Mój dzisiejszy dzień

ladywind, to niesamowicie istotne

dominika92, na pewno kiedyś sobie sprawię

Ja też jestem psiarą, całe życie z nimi :) tylko ok kilku lat mieszkam w bloku, a psy były u rodziców w domu gdzie miały ogródek, zadupie gdzie mogły biegać po polach itd, w bloku bym się nie odważyła mieć psa, bo nie wyobrażam sobie wyprowadzać go na spacer o 6 rano jak mój sąsiad, albo jak mój pies zawsze piszczał o 4 w nocy, tylko wtedy wstawało się otwierało mu się drzwi na podwórko i sam sobie biegał, ja wracałam do łóżka, a dwie godziny później mama wstawała go wpuścić, więc nie było to takie uciążliwie

poza tym mój ostatni pies zdechł w strasznych męczarniach, a ja razem z nim miał kamienie w nerkach i trzeba było go operować, w efekcie lekarz przerobił go na suczkę usuwając jajeczka i robiąc otwór moczowy z tyłu i biedny nie dość, że był zdezorientowany podczas sikania gdy podnosił łapę a tu cieknie mu z tyłu, to bolało go strasznie, a potem okazało się, że gdzieś otwór był nieszczelny i mocz wlewał mu się do środka i zainfekował cały organizm, więc go uśpiliśmy, bo był taki biedny to były jedne z gorszych 3 miesięcy mojego życia

moja mama powiedziała, że do emerytury nie kupi żadnego psa na pewno, a potem się zobaczy, a ja w bloku nie chcę, bo to jednak duża odpowiedzialność, a jak coś mu się będzie działo, zachoruje albo coś to nie będę miała za kim się zakryć i sama będę musiała stanąć na wysokości zadania, a ja nie potrafię tak

z narzeczonym myśleliśmy o kocie, ale to zwierze też kiedyś zdechnie, odpukać zachoruje na coś itd. ja się po prostu strasznie boję dotykać kogoś lub czegoś kto cierpi

pisanka, ja mam labradora, dużego psa w bloku i nie uważam, żeby cierpiał to kwestia organizacji, oczywiście prościej jest jak masz dom, choć moim zdaniem nie fajne jest jak ludzie biorą psa otwierają mu drzwi i heja sobie lataj, bo taki pies tak samo potrzebuje regularnych spacerów i wyjść poza teren jak pies, który mieszka w bloku :) choć oczywiście fajnie mieć domek i fajne tereny :)

ale na psa trzeba mieć czas i to faktycznie duża odpowiedzialność, więc lepiej poczekać na odpowiedni moment :)

no niestety każde zwierzę kiedyś odejdzie..ale mimo to ja nie wyobrażam sobie życia bez psa..niestety..tak to już jest..

carmen1988, ojej. Moja kicia z kolei strasznie kłaczy. Próbujemy ją oduczyć wskakiwania na stoły etc. czy nauczyć celować do swojej kuwety a nie poza nią, ale nie idzie, już od 3 miesięcy to już chyba upartość

robi poza kuwetą, mimo że wcześniej robiła DO niej?

dominika92 wiem wiem, my z psami chodziliśmy na spacery, biegaliśmy po lesie i takie tam, bardziej chodziło mi o nocne psie "muszę siku w tej sekundzie, wypuść mnie" :) psy potrzebują też bliskości z właścicielem, a nasze to już były tak rozpieszczane jak mało, które

chociaż psy zawsze były u rodziców i miałam ten komfort, że to nie ja w pełni byłam za nie odpowiedzialna i mentalnie i finansowo. Jak coś się działo to rodzice się nimi zajmowali, a tak to trochę się boję, bo nie umiałam nawet chomika samodzielnie utrzymać przy życiu w maximum czasu jaki powinien żyć aż przerażam się co będzie jak mój narzeczony po ślubie zapragnie mieć dziecko? :/ chociaż ja pewnie też w pewnym momencie go zapragnę. uhhh to będzie ciężkie. więc może stopniowo.. najpierw rybki, potem zaryzykuję znowu z chomikiem, potem kot, potem pies, potem dziecko.. chociaż w takim tempie to prędzej będę miała już menopauzę niż dziecko ^^

pisanka, wszystko w swoim czasie :) mój psiak też jest rozwydrzony, ale my z chłopakiem kochamy zwierzęta, on niby nie chciał psa jeszcze teraz a teraz ma świra na jego punkcie

najważniejsze to być gotowym, czy to dziecko czy pies, bo to jednak duża odpowiedzialność - w końcu to istota żyjąca i czująca i niesie to ze sobą pewne obowiązki, lepiej się wstrzymać niż potem psa oddawać :)

dokładnie tak :) więc wytrzymam z tą moją zwierzęcą miłością, aż poczuję, że faktycznie nadaję się do opieki nad kimkolwiek i czymkolwiek :)

Totalna głupawka w pracy

Łiiiiii haaaaaaaa!!!!!!!

Bellatrix, bello, a jak u Ciebie?

Bellatrix, fakt, czytałam, acz sądziłam, że już gut... Byłaś z tym u lekarza?

Dzień po nieprzespanej nocy raczej słaby

Wyszłam na deszczowy spacer - bo bardzo lubię

Cały czas myślę o piesku....bardzo chciałabym, by zamieszkał u nas, ale jest więcej argumentów przeciw niż za....

Ogólnie...średnio

wczoraj wieczorem pojechałam do sis, siedziałam tam na wpół zywa, słuchałam ludzi, którzy tam byli i przy nich to naprawdę jestem marna, nigdy nie będę mieć nic ciekawego do powiedzenia, mhm. ale zrobiliśmy pizzę i dziś na śniadanie drugą. oczywiście zjadłam dziś o milion za dużo, ale co mam robić, jak nie ma co robić. przesiedziałam u niej pół dnia jeszcze, napisałam do kolegi, ale brak odzewu, więc pojechałam sobie do kina i tak dziwnie się po filmie czułam. chyba ta samotność mnie uderzyła. i siedzę sama w domu, bo rodzice wybyli. cóż. jakoś tak bez szału, chyba jestem trochę... rozczarowana. expectations vs reality...

Bellatrix, jest sens męczyć się? Jeśli nie zamierzasz "uporać się ze sobą" w przeciągu kilku najbliższych dni ( ), to może warto byłoby zawadzić o lekarza, choćby rodzinnego...?

jasaw, a jakie są przeciw pieskowi? u mnie było dużo przeciw...ale ostatecznie nie żałujemy tej decyzji! :)

Przepraszam z góry za narzekanie, ale dzisiejszy dzień fatalnie. W dodatku czuję się jakbym się cofnął o kilka tygodni i znowu dostałem ataku paniki. A było już tak dobrze, spokojnie, niewielki niepokój i trach. Niewielka sytuacja stresowa i koniec. Żyć się odechciewa. I właściwie nikomu tego nie można powiedzieć, bo i tak nikt nie zrozumie. Ew. psychologowi ale do wizyty jeszcze 5 dni.

Wyszłam na deszczowy spacer - bo bardzo lubię

uwielbiam deszcz, pod warunkiem, że doświadczam go autopsyjnie, a nie za oknem. Na deszczu super się śpiewa

Bellatrix, rozumiem...

Może z dwojga złego faktycznie trzebaby rozważyć przeniesienie się do kobiety?

Tak mi świta... Na uczelnię dojeżdżasz, prawda? A gdybyś rozejrzała się za lekarzem w mieście, w którym studiujesz?

dominiko92, oboje z Mężem nie jesteśmy ludźmi zdrowymi....myślę, co będzie jeśli oboje poczujemy się źle... Kto zajmie się pieskiem...moi Synowie mają już swoje zwierzaczki...mam wiele innych przemyśleń, obaw. Mimo to, chciałabym uratować choć jedno stworzonko ze schroniska....ta sprawa powraca mniej więcej co miesiąc.

Atalia, deszcz za oknem - senność, spokój

deszczowy spacer - oczyszczenie, refleksje

jasaw, no tak, to trzeba rozważyć. To jednak poważna decyzja..a chodzi o samopoczucie fizyczne czy psychiczne?

Atalia, deszcz za oknem - senność, spokój

deszczowy spacer - oczyszczenie, refleksje

Mnie deszcz za oknem niepokoi...

Spacer - owszem, prawdziwe oczyszczenie, dosłownie i w przenośni

Tak baj de łej, jeszcze nigdy nie zostałam ochlapana wodą z kałuży przez przejeżdżający samochód tak, jak dziś. Perfidne chlup! w dziób, miałam niesamowitą radochę

Bellatrix, rzeczywiście, wiem, że zmieniłaś kierunek, ale sądziłam, że mimo wszystko nadal dojeżdżasz... Trzymajsa i, w razie powtarzających się bólów głowy przynajmniej pomyśl o zmianie lekarza, co? Może babki nie są tak złe, jak Ci je przedstawiano, a asekuracyjnie i realnie warto mieć lekarza rodzinnego w razie czego... :* !

dziś dzień jakiś lękowy...ale byłam rano z psem, poszłam sama do dużego sklepu i nawet coś kupiłam, a zaraz idziemy do parku. więc mimo wszystko staram się walczyć..

dominika92, fajnie, że jednak idziesz do tego parku. Zdaj potem relację jak dałaś radę.

carmen1988, aa, to spotkanie przełożone na środę ale do tego czasu chcę jeszcze poćwiczyć :) choć dziś mam taki dzień, że jakby to spotkanie było to nie wiem czy bym dała radę

dominika92, tylko nie martw się tym do środy, ponieważ nie warto twoich nerwów.