"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

małaMI25, a probowalas o tym rozmawiac z matka?

emme_4, czasami się nie da, niektórzy ludzie się nie zmieniają...

najlepsza opcja to wyprowadzka i życie na swoim.

paradoksy, dokladnie... ehh. cos o tym wiem

Obawiam się że dotknąłem poważnego problemu mojej osobości,trochę ucisnąłem tam gdzie najbardziej boli.Jestem tym przerażony bo zauważam że nosiłem w głowie pare iluzji,że właściwie jestem kimś zupełnie innym niż myślałem.Zauważyłem w jaki sposób obracam każdą moją porażkie w winne otoczenia,albo całkiem ją ignoruje,za dużo myślę bo chce być wiecznie szczęśliwy,analizuje swoje emocje,po to żeby je poukładać i wypychać z głowy te złe.Widzę że często udaję sam przed sobą,udaje że nie mam pewnych negatywnych uczuć,nie włąściwych motywacji,wybielam się przed samym sobą.

Do tego wciąż wierze że Sylwia będzie moja.Zdaję mi się że ignoruje fakty,stawiam wyżej przekonania.Człowiek w mojej głowie,nie wie,jeszcze nie zauważył że nie jestem tym za kogo się uważałem,że moje życie nie jest takie jakie "miało być",nie takie jak bym tego chciał.Właściwie tak naprawde żyje w mojej wyobraźni,w moich uczuciach wracając na krótką chwilę do rzeczywistości kiedy coś zaczyna się walić.

Z resztą nie ważne.

emme_4, u nas w domu wszyscy muszą chodzić jak ona zachce.Jeśli nie to jest problem.

Brat jej napyskuje,naklnie i ona udaje gluchą,a ja jestem "grzeczna"pomocna i traktuje mnie jak popychadło.

Mam do niej żal o to....

Mam swoj pokój i tu sobie siedzę, raz sama raz z córką,teraz akurat z chlopakiem,który śpi-zmęczony po pracy.

małaMI25, ehh. A nie macie możliwości wyprowadzenia się, rozumiem?

rozglądamy się,ale tylko mój chlopak pracuje,ja szukam. Nie utrzymamy się z 1wypłaty.

Ale bierzemy tę opcję pod uwagę bo jesli tego nie zrobię to trafie do wariatkowa bo sie wykończę.

Łapie mnie jakieś choróbsko, a nie mam gdzie pójść do lekarza

oooh, dowiedziałam się, że na jutrzejszych ćwiczeniach mam gadać do kamery i jeszcze powiedzieć o swoich zainteresowaniach i jeszcze z tym moim schrzanionym głosem

ninja oj rozumiem cię doskonale, też się stresuję takimi rzeczami. Dobrze, że dowiedziałaś się wcześniej, możesz sobie przynajmniej ułożyć w głowie coś mniej więcej.

Ninja, trzymam kciuki...

Na moich zajęciach wychowawczyni wymyśliła, że każde podsumowanie semestru będzie prezentować inna osoba z grupy. Ja w grupie nie mogę się wypowiedzieć, co dopiero przed 70 ludźmi. I to jeszcze na temat, o którym pojęcia nie mam.

I ja przy okazji sobie jęknę: głowa mi pęka od telewizora zza ściany, matka jakoś głośno rozmawia z ojcem w drugim pokoju i nie mogę się skupić na lekturze. Siedzę i męczę tę samą stronę, to samo zdanie i płaczę. Już nawet czytać nie umiem...

pamiętam, że w gimnazjum na angielskim mieliśmy przedstawiać jakiś projekt i mój nauczyciel powiedział "człowiek bez żadnych zainteresowań musi być w ciężkiej depresji"... cóż... może powiem o wpływie stresu sesyjnego na zły stan zdrowia studenta i na tym zakończę nie mam nic do powiedzenia o sobie, a mam się "dobrze zaprezentować", uh =/

Vett, jak to podsumowanie semestru? masakra a co czytasz?

Wrobili mnie w zajęcia organizowane przez uniwerek gdański, niby chcą nas do życia studenckiego przyzwyczaić i tam właśnie mamy jakieś durne podsumowania.

syzyfowe prace. Ale ostatnio każdy tekst przychodzi mi w wielką trudnością... A na lekcjach to już odlatuję...

Vett, w której klasie jesteś?

Trzecia gimnazjum

to młoda jesteś (łohoho, stara sie odezwała)

może obadaj streszczenie? w skrócie zawsze jakoś łatwiej przełknąć, a będziesz mieć ogląd na sprawę...

Cytując facebooka: "Mam taki burdel w pokoju, że zastanawiam się, czy nie zatrudnić alfonsa"

Oj, ja też mam. Niedługo współlokatorki zaczną marudzić..

To jest mój problem, nie umiem czytać streszczeń. Ojciec za bardzo mnie wytresował, wszystko musi być idealnie, streszczenie to barbarzyństwo.

Nienawidzę się za to. Za poglądy, które mi wpoił i których nie mogę się pozbyć. Przez nie jestem maszyną, robotem. Tak pragnę odpocząć, pomimo że jest dopiero poniedziałek, a w sobotę znów mam ten pieprzony gdańsk i praktycznie brak weekendu. Wypaliłam się już dawno, ale próbuję to ciągnąć, z marnymi skutkami.

Vett, perfekcjonizm jest męczący. Ale zazwyczaj w taki czy inny sposób wychodzi człowiekowi na korzyść

L.E., tyle, że nie wiem nawet, czy to jest perfekcjonizm. Bo, szczerze mówiąc, np. do takiej pracy klasowej z historii uczę się chwilę, ale stresuję duuuuużo przed. To strach przed rodzicami. Chciałabym, żeby wyszło na korzyść, ale póki co, niczego z tego nie mam. Znajomych zero, wspomnień zero, tylko siedzę w domu i się dołuję, ryczę, tnę. To bez sensu

Vett, przyjedź kiedyś do mnie, pójdziemy na tanie wino do lasu

a fee, ja jakoś nie mogę patrzeć na alkohol. I papierosy. aż dziwne

(...)a w sobotę znów mam ten pieprzony gdańsk (...)

Ke...?