Samotność

nextMatii, Sam ze sobą przegrałem wiele razy... zresztą, jak mówiłem, niema po co...

arhol, ja tak samo i pewnie jeszcze wiele razy przegram, ale może przyjdzie

taki czas, że zawita w naszym życiu szczęście...Nie pozbawiajmy się tej namiastki

nadziei na lepsze byt...

ladywind, Nie śmiałbym nikogo pozbawiać nadziei....

Oprócz siebie.

arhol, masz dla kogo walczyć - dla osoby, której jeszcze nie poznałeś...

Kiya, I ta myśl mi przebłyskuje przez głowę... ale coraz bardziej w nią wątpię ...

Kiya, ale ty mądra kobieta jestes....

Abstrakcja, mam takie przebłyski

Kiya, nie błyskaj bo mnie zemdli

Abstrakcja, nie zrobiłabym Ci tego! Już przestaję błyskać, przepraszam!

SadSlav, Chociaż poznajesz ludzi . Ja nie wiem, czy jestem już aż takim pesymistą, czy po prostu mnie nie da się lubić.... tzn, na "1 wrażenie", zazwyczaj ludzie mnie lubią... ale to też zależy, dopiero po bliższym poznaniu zapewne jest coś ze mną nie tak... Od zawsze jakoś nie miałem śmiałości zagadać do kogokolwiek niepoznanego... od jakiegoś roku i paru miesięcy, nie wyszedłem do ludzi, nie poznałem nikogo nowego... Raz że sam od siebie mam tak że, chyba ciężko komuś się ze mną zaprzyjaźnić, a 2 rzecz, to chyba zapominam co to przyjaźń...

a wróć, chyba nigdy nie dane było mi jej poznać.

Nie nadaję się chyba do kontaktów międzyludzkich, prędzej ktoś zarozumiały i wredny, znajdzie innych którzy są tacy sami...

Dobroć,itp, to niestety przeżytek.

Wiesz, przyjaźń to dla mnie bardzo duże słowo i nie śmiałbym kogokolwiek nazwać moim przyjacielem...

Jeśli ludzie Ciebie lubią to już masz plusy. Ja kiedyś zamknąłem się w sobie na naprawdę długi czas (ponad 2 lata) i sam nie wiem czy to nie pokutuje we mnie do dziś.

Warto otwierać się na innych, często może być ciężko ale dla mnie motywacją jest to, że nie chcę już tracić życia na niczym. Zawsze bałem się, że coś ucieka mi pomiędzy palcami, że omija mnie coś ważnego. Nie chcę już tego... Nie chcę żałować swojego życia, nie chcę by było bezbarwne, wyblakłe, szare... Nie chcę obudzić się kiedyś na łożu śmierci i użalać się nad sobą... Nie warto w ten sposób myśleć...

Ja kiedyś zamknąłem się w sobie na naprawdę długi czas (ponad 2 lata) i sam nie wiem czy to nie pokutuje we mnie do dziś.

Jak wyglądało to "zamknięcie się"?

Abstrakcja, nie zrobiłabym Ci tego! Już przestaję błyskać, przepraszam!

bo ty jestes mądra na stałe :)

Kiya, praktycznie nie wychodziłem z domu, więc było to takie zamknięcie metaforyczne i niemalże dosłowne...

Być może bym komuś zaufał, i otworzył się, ale im bardziej kogoś znam, tym ciężej mi zaufać... strach przed brakiem akceptacji...

http://zwierciadlo.pl/2012/psychologia/zrozumiec-siebie/zrob-miejsce-na-milosc-2.......

mam nadzieję, że ten link będzie działać...to prosty, ciekawy tekst.

jasaw, link coś nie działa.

arhol, właśnie spostrzegłam to..zaraz poprawię..

jasaw, Już git, fajny artykuł.. zgadzam się tam z większością rzeczy, ale prędzej mi kaktus na głowie wyrośnie niż zaakceptuje siebie.

jasaw, dziękuję bardzo, miło to czytać !

arhol, wiem, że to trudne. Mnie się udało dzięki mojemu Mężowi /to moje drugie małżeństwo/...czyli od ponad 12 lat poczułam, zaakceptowałam siebie taką, jaką jestem i przekonałam się, że dzięki temu mogę poradzić sobie z większością problemów, jakie dostarcza nam życie, z optymizmem patrzę w przyszłość - to naprawdę działa

-- 02 mar 2012, 18:17 --

Transfuse, tak, czyta się fajnie, ale szkoda, że po przeczytaniu nie tak łatwo wcielić to w życie...

Jasaw wiesz jakie?masz szczescie?..malo tu kto ma takie...lub bedzie mial kiedykolwiek......ale to budujace...

jasaw, Masz kogoś kto cię akceptuję, i w kim masz oparcie. to fajnie...

U mnie to pozory.. cały czas gra pozorów, nie wiem czy ta "maska" wreszcie nie pęknie.... póki co pozostaje mi grać że wszystko jest ok..

nextMatii, arhol, ja byłam cierpliwa...czekałam na to szczęście bardzo dłuuugo Po drodze spotkało mnie wiele złego, brak zrozumienia, ciepła, prawdziwej miłości...ale nie można rezygnować, poddawać się. Wierzcie, że spotkacie i Wy na swojej drodze człowieka lojalnego, kochającego mimo wszystko...prawdziwego przyjaciela i partnera.

Tego WAM bardzo serdecznie życzę...wszystko przed Wami, jesteście Młodzi..

Dzieki....ale wiek nie ma tu wiele do rzeczy....szczęście raczej.....

O tak, artykuł rzeczywiście dobry. Sam chciałbym się zaakceptować i żyć normalnie wśród ludzi, jednak nie mogę... już zbyt dużo głupstw padło z moich ust, zbyt wielu ludzi zostało nimi skrzywdzonych. Jeden jedyny kompleks nie daje mi normalnie prowadzić normalnych relacji z ludźmi. Zostaję tylko ja i moja własna kosmata, krytyczna pustka.