"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

Jestem zmęczona opiekowaniem się sześciolatką.Na nic nie mam czasu.Ciągle mnie ciągnie.Słysze tylko "Kasia,Kasia...".W sumie to miłe,że tak jej się upodoba i ja .

Nie jestem taka chora jak potrafię się zająć

Mam dość, nie potrafię znieść myśli że moje życie będzie tak wyglądać, że to się nie zmieni. Nigdy wcześniej nie miałam depresji, żadnych dołów, może teraz mam, ale jak to możliwe jak łykam te wszystkie leki? Powinnam niby kipieć radością a ja już nie mogę. Chcę żyć jak kiedyś, chcę być, chcę mieć jakiś swój trzon, jakąś istotę a nie rozlewać się i uczestniczyć w jakiś zdarzeniach jak jakiś obserwator, jak robot czy pusty garnek.

jeszcze tak z tydzień-dwa i odbiorę sobie życie, nie mam już siły żyć i ciągle walczyć z psychicznym znęcaniem przez rodziców oraz obroną przed fizycznym, dla mnie życie już nie ma żadnego sensu, dziwie się, że tyle lat się łudziłem, że będzie dobrze ; (

Przyszedł ojciec. Im bardziej starał się mnie pocieszyć, tym bardziej było widać, że zupełnie mnie nie rozumie. Nie wiem dlaczego, ale dobiło mnie to.

jakie to zajebiste uczucie isc w niedzielne popoludnie ubrany w bialą bluzke z mokrą plamą na plecach...kij ci w dupe nerwico...

jestem złą córką

niech żyją manipulanci i lizusy

byłam na zakupach spotkałam swoją ciotkę która jest "och" i "ach" i oczywiście zaczęła mi gadać że mam sie wziąć za siebie, że to przecież takie proste... nienawidzę jej za to jaka jest dla naszej rodziny i że ma ją w dupie, na wszystkich tylko gada a ona święta i naj...rozmowa trwała 20 minut ale czuję sie jak flak nie ma co dziękuje

Natusia, olej, Nati! Na niej się świat nie zaczyna i nie kończy. Gdybyś przyjechała na zlot to byś zobaczyła ile jest pozytywnych ludzi.

Sabaidee wiem muszę olać, ale trudno mi jest , wszystko biorę do siebie i przezywam za bardzo, no mam nadzieję że na następny zlot się wybiorę

Chce być!

Guzik, a co stoi na przeszkodzie?

nie mam trzonu, jestem pusta, jakaś fragmentaryczna, nie mam ciągłości, dziwne to takie i męczące, wszystko jest męczące, każde działanie, bo ono się nie zespala z niczym, ono takie nie moje, ja tego nie czuję. wszystko zawieszone w próżni. mam dość tego.

nienawidzę, nienawdzię, nienawidzę rodziców

Też tak mówiłam, a do dzisiaj nie mogę sobie wybaczyć tego że jak ojczym trafił do szpitala i dzwonił że czuje się lepiej to pomyślałam że lepiej jakby umarł no i stało się. W nocy zmarł. Nawet nie wiesz ile bym dała żeby stanął w drzwiach, żeby krzyczał na wszystkich o wszystko...

Też tak mówiłam, a do dzisiaj nie mogę sobie wybaczyć tego że jak ojczym trafił do szpitala i dzwonił że czuje się lepiej to pomyślałam że lepiej jakby umarł no i stało się. W nocy zmarł. Nawet nie wiesz ile bym dała żeby stanął w drzwiach, żeby krzyczał na wszystkich o wszystko...

A Ty nie wiesz ile ja bym oddał za śmierć tego tyrana mentalnie będącego jak Stalin.

A ile ja bym dała za swoją śmierć...

taaaa

Guzik, mam to samo... ale trochę się uczę 'mieć siebie'. ale to męczące, bo straciłam tyle życia 'nie będąc'

szukam nadziei w odmętach życia... nie widzę... nie czuję... nie potrafię sobie pomóc ani prosić o pomoc... bo nikt nie może mi pomóc

Kurcze, boli mnie to, że ciągle popełniam podobne błędy. Nawet mimo tego, że zdaję sobie sprawę z tego co jest błędem, czasami jakby na przekór tej wiedzy błędy popełniam.

Im bardziej racjonalnie zaczynam postępować i im bardziej się staram, tym większe czuję napięcie. Im bardziej mi zależy tym bardziej się spinam. Stąd bierze się pewnie chęć ucieczki. Kolejne sytuacje i przyszłość zwykle traktuję jako potencjalne problemy, a nie wyzwania. Nie da się ukryć, że mimo zaburzeń psychiki sporo udaje mi się osiągnąć. Zwykle jednak przychodzi to z trudem i kosztuje wiele nerwów, strachu.

Przyjemność i uwolnienie od natłoku myśli przynoszą te działania, które są z punktu widzenia zdrowego rozsądku błędne. Mimo świadomości i przerabiania wiele razy nieracjonalności pewnych zachowań łatwo wpadam w panikę i tracę zdrowy rozsądek.

To wszystko mnie męczy i dzisiaj właśnie czuję się taki zmęczony.

Popróbuję jeszcze, lepiej ułożyć swoje życie.

Wszystkim, którym ciężko życzę siły i powodzenia w drodze do osiągnięcia szczęścia.

gorąco siedzę w samych gaciach i bluzce i gorąco

duszno i kiepsko sie oddycha, trudne warunki dla nadpotliwego czlowieka

sebastian86, sebastian a ile ty ważysz?

dune, 71 kg prawie przy wzroscie 173 bodajze

sebastian86,

no to grubz nie jestes...nie wiem...moze czynnik psychiczno/emocjonalny. Mowisz ze to napadowe pocenie, bez związku z wysiłkiem? Czy jak sie zdenerwujesz?