Ataki (jak wyglądają, jak sobie radzimy)

tu już nie ma co myśleć, nerwica i stany depresyjne wygrały po raz kolejny.

wie, bo ze mną mieszka. on pojedzie, ja zostanę sama na 3 dni w domu. i będę marzyć o tym by zniknąć. już o tym marzę.

Nerwica i stany depresyjne prędzej czy później przejdą. Nie znikniesz, choćbyś bardzo chciała. Jesteśmy TU i TERAZ. I trzeba się jakoś fajnie w tym wszystkim zorganizować.

A może możesz pojechać choć na jeden dzień? Małymi kroczkami, małymi, a niebo się rozjaśni...

nie da się..a ja już nie mam siły by walczyć

Masz. Siedzisz przecież na tym forum i piszesz. "Wołasz o pomoc"! Czyli podświadomie chcesz walczyć, tylko jeszcze sobie tego nie uświadomiłaś.

Venezia dzięki wielkie za miłe słowa. ja po prostu reaguję histerią na niespodziewane wydarzenia. nastawiłam się, że nie zapłacę, a tu pani mi mówi "110zł poproszę" a ja w płacz i panikę. dobrze, że był ze mną mój narzeczony, pół godziny mnie uspokajał na ławce, i do tej pory siedzi i przytula i mówi, że wszystko ok. zresztą dół, bo to on zapłacił, bo ja oczywiście bez kasy teraz, a zaraz remont, przeprowadzka...ecchhh

Dominika, Venezia ma rację. Poradzisz sobie przecież. Będziesz z chłopakiem, i wszystko będzie ok :)

czuję się w tym momencie jak hipokrytka... -_-

Nie martw się, ja też tak sie czuję :)

niestety przerosło mnie to..na ten moment dlamnie to za dużo

Ale nie jesteś sama, jestesmy z Tobą.

Venezia, jak do tej pory jest ok. wróciłam właśnie od koleżanki. jednak mnie najbardziej nerwica dopada wieczorami.

To zafunduj sobie wieczorem coś babskiego. Maseczkę, makijaż, pomaluj paznokcie, albo zrób sobie sałatkę. Zajmij się czymś, nie siedź i nie rozmyślaj.

no i się nie udało. Okazało się, że to za duży krok był..Wciąż nie mogę się z tym pogodzić, ale ostatecznie mam nadzieję, że da mi to siłę, do dalszej walki, jak już się wypłaczę. A jak będzie ciepło to na imprezę już pojadę..

Jak sobie poradzić z natrętnymi myślami dołującymi?

Carmen, też właśnie próbuję.

Próbuję myśleć o rzeczach normalnych, typu: co zjeść, czy wypić herbatę, jaką? jak napisać pismo do urzędu i takie tam? Sprawdź program w telewizji, przeczytaj po kolei co dziś będzie, przypomnij sobie, co już ogladałaś, czego nie, co warto obejrzeć i takie tam.

ja też próbuję ciężko idzie..

Ale idzie... już mówiłam... małymi kroczkami i będzie dobrze :)

Wiem, że muszę się zajmować rzeczami przyziemnymi. Ważne, żeby coś robić, zamiast rozmyślać. Zastanawiam się tylko dlaczego mój umysł nagle zaczął działać w taki zrąbany sposób.

carmen1988- możesz w momencie pojawienia się takich mysl zacząć liczyć np od 100 w dół albo skierować swoją uwage na coś innego, coś co jest gdzies obok Ciebie .Czytałam gdzieś ,że niektórzy ludzie noszą na ręku bransoletki i gdy są gdzies dalej lub jadą autobusem i napada ich taka mysl dotykaja tej bransoletki i mówią sobie w myślach jaki ma kształt kolor itd całą uwage skupiają na tej rzeczy-może warto spróbować

-- 30 mar 2012, 12:06 --

Warto też odwrócić uwage myśli np poprzez muzyke gdy gdzieś idziesz nagraj sobie jakies wesołe piosenki na mp3 i słuchaj w autobusie ,kolejce na spacerze -wszędzie gdzie jest to możliwe ,,

BERTA, spróbuję się zastosować do twoich porad, może coś pomoże.

carmen1988- Mnie pomogło ,ale nie od razu, musisz być cierpliwa i nie poddawać się,dążyć do celu z uporem maniaka ,,Na pewno się uda 3 mam kciuki

BERTA, też miałaś taki stan męczących myśli? Długo zajęło ci wyplenienie ich z umysłu? Bierzesz jakieś leki? Chodzisz na terapię?

carmen1988- też miałam ,na początku i myśli i ten strach czy lęk im towarzyszący ,potem lęk ustał i zostały same myśli ,czytałam dużo na ten temat i próbowałam wszystkiego co polecano i jakoś się udało ,ale troche to trwało.Nie biore leków i nie chodzę terapię.Teraz został mi problem derealizacji który czasem mnie nawiedza i próbuje teraz z tym walczyć.

(...)Teraz został mi problem derealizacji który czasem mnie nawiedza i próbuje teraz z tym walczyć.

Dokładnie z tym samym sobie nie radzę... Masz jakieś pomysły?

BERTA, poradziłaś sobie bez leków i terapii? Zazdroszczę, ja się leczę i chodzę do psychologa, ale na razie nie wiem sama czy są jakieś efekty, a niedługo będzie rok jak się leczę. Zaczęłam w maju zeszłego roku. Może z doświadczenia wiesz jeszcze co mogłabym zrobić, żeby sobie pomóc?

Carmen ja też juz ponad rok na terapii i z lekami. Dopiero niedawno zaczęłąm widzieć różnicę. Widać niektóre jednostki są troszkę oporniejsze na leczenie :) Ale pracowałyśmy sobie na to latami, nie ma co się łudzić że przejdzie w parę miesięcy.

Venezia nie mam pojęcia jeszcze jak sobie poradzic z tą derealizacją ,szukam na forach i czytam wpisy innych ludzi którzy to mają bądz mieli,,jeśli znajdziesz jakiś złoty środek to podziel się nim