Mój dzisiejszy dzień

BłękitnaAbstrakcja, piszac to , pomyslalem dokladnie o tym samym

Michał 1972, taki goopi zwrot grzecznosciowy a jak go rozdłubac to chytrusowaty

Z tego powodu, że spadł śnieg (kocham śnieg!) postanowiłam udać się do miasteczka, żeby pozałatwiać kilka spraw. Oj nie było łatwo zważywszy na to, że od Nowego Roku wyszłam z domu może...3 razy.

To i tak dobrze,że już 3 raz ,bo pogoda też była nie najlepsza. pozdrawiam Małgorzata

Boję się wstać, bo boję się myśleć o tym, że problem nadal jest nie rozwiązany

Eh... Przyszły te okropne dni w terapii, kiedy leci się na nią jak ta ćma do światła,w którym się spala, ale je tak uwielbia.

Czy ktoś z osób,które tu chodzą na terapie indywidualną, też ma podobne zdanie na temat terapii? Wiemy, że tylko ona może nam rzeczywiście pomóc, a będąc na niej spalamy się w niej. A jak się lekko wypalimy, tylko ona znów nam może pomóc.

Z tego powodu, że spadł śnieg (kocham śnieg!) postanowiłam udać się do miasteczka, żeby pozałatwiać kilka spraw. Oj nie było łatwo zważywszy na to, że od Nowego Roku wyszłam z domu może...3 razy.

 

 

 

 

To i tak dobrze,że już 3 raz ,bo pogoda też była nie najlepsza. pozdrawiam Małgorzata

U mnie na Warmii śnieg od kilku dobrych dni, to jakoś poprawiło mi samopoczucie, ale w dalszym ciągu wolę grzać tyłeczek w domu. Choć przez to czuję wyrzuty sumienie i poczucie straty kolejnych dni....

slow motion, u mnie podobnie. Mimo, ze czuje sie lepiej, wiekszosc czasu spedzam w domu i rowniez w zwiazku z tym zaczynam miec wyrzuty sumienia. Codziennie mowie sobie, ze wezme sie do roboty od jutra i tak leci dzien za dniem. Dzisiaj czuje sie dobrze, choc wstalem dopiero o 10 ukladam plan dnia i za chwile biore sie do dzialania.

slow motion, u mnie podobnie. Mimo, ze czuje sie lepiej, wiekszosc czasu spedzam w domu i rowniez w zwiazku z tym zaczynam miec wyrzuty sumienia. Codziennie mowie sobie, ze wezme sie do roboty od jutra i tak leci dzien za dniem. Dzisiaj czuje sie dobrze, choc wstalem dopiero o 10 ukladam plan dnia i za chwile biore sie do dzialania.

Tragiczne uczucie, chciałoby się tyle rzeczy zrobić, a jednak ta blokada, a czasem kompletny brak sił.

"W krainie nigdzie-nigdzie zaplątany sam w sobie

Trochę egoistycznie siedzę i nic nie robię

Ciało jest obecne, grzeczne i na kanapie

Duch wolny się wyrywa i hula razem z wiatrem"

Dokładnie to czuje.

Planuj i działaj póki samopoczucie dobre. Ja wspomagam się zieloną herbatą i muzyką.

P.s mam pytanie. Jak nie cytować całej wypowiedzi, a jedynie nick osoby? wystarczy wpisać?

Totalne lenistwo

Nic. Kończę studia, nic nie umiem, najchętniej zamknąłbym się w domu na cztery spusty, zmarnowałem młodość, nie mam przyjaciół, dziewczyna, którą kocham jest z gościem 4 razy bardziej ogarniętym ode mnie.

Aria, to dobrze czy źle ?

-- 17 sty 2012, 14:04 --

slow motion, klikasz w nick nad avatarkiem i gotowe czuje sie podobnie jak Ty , ale mam luz bo moge sobie pozwolic na niznierobienie. Wiadomo, ze jak nie ma presji to jest latwiej. Rodzina wreszcie zrozumiala na czym polega ta choroba , a to pozwolilo mi na duzy krok do przodu. Nic nie robie na sile i wiele rzeczy przychodzi same, powoli wszystko wraca do normy a ja cierpliwie czekam, pomalutku i konsekwentnie realizujac swoj plan.

Michał 1972 oczywiście, że dobrze :) chociaż jeden dzień relaksu i odpoczynku od codziennych spraw w moim przypadku jest potrzebny

Aria, Uffffff, to dobrze, że dobrze

Michał 1972,

banalnie proste.

Ja przed Nowym Rokiem zdecydowałam się powiedzieć rodzicom o mojej sytuacji, pierwsza reakcja można się domyślić jaka była, ale wydaje mi się, że też pomału akceptują fakt, że ich córka nie jest leniwa tylko ma problemy. Muszę przyznać, że rzeczywiście bardzo wiele to daje choć czasem potrafią mnie bardziej zdołować i sprawić, że czuję się jeszcze bardziej winna.

chwila nieuwagi

wszystkie potwory wylaz£y spod £ozka

kàsaja bolesnie pamiecià

zrobi£am

duzo zrobi£am

nie jestem tak ca£kiem bezuzyteczna

fak

jak malakser

slow motion, Pomoc rodziny to podstawa. U mnie w rodzinie nie jestem wyjatkiem i choroby psychiczne byly w starszych pokoleniach dosyc popularne wiec nie czuje sie jak kosmita. Mimo to z poczatku tez nie bylo lekko, az do momentu kiedy nie zrozumieli, ze to faktycznie choroba a nie moje widzimisie.

Michał 1972,

masz rację, dobrze, ze sie przełamaliśmy!

ja przed chwilą przy trzepaniu jajka usłyszałam "bardzo ładnie to robisz" hahaha, aż się zaśmiałam. komplement po x lat i to jaki. :) poczułam się jak mała dziewczynka.

Odkładania lorafenu ciąg dalszy, a także jebania się w głowie ciąg dalszy. Od dwóch dni męczy mnie tanatofobia, matko co za szajs.

Masz kilka opcjii. Osobiście nie sprawdzałem ale ciekawą opcją było by przeżucenie się

na średnie i długo działające benzo jak sedam, a później na tranxene czy relanium

i schodzenie z tego.

Przy odstawianiu benzo bezcenne są: karbamazepina, obowiązkowo hydroksyzyna,

i chlorprotixen lub pernazyna.

Mam przepisany Seronil, łykam teraz 30 mg rano, przy normalnej dawce Lorafenu brałem 20mg Seronilu.

Kiedy czytam Wasze posty - ludzi zapewne Młodych, sięgam od razu pamięcią w przeszłość..

Zrozumienie ze strony bliskich jest bardzo ważne. Szczególnie ze strony Rodziców. Brak akceptacji dla naszych zachowań, dolegliwości, rodzi frustracje, dyskomfort psychiczny, prowadzi do lęków, zamknięcia się w sobie.

Kiedy byłam młoda, psychoterapia nie była popularna, a do psychiatry chodzili...tu brzydki epitet!!!!!

Sama siebie nie rozumiałam, ciągle zdenerwowana, zmęczona, zamartwiająca się i "łkająca" z powodu niezrozumienia, o braku uczuć potrzebnych, nie wspominając.

To wielka sprawa, że są fora, specjaliści, bo jeśli nie w domu rodzinnym, to w innych miejscach, można się wesprzeć, poradzić, pomóc sobie .

jasaw,

wydaje mi się, że w dalszym ciągu istnieją takie stereotypy, że do psychiatrów chodzą wariaci. Niestety Polska nie jest krajem tolerancyjnym, a szkoda... nietolerancja się szerzy.

jeśli chodzi o moją osobę to również rodzina przyczyniła się do lęków, ale wiem, że na swój sposób im na mnie zależy.

niestety lęki, depresje to niełatwa choroba, ale wszystko da się wyleczyć. trzeba tylko chcieć i zrobić krok naprzód.

p.s w moim wieku dziewczyny narzeczonych mają.

niech mnie ktoś odstrzeli.

_asia_, Co się dzieje kochana?:*

*Wiola*, jak idzie kariera w prywatnej opiece medycznej?

_asia_ żyj! ja dziś mam fatalny dzień, ciągłe czarne myśli w głowie, ale jakoś staram się dostrzec pozytywy, cokolwiek...spotkanie z dziewczyną, trochę śmiechu na zajęciach...cokolwiek

-- 17 sty 2012, 18:33 --

@jasaw - miałem właśnie pisać, że fakt istnienia takich forów jak to jest wspaniałym wynalazkiem. nie wyobrażam sobie przechodzenia mojej nerwicy bez tego swoistego katharasis jakie mogę tu uzyskać, mimo że chodzę do psychiatry i leczę się farmakologicznie.