupi byłem, że wierzyłem...

Czuje się w tej chwili maksymalnie samotna.

A ja tam próbuje przywyknąć że już będę sam. Kto miałby szanować i lubić kogoś, kto jest śmieciem w swoim mniemaniu ^^....

arhol, dlaczego masz tak negatywne zdanie na swój temat?

Dla mnie jesteś wartościowym człowiekiem, pełnym pozytywnych uczuć i empatii.

Nie wiem, ale wydaje mi się, że pierwszym krokiem, aby pozbyć się samotności i nawiązywać relacje z innymi ludźmi jest polubienie siebie, zaakceptowanie swoich niedoskonałości. Ja się przynajmnej staram, w końcu nie ma ideałów.

Nigdy nie potrzebowałam tłumu znajomych, chyba nigdy nie będę duszą towarzystwa.

kornelia_lilia, dzięki.

Za dużo we mnie wad, i innych bym siebie polubił.

Też nie przepadam za tłumami, i wielkimi grupami, ew. mieć paru przyjaciół/znajomych.

Ja wolałam mieć jedną, prawdziwą przyjaciółkę, niż grupę kumpeli (a że później zawsze się okazywało, że moje 'przyjaciółki' mają odmienne zdanie to inna sprawa).

Wczorajsza wizyta w mojej przyszłej szkole dała mi do myślenia przed snem. Wszystkie wspomnienia dotyczące rozpoczęcia nauki w gimnazjum wróciły. Znów będę sama, z klasy nie będę znała praktycznie nikogo, będę nieogarnięta, będę wstydziła się swojej samotności... Stała w kącie, przygnieciona tłumem ludzi, ich obecnością.

Spotkam Ją - zapalnik, osobę, przez którą wszystkie moje problemy, które jakoś utrzymywałam, runęły i przygniotły mnie. To przez nią zaczęłam się ciąć i też przez nią zupełnie zdziczałam względem ludzi. Nie widziałam ją ponad pół roku, we wrześniu będzie słodka rocznica. Cudownie.

Nienawidzę swojej szkoły, ale do nowej też nie chcę iść. Może i jestem tu samotna, ale tam też będę. Tutaj mam przynajmniej swoją matematyczkę, którą kocham i która zastępuje mi matkę.

Nie chcę tego zmieniać.

Boję się każdego kroku w przód, bo wiem co mnie czeka.

Chciałabym znów się zakochać, mieć kogoś, przy kim mam trudności z trzeźwym myśleniem, nawet platonicznie. Nie wiem tylko, czy z moją twarzą/samooceną to dobry pomysł

idle, Z twoją twarzą wszystko ok, mówione to było wiele razy,samoocenę masz niesłusznie bardzo niską.

Ja też zaczęłam wątpić czy znajdzie się ktoś dla mnie.

Jest nas wielu jak widać którzy mają krytycznie niską samoocenę i raczej nie wierzą w odmianę.

Ja już kiedyś byłem zakochany. Dziś odgrywam różne role. Jestem świetnym aktorem. Na spacerze z koleżankami (bardzo rzadko, ale jednak) ściemniam jak mało kto. Jestem zabawny, czarujący. W głębi siebie nudny i bez sensu. Wygląd mam tak przeraźliwie mało atrakcyjny, że naprawdę szacun dla mojego szefa, że mnie wziął na handlowca. Choć w mojej branży to mało istotne.

Ale spoko. Napiszę ogłoszenie matrymonialne: jeśli Twoim marzeniem jest facet przeraźliwie chudy, 189 wzrostu z twarzy podobny do nikogo to napisz śmiało. Jedynie słabość do perfum nieco mnie broni. Pogięte to życie. Aż mi się nie chce o tym gadać.

Kolejny dzień samotności. A jutro kolejny. Pojutrze następny ...

Chciałabym znów się zakochać, mieć kogoś, przy kim mam trudności z trzeźwym myśleniem, nawet platonicznie.

Ja wolałam mieć jedną, prawdziwą przyjaciółkę, niż grupę kumpeli

Przyłączam się...

Samotność ma tą jedną zaletę,że nikt ci nie stoi nad łbem i nie "suszy"... zawsze to jakieś pocieszenie, choć marne :<.

Napiszę ogłoszenie matrymonialne: jeśli Twoim marzeniem jest facet przeraźliwie chudy, 189 wzrostu z twarzy podobny do nikogo to napisz śmiało.

Cześć

-- 06 kwi 2012, 12:29 --

arhol, większość z nas ma od tego rodziny, więc można być jednocześnie samotnym i krytykowanym