Dzienne Wrony - Nocne Darki (czynne 24 h na dobę)

slow motion, wiesz, ja też grzeczna nie jestem; przecież pochodzę od szatana Taaak, studia.. Może to głupie, ale nie mogę się doczekać

Bellatrix, Wcale tak nie uważam, że durna, a wręcz przeciwnie- bardzo ambitna. Myślę, że będzie Ci później łatwiej. Same obecnie borykamy się z problemami, ale myślę, że doświadczenie w tym zawodzie tez jest bardzo cenne.

Myślałam o resocjalizacji, ale póki co najważniejsze zdrowie, a później się okaże. Wiadomo jak z pracą po takich studiach, ale jeśli ktoś jest w czymś dobry to i ma szansę przebicia

Ja niedługo kończę studia- można je nazwać trochę ekonomii, trochę turystyki i przestałam już czytać artykuły o tym jak nie ma pracy dla absolwentów, zaczęłam wpadać w jeszcze większego dołka. Też kiedyś myślałam o psychologii, ale nie poszłam.

slow motion, dołączyć zawsze można

carmen1988, póki co nie ma co narzekać, zobaczymy jak to będzie po studiach. A może my akurat dostaniemy wymarzoną posadę. Mnie czeka obrona licencjatu w tym roku...

slow motion, no to ty jeszcze masz czasu, a czasu, a ja już za kilka miesięcy stanę przed problemem znalezienia pracy.

zrobiłam przerwę, bo nie byłabym w stanie kontynuować studiów. Ten rok przeznaczam na podreperowanie zdrowia zarówno fizycznego jak i psychicznego, a później magisterka.

slow motion, też chciałam sobie robić rok przerwy, ale moi rodzice nie wyrazili zgody. Stwierdzili, że nerwica i depresja to nie powód do roku nicnierobienia. A myślę do tej pory, że ten rok jest mi potrzebny. Nie wiem czy nie zrobię go po magisterce.

carmen1988, moi na szczęście zrozumieli. Nie dałabym rady i byłoby jeszcze gorzej... były by tylko zmarnowane pieniądze.

Rozumiem, że mieszkasz z rodzicami? Wspierają Cię?

http://www.luczniczka.bydgoszcz.pl/aktualnosci/Pokaz_kotow_luty_2012.aspx#0

Idę dziś na "randkę z kotami"

L.E., poszłabym...

L.E., ale super trzeba by wstać na obiad

L.E., miłej "randki"

Vett,

idle, co dziś na obiad?

Dzisiaj ryba w cieście

omnomnomnom

slow motion, ale Ty pięknaś Mam pytanie do Ciebie; jesteś obeznana w sklepach w swoim mieście?

slow motion, niby się starają, jednak nie rozumieją słabości wiążących się z tą chorobą. Tego, że czasem nie chce mi się nawet wstać z łóżka, czy ruszyć palcem w domu. Na moje fizyczne objawy reagują niedowierzaniem. Twierdzą, że sobie je wymyślam. Może to i prawda, jednak nie zmienia to faktu, że je czuję.

Vett, a ja nie mam pojęcia co Ty chcesz od swojego wyglądu. Taka drobniutka jesteś. Fajna

Tak, mała mieścina więc nie da się pogubić

-- 19 lut 2012, 14:46 --

carmen1988, Tak to już jest, że osoby, które nie spotkały się z tą chorobą bądź same jej nie przeżywają nie rozumieją. Czasem przychodzi taki dzień, że na nic kompletnie nie ma sił.... nie wystarczy wtedy powiedzieć "ogarnij się". Dlatego podstawą jest zrozumienie, które tu zawsze otrzymasz.

slow motion, no chciałabym twarz ogarnąć, figurę trochę...

Macie gdzieś tam u siebie jakiś sklep z duperelami, żeby dostać bandanę?

Vett, wiesz, że nie zwracałam uwagi konkretnie na bandanę, ale jak będę w mieście to przy okazji popatrzę. A co Cię tak na nią wzieło?

slow motion, a to nieeee, nie zawracaj sobie głowy

Muszę dokupić sobie trochę nowych drobiazgów, bo... Nie wiem, mam kaprys, żeby sobie coś kupić. Pojechałabym z chęcią sama do Olsztyna i połaziła po alfie (taaa, a na przystanku uciekłabym do domu, bo bałabym się wsiadać i bilet kupować ) No i muszę rękę trochę przysłonić

Macie gdzieś tam u siebie jakiś sklep z duperelami, żeby dostać bandanę?

Ja mam arafatkę. Oryginał przywiozłem sobie z Syrii. Mogę Ci pozyczyć.

Sabaidee, podróże, podróże... Ja wracałabym pewno z samymi pocztówkami Myślałam o czymś mniejszym, zawinęłabym sobie tą arafatką całą rękę, a nie nadgarstek

slow motion, carmen1988, to prawda,że tylko osoby, które przeżyły podobne historie są w stanie zrozumieć, co znaczy nie móc, nie chcieć, odczuwać lęk - znam to z autopsji.

Mam to szczęście, że w swoim otoczeniu mam ludzi, którzy albo znają te sprawy, albo bardzo chcą zrozumieć. Tylko dzięki temu, wychodzę małymi kroczkami

ze smutnej krainy lęku, bezsilności, bezradności...

Ale nie zawsze tak było...nerwica, ogólnie mówiąc, ogarnęła mnie już bardzo dawno, miała niezwykle łatwe zadanie, bo żyłam w ciągłym stresie i codziennych, psychicznych zawirowaniach... Bywało strasznie....

Vett, to zaden problem w tyg i tak bede, wiec popatrzę. :)

Też mam takie kaprysy, ale ja to wolę przez internet zamawiać. A dużych centrów handlowych nie znoszę. Chodź jak byłam w Bałtyckiej w Gdańsku przed Nowym Rokiem to strach był minimalny. Może dlatego, że byłam ze znajomymi?