Samotność

Apofis, Czasem tak mam.

Wróć, nie mam przyjaciół, ani dobrych znajomych ;<.

Ogólnie,rozumiem o czym mówisz.

Wróć, nie mam przyjaciół, ani dobrych znajomych ;<.

Nie przesadzasz? Chyba jakis w miarę dobry znajomy by się znalazł?

Apofis, ja dokładnie znam to o czym mówisz. Jestem na uczelni, gadam, jestem wśród ludzi itd. A później wracam do mieszkania i koniec, pustka, nie ma do kogo gęby otworzyć, do kogo wysłać smsa, zadzwonić. Zimno i pustka.

Apofis, ja dokładnie znam to o czym mówisz. Jestem na uczelni, gadam, jestem wśród ludzi itd. A później wracam do mieszkania i koniec, pustka, nie ma do kogo gęby otworzyć, do kogo wysłać smsa, zadzwonić. Zimno i pustka.

Ja mam takie tygodnie, że nawet w szkole nie rozmawiam. Nie, że ja się focham i nie rozmawiam, to oni traktują mnie jak powietrze.

Tak było zawsze, kończę w tym roku gimnazjum, w liceum będą ci sami ludzie i boję się tej samotności cholernie...

Vett, Na pewno będzie ktoś nowy życzę Ci tego, abyś nie czuła się już tak jak w gimnazjum.

ala1983, taaak, będą dwa gimnazja - w dwójce teraz się uczę, w jedynce są wszyscy ludzie z mojej podstawówki

Vett, chciałaś powiedzieć 2 licea?

Vett, musisz coś zrobić. Nie wiem w czym popełniasz bład, ale ja też żyłem z nadzieją, że w liceum to się zmieni. Nie zmieniło. Później nadzieja, że coś na studiach ruszy. Jeszcze gorzej było...

Życzenia życzeniami, ale może warto też jakoś się przygotować do takiej sytuacji. Bo samymi życzeniami naszych żyć nie zmienimy

Dobrze mówi wujek...

Nie. Dwa gimnazja przychodzą do jednego liceum. Ludzi z obu gimnazjów znam, więc w liceum nie poznam nikogo nowego

ok, chciałam się zmienić. Kiedyś popytałam dyskretnie kilka osób, co jest ze mną nie tak:

-nie robię za dziunię, czyli nie ubieram się identycznie jak one (gimnazjalne pustactwo!)

-uczę się. (no ale dla kumpli chyba nie będę szkoły olewać, co? No i ojciec by mnie zabił)

-jest stereotyp, że jestem kujonem; tu już nic na stereotyp nie poradzę

-nie interesują mnie tygodniowe związki dla lansu na fejsie

-chcę umieć niemiecki

-jestem brzydka

-lubię męski sport

-mam ambicje i plany na przyszłość, a powinnam rzygać z nimi po kątach.

Vett, Tak trzymaj i nie puszczaj!

A, no i jeszcze jedno - np. W mojej klasie jest sama 'elita' miasta. Liczy się znaczek na bluzie czy butach. Ja, w przeciwieństwie do nich nie mam takiej sytuacji materialnej, by ciągle jeździć na zakupy i wakacje do Egiptu, Tunezji, jakieś tropiki.

-- 17 mar 2012, 22:01 --

Nie puszczam, nie zmieniam się dla nich (np. w pierwszej klasie, jak do nich doszłam do klasy, uważali, że zmienią mi pasję, którą kocham dzięki temu jeszcze bardziej), no ale przez tę moją asertywność, nie mam do kogo mordy otworzyć. Siedzę sama, a oni jakby wstydzili się do mnie podejść.

Vett, "Kiedy wchodzisz między wrony, musisz krakać jak one" - tak podobno się mówi... ;p.

Nigdy nie trzymałem się tego stereotypu...

Nawet jeśli byś się przystosowała do nich, to wewnętrzna pustka pozostanie.

W końcu poznasz wartościowych ludzi : ).

W końcu poznasz wartościowych ludzi : ).

Vett, "Kiedy wchodzisz między wrony, musisz krakać jak one" - tak podobno się mówi... ;p.

 

a ja tak nie uważam, bądź soba wcale nie musisz krakać jak te inne wrony

nam potrzeba indywidualistów

Samotność to okropna rzecz, a jeszcze bardziej boli samotność w tłumie...

Ale wiecie jak ciężko jest w takim świecie, w takim społeczeństwie być indywidualistą? Ja dopiero na studiach zacząłem jakoś nad tym pracować i powoli, powoli oswajam się z tym wszystkim. Staram się jak mogę nie myśleć co inni o mnie myślą. Ależ to ciężkie jest, ale może kiedyś odniosę w tym sukces.

Święta prawda. O ile w domu jeszcze mogę przesiedzieć, to jak już jestem w tej durnowatej szkole i patrzę na grupy, pary przyjaciół... Nie mogę wytrzymać...

beti19, Też się z tym nie zgadzam... ; ).

Vett, W końcu przywykniesz, albo znajdziesz dobrych ludzi.

Sam nie wiem... być może kogoś poznam. Kto wie co czas przyniesie.

Zresztą, sam nie uważam się za godnego przyjaźni,czy innych...

Mogę być jedynie dla kogoś przyjacielem.

Nie oczekuję tego samego.

Dacie radę... pozostaje wierzyć, i działać ; ).

Znacie taki rodzaj samotności gdy ma się kilku przyjaciół, trochę znajomych? Gdy w sumie ma się z kim gadać? Ale przychodzi wieczór. Chciałoby się zresetować. Przytulić do kogoś. Nie mówić nic. Patrzysz na swoje łóżko i mówisz: fajnie gdyby ktoś w nim był. Nawet jeśli zabierałby Ci w nocy kołdrę i czasem chrapał. Chociaż nie. Lepiej niech nie chrapie :)

Ale ogólnie. dla mnie samotność dziś to stan emocjonalny wtórym czasem małe sprawy wydają się duże. Ktoś powie coś nie tak, a Ty myślisz że skończył się Twój świat.

Głupia jest samotność. Robi się głupie rzeczy...

To prawda.

Zawsze chciałam byc samotna ..,a jak juz pozbyłam sie wszystkich przyjaciol/znajomych to czuje sie gorzej

Kiedys widziałam wiele plusów, ale teraz jakos widze same minusy...

Smutny_clown, doskonale rozumiem co to znaczy być indywidualistą...

Kurcze, moją receptą na znalezienie przyjaciół była myśl, że może jednak ludzie nie są tacy źli. Że niekoniecznie patrzą na wygląd, itd. I że czasem nawet posłuchają co mamy do powiedzenia. Tylko trzeba dać im szansę. I skupiać się na innych bardziej a nie na sobie.

Niestety jak dotąd nie znalazłem recepty na bycie z kimś. Tu jednak chyba trzeba odwrócić proporcje: tzn skupić się na fajnym wyglądzie i mówić mniej ale z sensem

(to tylko domysły autora który nigdy w życiu nie był w żadnym poważnym związku)

arhol, I Ty masz prawo poznać kogoś wyjątkowego, i nie mów że nie jesteś godzien żadnej przyjaźni, bo bredzisz

arhol, wiem widziałam że napisałes iż nigdy nie trzymałeś się tego stereotypu

dlatego trzeba ludziom mówić że mają być sobą a nie na siłe dopasowywać się do grupy, w której często

tylko się dusimy

-- 17 mar 2012, 22:33 --

arhol, I Ty masz prawo poznać kogoś wyjątkowego, i nie mów że nie jesteś godzien żadnej przyjaźni, bo bredzisz

- popieram

Wiem, że brakuje mi tej bratniej duszy, ale nie byłabym w stanie zostać kimś zupełnie innym. Przyjaźń to akceptacja, a nie bycie innym na siłę, zmiany specjalnie dla kogoś. Wtedy oszukujemy siebie, nie jesteśmy szczęśliwi.