Samotność

jasaw, wątpię, mam tam jakieś przebłyski nadziei, ale ludzie w moim wieku nie są tacy jak ja... a bez zaufania,czy jakichkolwiek dobrych emocji ten stan się pogłębi, wraz z czasem pewnie będzie gorzej...

Ale dzięki.

zimny_gosc, To staraj się nie krzywdzić ludzi...

Jaki problem cię męczy?

zimny_gosc, za dobrze znam to uczucie ja ten swój kompleks przelewam na innych i ich karzę za to żadna moja znajomość na dłuższą metę nie wypaliła ...

Heh dzięki, gdyby tylko takie proste słowa na mnie działały. Problem ze mną jest taki że mam bardzo niski poziom inteligencji, zwłaszcza tej emocjonalnej i społecznej. Krócej mówiąc jestem kretynem, który najpierw mówi a później włącza się jemu jakieś myślenie, do tego nie mam wiedzy jak ten stan odwrócić. Przepraszam, że zaśmiecam wam temat swoim biadoleniem, ale coś czuję, ze jestem w stanie znaleźć ludzi na tym forum, którzy choć w pewnym stopniu będą w stanie mnie zrozumieć. Nie wiem, może to intuicja.

zimny_gosc, Ja mam w przeciwną stronę. Ważę i uważam na każde słowo. Czasami wolę czegoś nie oznajmić niż później tego żałować. To nie jest fajne. Bilans jest taki, że zawsze żałuję i wracam później do tego w pamięci... stawiam hipotezy jak wyglądałaby sytuacja gdybym zachował się inaczej i był chociaż w małym ułamku bardziej spontaniczny.

zimny_gosc, Spoko, mój poziom relacji międzyludzkich też nie jest najwyższy, też powiem głupstwo w przypływie emocji czasami,choć ktoś musi mi porządnie nadepnąć na odcisk...

Bilans jest taki, że zawsze żałuję i wracam później do tego w pamięci... stawiam hipotezy jak wyglądałaby sytuacja gdybym zachował się inaczej i był chociaż w małym ułamku bardziej spontaniczny.

Też tak mam. Za dużo przeżywam przeszłość i rozmyślam. Czasami jak dość intensywnie myślę o takich starszych rzeczach to łapię się na tym, że mówię do siebie... To strasznie dziwne ale czasami tak się zdarza. Głupota z mojej strony.

SadSlav, też czasami mówię albo klnę do siebie, gdy mi coś nie wychodzi... Dzisiaj moje kolano zaprotestowało podczas bieganiu, nie podoba mi się to ! Przeklinanie w stosunku do samego siebie czasami pomaga, udało się dobiec do celu

Mówią że nie powinno żyć się przeszłością... ale sam tak robię. Jakoś trzeba funkcjonować.

zimny_gosc, w takim razie kto redaguje Ci posty? Bo gdybyś był kretynem, nie potrafiłbyś pisać w ten sposób...

-- 03 mar 2012, 01:24 --

Trzeba przede wszystkim uświadomić sobie, czym owa samoakceptacja jest. To życzliwa uważność, przyjmowanie siebie takim, jakim jestem. Mam takie, a nie inne talenty, lubię to, a nie znoszę czegoś innego, nie potrafię tego czy tamtego, reaguję tak, a nie inaczej.

Wszystko fajnie-pięknie. Tylko co zrobić, kiedy akceptuje się samego siebie, ale otoczenie tłamsi wszystko, co jest we mnie "moje"? Ciągle tylko słyszę, że trzeba wstawać rano, albo że przecież jeżdżenie na rowerze jest fajne (wszyscy lubią jeździć na rowerze, więc ja też muszę)...

Kiya, Hmm, chyba jedynie s*ać na otoczenie, i robić to co się chce : ), zawsze można otoczenie zmienić...

zawsze można otoczenie zmienić...

Powiedział w temacie "Samotność"... Raczej nie stać nas na wymienianie otoczenia, bo w końcu zostaniemy zupełnie sami...

Ja już wiele razy wymieniałem otoczenie, ale i tak zostawałem sam i nawet tęskniłem za znienawidzonym starym otoczeniem

Kiya, :)

To też zależy od dnia,mam dni że biore do siebie wszystko co mi powie ktokolwiek, mam też takie że mam poczucie - a pocałujcie mnie wszyscy w d*pe - i tak zrobie po swojemu.

carlosbueno, Mówi się,że lepiej być samemu niż trzymać przy sobie negatywne persony.

A propos.

[videoyoutube=EdmZYu9Lths&feature=channel_video_title][/videoyoutube]

Kiya,

Powiadają.. że smutek rani nie tylko nas samych, ale też bliskich i przyjaciół....

Ale skoro nie mam przyjaciół, to i mogę się bardziej zamknąć w sobie,sposępnieć jeszcze bardziej, wreszcie dojdzie do takiego stanu, że mogą mnie znaleźć gdzieś z poderżniętym gardłem. (przez samego siebie), Pewnie będę się śmiał, jak jeden z głupich noży które zbieram, będzie narzędziem mojej własnej śmierci.

Może rok,może 2, może 20, nie wiem ile...

Jestem tak trudna do wpisania w schemat, że aż nie mam na to słów z introwertykami mam za mało akcji, z ekstrawertykami za dużo ... a ja bym chciała i pomilczeć i nic nie robić i się powydurniać, ech.

idle, A to każdy musi być schematyczny?

Kiya, wczoraj miałam na ten utwór fazę, a dopiero teraz zobaczyłam na forum... telepatia!

arhol, nie, ale takim konkretnym typom jest łatwiej, ja sama nie wiem czego chcę ... dociera to do mnie z reguły jak już to robię

idle, Każdy jest inny , też czasem sam nie wiem czego chcę. Choć bliżej mi do lubienia stabilności,spokoju, bez tego całego pośpiechu i "ADHD" zazwyczaj cechuje mnie spokój...

zazwyczaj ;p.

No właśnie, czy depresja to skazanie na samotność?

Mam swoje lata, a nie miałem nigdy dziewczyny, teraz gdy popadłem w depresje, w zasadzie ludzie mnie omijają, bo widać, że coś nie tak.

Każda dziewczyna chce mieć imprezowicza, a nie domatora i amatora własnego łóżka.

Brak mi obycia z kobietami, ale jestem po prostu normalnym facetem, nie myślę non stop o seksie, w zasadzie mógłby on nie istnieć.

Co sądzicie?

Ja sądzę, że jak zaczniesz nad sobą pracować, np. z pomocą psychologa to nie będziesz skazany na samotność. Depresja wcale nie musi być wyrokiem. Wszystko zależy od Ciebie.

Powodzenia

Flymo, Jestem taki jak ty, :), być może młodszy, ale zachowanie to samo... Czy ja wiem czy to oznacza samotność dożywotnią? nie wiem,wydaje mi się że nie, bo nie każda dziewczyna to imprezowiczka, która musi co weekend prze imprezować, albo spędzić na zakupach... Choć być może takich już niema... w zasadzie sam się nad tym zastanawiam...

2 różnica, to, to że nie widać aż tak bardzo tego po mnie, bardziej ludzie patrzą na mnie jak na zbyt spokojnego chłopaka... ale mało kto też mnie bliżej poznał .