Witam pierwszy raz

to moj pierwszy raz. choruje od dawna ale nikt nigdy nie byl w stanie powiedziec mi co mi jest.mialam tysiace badan, tlumaczenia stresow matura, egzaminem, porazka zyciowa, trudnym dziecinstwem itp. moje ostatnie napady konczyly sie w szpitalu.dziki puls, szalone cisnienie, piana z ust, drgawki, duszenie.. i krzyk ze nie chce umrzec.nienawidze sie. za to kim jestem, jaka jestem. za to ze to wlasnie zabilo juz chyba moj zwiazek, za to ze zabija moja mame, ktora zaplakuje sie a ja.. chcialabym zniknac.boje sie wlasnego ciernia, a poczucie beznadziejnosci to jedyna rzecz oprocz strachu ktora mi towarzyszy.

Witaj sisi1234 z nami mam nadzieję będzie Ci rażniej ,ja sama mam nadzieje ,że łatwiej będzie mi z wami

dziekuje. dobrze wiedziec ze to nie dotyczy tylko mnie..jak radzicie sobie z bliskimi, otoczeniem? jak wytlumaczyc ze to nie jest pstryk i juz nad soba panuje?? czy mam pojsc do zamknietego osrodka? tak bardzo boje sie samej siebie

sisi1234, witam na forum. :)

Z pewnością znajdziesz u nas odpowiedzi na nurtujące Cię pytania.

sisi1234 witaj wśród nas słoneczko :)

dziekuje Wam za te slowa. czy ktos z was moze mi powiedziec jak mam wytlumaczyc facetowi z ktorym zyje ze to co sie ze mna dzieje nie jest "moim teatrem"? on uwaza ze powinnam wziac sie w garsc, dostac kopa i zabic moja paranoje.ostatnio dostalam takiego ataku paniki przy klientach jego firmy i glosno krzyczalam ze nie chce umierac, chyba jest wsciekly wciaz o to.jestesmy razem 9 lat, moje jazdy przy nim zaczely sie chyba po roku.mysle ze nie chce juz z tym zyc,powiedzial"nie pomoge ci" "jeszcze jedna taka akcja i koniec" "wszyscy mysla ze to moja wina i ja jestem chujem". tylko ze ja kocham go tak bardzo, ze nie chce zyc bez niego.rozstalismy sie raz.na 11 miesiecy.to byl straszny czas.wtedy zrozumialam ze tylko z nim chce zyc, byc. jesli rzeczywiscie nasz zwiazek sie skonczy to odstawie leki, on jest jedyna i ostatnia "rzecza" ktora jeszcze cos dla mnie znaczy.

poczucie beznadziejnosci to jedyna rzecz oprocz strachu ktora mi towarzyszy.

To nie czas, mówić o sobie, ale przyznam, że w tym przypadku ze mną jest podobnie. Piszę to, bo chcę, żebyś wiedziała, że tutaj znajdziesz ludzi, którzy na pewno Cię zrozumieją - tak sądzę - i może będą umieli pomóc. Pewnie już znalazłaś takich ludzi, ale ja tu jestem na tym forum świeżakiem i niezbyt się tu jeszcze orientuję

dobrze wiedziec ze to nie dotyczy tylko mnie..jak radzicie sobie z bliskimi, otoczeniem? jak wytlumaczyc ze to nie jest pstryk i juz nad soba panuje?? czy mam pojsc do zamknietego osrodka? tak bardzo boje sie samej siebie

Zrozumienie otoczenia to ciężka sprawa, to prawda. Również mam z tym kłopot. Z mojego doświadczenia wynika, że ktoś, komu nic nie dolega, nie zrozumie chorego. A zamknięty ośrodek..nade mną właśnie wisi taka perspektywa, ale to nie jest rozwiązanie. Nawalanie lekami, elektrowstrząsy i kaftan to nie rozwiązanie.

Witam serdecznie sisi. Mam nadzieje że wkrótce poczujesz się lepiej i inaczej spojrzysz na życie. Pozdrawiam

Moj facet tez mnie nie rozumie... ale zauwazylam, ze warto poznawac nowych ludzi ... Wtedy zaczyna chciec Ci sie zyc... Mysli zajmujesz czyms innym, a nie tym, ze zaraz napadnie Cie kolejny lek... Wiem jakie to przykre, ze kochajaca Cie osoba uwaza, ze odstawiasz cyrk... Ale na szczescie sa inni faceci na swiecie :) Ja juz od dluzszego czasu mam "otwarta furtke"... do swojego serca, bo na tym egoiscie swiat sie nie konczy :) Pooozdro :)

wiem ze jest egoista.wiem ze mysli tylko o sobie."nie bede juz twoim ojcem, nie jestes dla mnie wsparciem" etc... ale ja i tak chce tylko jego.nikt inny tylko on.bez niego nic juz nie ma sensu

Hello sisi

Naprawdę nie jesteś sama.....dasz radę..

Pozdrawiam.

Szczęść Boże!

Hello Sisi..... Zapraszamy

Mi tez sie wydawalo, ze to ten jedyny... Ale po kilku sytuacjach, gdy liczyl sie tylko on i mi nie pomagal w smutnych i zlych chwilach, po prostu ... znalazlam prawdziwego przyjaciela ... Ale na razie nie rzucam sie w jego ramiona na zawsze, wole poczekac i upewnic sie, ze nie bedzie jak tym...

Na razie jest ok, ale uplynelo dopiero 9 miesiecy naszej "znajomosci" :)

Trzymaj sie :) :) :) !!!!!

Witaj sisi-nie dziw się facetowi,jazdy masz faktycznie niekiepskie,mało kto by to wytrzymał.Ale skoro tyle lat jesteście razem,to na pewno cię zrozumie.

wiem. sama ledwo co ze soba wytrzymuje.przez ostatni rok nie bylismy razem, moja zazdrosc, jazdy juz raz zniszczyly nasz zwiazek, teraz sprobowalismy znowu, a on powiedzial"wraca ewa ktorej nienawidze'... co moge powiedziec chyba juz nic

Cześć sisi,tu poczujesz się jak w domu Witamy i zapraszamy!

dzieki Gina :)

miedzy nami..znerwicowancami.. ehh

Aż trudno uwierzyć że osoba z którą jesteś tak długo nie potrafi Cię wspierać i zrozumieć że to nie Twój teatr.Wierzę że bardzo go kochasz ale Ty nie powinnaś być z nim bo zasługujesz na kogoś kto będzie potrafił być przy Tobie w dobrych i złych chwilach.Nie tylko gdy jest pięknie i kolorowo ale również gdy na niebie zbierają się ciemne chmury.Na pewno jest Ci ciężko z powodu Twojej choroby i tego jaki on jest dla Ciebie ale wierzę że jesteś silna i będziesz potrafiła zwyciężyć swój strach,chorobę i znajdziesz PRAWDZIWĄ miłość a nie jej atrapę.Pamiętaj jesteś WYJĄTKOWA Trzymam kciuki za Ciebie.Dasz radę