[Poznań] Poznań...okolice...

carmen1988, tak, poniewaz nasilaja mi sie mysli samobojcze, a umowilam sie z psycholozka ze jak juz bedzie naprawde zle sama sie tam zglosze, z racji tego ze tutaj nikt nie moze byc ze mna caly czas i boja sie o mnie

emme_4, w takim razie nie masz na co czekać. A twoi rodzice zgadzają się z taką opinią?

carmen1988, tak, sa absolutnie pewni ze tam zapewnia mi lepsza opieke. No bo tutaj nikt nie jest ze mna caly czas, a tu ciach i juz po sprawie...

emme_4 ...zależy od oddziału. Jest zamknięty i półotwarty. Na zamkniętym komórkę Ci wydzielają, na półotwartym - możesz mieć. Aczkolwiek... nie polecam Szpitalnej. Lepiej zaryzykować już pobyt w Gnieźnie (nie wiem jak tam jest), gdziekolwiek zresztą, byle nie Szpitalna... Miałam psychologa raz w tygodniu, raz... Ogólnie wspominam ten pobyt jako jedną wielką parodię polskiego szpitalnictwa hah

Akari, co Ty a psychiatra? Bo ja tam zamierzam być tylko na kilka dni na obserwacji... Mogłabym jechać do Kościana, tam ordynatorem jednego z oddziałów jest wujek mojego faceta

A do Gniezna nie chcę, bo nikt mnie nie będzie odwiedzać, za daleko

emme_4Miałam psychologa raz w tygodniu, raz... Ogólnie wspominam ten pobyt jako jedną wielką parodię polskiego szpitalnictwa hah

A nie było tak, że kiedy ma się potrzebę można się samemu zgłosić do psychologa? W Gnieźnie (gdzie byłam) tak było.

Kurczę, niedługo sama wybieram się na Szpitalną i trochę mnie przeraziłaś

heimao, może się spotkamy

To psycholog decyduje o pobycie na takim oddziale? Ostatnio martwię się o siebie, bo mam myśli samobójcze, a wcześniej nigdy mi się nie zdarzało. Ostatnio nawet pomieszałam kilkanaście tabletek różnych uspokajaczy, nic się nie stało. Zastanawiam się czy powiedzieć to dzisiaj mojemu psychiatrze, tak samo jak o tym, że schlałam się do nieprzytomności. Nie wiem co powinnam mówić, a czego nie.

heimao, może się spotkamy

może. ; ) Ja się wybieram (a raczej mój psychiatra mnie wysyła) pod koniec lutego.

carmen1988, tam idziesz albo na skierowanie od swojego psychiatry albo po prostu wchodzisz do przychodni tam na konsultację z psychiatrą, który wraz z psychologiem ocenia czy zagrażasz sobie i swojemu otoczeniu czy też nie.

Powiedz o tym koniecznie swojemu psychiatrze! Ja też nie mówiłam i skończyło się jak skończyło obiecaj mi że przy następnej wizycie mu o tym powiesz!

heimao, ja też

emme_4, dzisiaj mam wizytę i obiecuję, że mu wszystko powiem. Wychodzi na to, że niepotrzebnie zmniejszył częstotliwość wizyt na jedną co dwa miesiące.

carmen1988, dokładnie. Super, że mi obiecałaś. I pamiętaj o tym, to bardzo ważne żeby o tym wiedział, na pewno zwiększy częstotliwość wizyt. Bierzesz jakieś leki? Sama mówiłaś że Ci się pogorszyło i znów wraca, więc koniecznie o tym powiedz. Ja mam jutro wizytę

To psycholog decyduje o pobycie na takim oddziale? Ostatnio martwię się o siebie, bo mam myśli samobójcze, a wcześniej nigdy mi się nie zdarzało. Ostatnio nawet pomieszałam kilkanaście tabletek różnych uspokajaczy, nic się nie stało. Zastanawiam się czy powiedzieć to dzisiaj mojemu psychiatrze, tak samo jak o tym, że schlałam się do nieprzytomności. Nie wiem co powinnam mówić, a czego nie.

Czy powiedzieć o myślach samobójczych? Lepiej tak. Chociaż, z drugiej strony przed samym przyjęciem do szpitala lepiej za dużo nie mówić. A w szpitalu - ważyć słowa.

Wiem z autopsji - raz w szpitalu powiedziałam, że źle sypiam i przez następne dni faszerowali mnie takimi tabletkami, że ledwo trzymałam się na nogach przez cały dzień.

heimao, ja też

No to pewnie się spotkamy : ) Miło!

emme_4, biorę leki od pół roku ponad, jakoś się zbierałam już na lepsze, ale ostatnio się pogorszyło znacznie, nie wiem dlaczego. Boje się, że jakby mnie skierowała na taki oddział rodzice będą się mnie wstydzić i uważać, że źle mnie wychowali. Nie wiem skąd takie odczucie.

heimao, Powiedz koniecznie. Pewnie wezmą Ci wszystko na czym mogłabyś się powiesić, ale i tak warto. Oni są od tego żeby nam pomóc

Byłoby super gdybym miała z kim rozmawiać chociaż jestem jeszcze niepełnoletnia, brakuje mi 4 miesięcy do 18 lat. Mam nadzieję że mnie nie usadzą na oddziale dziecięcym

-- 21 lut 2012, 12:16 --

carmen1988, nie masz się czego martwić, rodzice na pewno wiedzą że to nie błahostki. A na leki może już po prostu się uodporniłaś

emme_4, nawet nie wiedziałam, że taka młoda jesteś za dojrzała mi się wydawałaś.

carmen1988, haha, nie tylko Tobie ale to komplement, mam nadzieję

Mnie kiedy miałam 18 lat usadzili na oddziale dziecięcym, także... Ale to pewnie dlatego, że nie mieli miejsca gdzie indziej.

Pierwsze co zrobię po wejściu na pokój, zapytam - jest tutaj "emme_4"! ; )))

emme_4, oczywiście, że komplement. Ja myślałam, że ty co najmniej studia kończysz, kochana

A tak zmieniając temat, mój psychiatra będzie dzisiaj zdziwiony bo nasze ostatnie spotkania polegały na gadce, że jest coraz lepiej.

heimao, haha, dobra! oby oby. Ja nie chcę żeby mnie usadzili na dziecięcym, jak sobie wyobrażę płaczące bachorki to mnie chyba cholera weźmie

carmen1988, ooo, no zobacz a ja dopiero mogę zanucić "hej, za rok matura"

Dlatego tym bardziej powinnaś mi powiedzieć. Może czeka Cię zmiana leków czy coś.

Nie no, myślę, że nie usadzą Cię na oddziale dziecięcym. Nie będą aż tak okrutni. ; )

Jak my się w szpitalu rozpoznamy to nie wiem, ale będę szukać ^^

emme_4, na to wygląda. A już qwa miałam nadzieje, że są dobrze dobrane, a tu taki syf. Muszę się napić.....herbatki.

heimao, jakoś damy radę Mnie poznasz po szaro - czerwono - białej piżamie i żółtym szlafroku, niebieskie kapcie

carmen1988, Dasz radę. Musisz mu tylko powiedzieć wszystko, jak wygląda. Ok? :*

Dzięki temu wspomożecie rehabilitację mojego brata, przekażcie 1%, to nic nie kosztuje z góry dzięki

emme_4, ja nic nie zarabiam, więc mimo szczerych chęci nie mam jak pomóc, ale wspomnę coś rodzicom, chociaż ostatnio się z nimi nie dogaduję za bardzo, a z matką nawet nie rozmawiam.

Wiem, że muszę dać radę. Mam do wyboru to, albo poddać się, coś sobie zrobić i nie dać sobie szansy na poprawę.

carmen1988, dzięki za jakąkolwiek pomoc. To dla nas bardzo ważne

Dasz radę i musisz w to bardzo wierzyć! Ja w Ciebie wierzę :*