Czy to depresja?

Mam 15 lat, ale od jakiegoś czasu jestem smutna, jak nikt nie widzi to płacze.Nie chce chodzić do szkoły od kilku dni. Albo wgl nie jem albo strasznie dużo, ciągle czymś się denerwuje , z każdego możliwego powodu płacze. Czy to są objawy jakiejś nerwicy albo depresji?

Witej Julitka. Jesteś młoda weź się za siebie idź do szkoły ucz się, idź na studia ucz się, bo jak to zmarnujesz za młodu to zobaczysz czym jest depresja, ja już żałuję całego mojego życia. Zrób to dla siebie, nie dla innych. musisz ułożyć sobie życie. Możesz mi wierzyć. Ja mam depresję zmarnowałem to wszystko i nie wiem co mam zrobić żeby wyjść z życiowego bagna.

Jullitka, depresji nie określa się na podstawie obniżonego nastroju przez kilka dni.

Ale możesz udać się do psychologa szkolnego i z nim porozmawiać - nic nie stracisz.

Ale ja mam zły nastrój i płacze od dłuższego czasu. Tylko teraz nie chodze do szkoły.

jesteś niepełnoletnia - więc do psychiatry pewnie będziesz musiała pójść z rodzicami.

tyle Ci mogę powiedzieć - idź do psychiatry lub psychologa.

pisanie postów na forum Ci nie pomoże.

czy masz depresję? stwierdzi to lekarz-specjalista, a nie forumowicz.

Nikt nie może dać Ci diagnozy przez internet, ale to, co opisujesz jest niepokojące. Powinnaś zwrócić się o pomoc. Psycholog szkolny może dać Ci jakieś wskazówki, chociaż nie zawsze można spodziewać się na tym stanowisku odpowiednio kompetentnej osoby. Jeśli nie poczujesz się usatysfakcjonowana rozmową ze szkolnym psychologiem (którego rolą może być chociażby wskazanie Ci miejsc, do których możesz się zwrócić po dalszą pomoc), radzę poszukać kogoś z zewnątrz. Jeśli mieszkasz w większym mieście, nie powinno być problemu ze znalezieniem jakichś poradni zdrowia psychicznego, w odszukaniu takich miejsc powinien pomóc Ci chociażby lekarz pierwszego kontaktu. Kolejka może być długa, ale nie zniechęcaj się: to lepsze niż czekanie długimi miesiącami, aż samo przejdzie. Dobrze by było, gdyby w tym wszystkim pomagał Ci ktoś dorosły. Jeśli masz dobry kontakt z rodzicami, porozmawiaj z nimi o swoich obawach. Jeśli nie, zastanów się nad innym dorosłym, który mógłby Ci pomóc, najlepiej jakiś członek rodziny. Wsparcie jest bardzo ważne w walce z każdą trudną sytuacją. Gdyby okazało się, że konieczne będzie leczenie, potrzebne będą też pieniądze... Nawet jeśli nie przychodzi Ci do głowy nikt, komu mogłabyś zaufać, nie poddawaj się. Zawsze znajdzie się jakieś rozwiązanie.

Pozdrawiam.

Szczerze mowiac, nie wiem czy bym radzila rozmawiac zs szkolnym psychologiem-chyba ze go znasz i wiesz na pewno ze jest na tyle sensowna osoba.

Raczej isc do psychologa/psychiatry ,i chyba jesli sie nie myle od 14 roku zycia mozna isc do kazdego lekarza samemu, bez rodzicow.

Za krotki post zeby cos doradzic wiecej..

Alboi po prostu przeczekaj troche- w tym wieku z reguly depresje szybko mijaja ,a wcale nie wiem czy to dobry pomysl od razu faszerowac sie lekami