"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

wiem, ale ja jestem taka niedojrzała. ryczę, bo ktoś mi nie odpisuje.

mądra kobieta zajęłaby się swoim życiem.

a ja tak pewnie będę Wam z pół roku jęczeć jak to czekam na odpowiedzi, a na koniec gówno z tego wyjdzie.

Mam ochote się skopać,rąbnąć łbem o ścianę ale tak żeby nie czuć bólu,albo skopać kogoś....wyżyć się......mam nasrane w głowie i mnie to wkurwia.Wszyscy są lepsi.Nienawidze ludzi z reala,nienawidze ich kurwa!............Są tacy zdolni,rozumieją wiele więcej niż ja,są tacy mądrzy,wiedzą co i jak,i jeszcze mi ciągle okazują litość.........

I nie mówcie mi że mam do dupy nastawienie bo wiem o tym,ale jak mam mieć dobre skoro co chwile mam przez samego siebie jakieś problemy?Jutro do psychologa...ale nie wiem czy dobrze sie umówiłem czy żle...bo oczywiście rozmowę z recepcjonistką też musiałem spieprzyć...jestem pojebany.

Mam do dupy humor.

bardzo mi szkoda matki że urodziła debila :(przepraszam

Nie wiem co robić. Wywalić z domu bo nie chce się uczyć, pracować ani leczyć? I potwornie bać się, że skończy się to tragicznie? Czy wspierać za wszelką cenę i liczyć na to że się opamięta. A jak sie opamięta kiedy bedę już stara i zniedołężniała? Chce wypuscić dziecko w świat bo taka jest kolej losu. Nie chce go utrzymywać bo on nie myśli o przyszłości, bo i tak sie nie uda. Nie mam pieniędzy na leczenie-ostatnie wizyty u psychologa-a i tak chodzi na nie bo ja chcę, nie on. Nie wiem jak go mądrze wspierać nie robiąc sobie jednocześnie krzywdy, nie wiem juz nic. Do dupy to wszystko. Mam depresję.

Za dwa dni powrót do psychiatry. Pewnie znowu zolafren, coś na halucynacje lub tym razem nei da mi wyboru czy biorę czy szpital. Mm...Ostatni tydzień jest okropny.

pogrążam się...

potrzebuje pomocy ale boje się o nią poprosić...

nie mam jeszcze siły żeby się wziąć za siebie, a boje się, że już o dosłownie kilka dni za późno...

nie umiem się ogarnąć.

bretta, co kolwiek masz zrobić to na pewno nie jest na to za późno.

Zacznij po prostu a reszta sama pomalutku pójdzie z małą odrobinka Twojej pomocy.

Tule na maxa mocno

Allah, a może raczej czego mam NIE robić...

to nie takie proste:(...

ale dziękuję za wsparcie:)...

też jestem w punkcie że bez pomocy sie nie da boje sie strasznie dziś...boje sie pomocy też i boje sie siebie kurna mac...

Nie jest dobrze, tzn. tak myślę. Było już wszystko - lęki, niska samoocena, myśli samobójcze, stan, kiedy nie da już się płakać... Ból, bezsenność itd. Ale teraz jestem obojętna, nie wiem, co czuję, w sumie to nie czuję nic szczególnego. Nie umiem się już smucić, nie umiem się jeszcze cieszyć. Funkcjonuję bez satysfakcji. Co zrobić? Terapeutka mówi, że zablokowałam emocje, ale ja nie mam pojęcia jak do nich dotrzeć... Czy Wam udało się wyrwać z tego... i coś poczuć?

bretta, ja wiem .... wiekszość sytuacji pomimo że wyglada niewinnie często nas przerasta i łatwo komus gadać..jak stoi z boku ... ale tu inaczej sie nie da :) No chyba że mam przyjechac i faktycznie przytulić

magic, Dziewczyny .....co Wam tak trudno o ta pomoc poprosić ??? Jak macie kogoś w swoim otoczeniu kto moze Wam przynieść otuchę i macie do niego zaufanie to śmiało !!

A jak nie to piszcie tu albo n PW ...zawsze jest jakieś wyjście z sytuacji ...takie albo inne

Allah, gorzej jak się nie ma nikogo zaufanego w okolicy;)... albo jak się ma, ale sie tych osób nie chce krzywdzić i woli się udawać, że wszystko jest w najlepszym porządku, tak jak ja....

bretta, ale dlaczego uważasz że prosząć o pomoc skrzywdzisż taka osobę. Większość ludzi (dobrych ludzi) lubi pomagac bezinteresownie innym. Więc może warto zaryzykować ..... no chyba że chodzi o pożyczkę kasy wtedy to może być różnie ...w zalezności od typu człowieka .

Allah, wiesz... rok temu duużo ze mną przeszli. I kto ze mną wytrzymał, komu się udało zostać, bardzo ich cenie, ale wiem że się bardzo martwią i miałam już taki czas, kilka miesięcy, że naprawdę było lepiej. i jakbym teraz nagle powiedziała, że znowu coś nie tak, a wręcz czuję się gorzej.. nie. nie mogę. Po prostu. Wole się męczyć ze sobą bez świadomości, że ludzie się o mnie martwią. Mają swoje zmartwienia, ja nie jestem na tyle ważna żeby zaprzątać komukolwiek głowę.

Wy jesteście mi obcy więc to no, zupełnie co innego, sami rozumiecie:p... gdzieś trzeba powiedzieć co się czuje jak nigdzie nie można...

Nie wiem... też kiedyś myślałam, że nie poproszę o pomoc bo nie chcę zawracać bliskiej osobie głowy i jej martwić, a potem okazało się (nie mówię, że u Ciebie, Bretta też tak jest), że to tylko moja własna duma mi na to nie pozwala. Od tej pory tak mi się to kojarzy...

Denial, nie.. ja po prostu wiem przez co oni przeszli przeze mnie:(. nie chce tego drugi raz... może też w tym jest coś z dumy, ale wiem że nie mogę po prostu... nie teraz. nie znowu. nie chwilę po tym jak udało im się odetchnąć...

znowu ten sam stan...nic lepiej

-- 28 mar 2011, 14:53 --

i to wszystko przez taka kretynką jak ja

bretta, a nie sadzisz że Ci ludzie najlepiej będą wiedzieli jak Ci pomóc ??? Przecież czasami wystarcza samo pogadanie z bliskimi o problemie aby łatwiej było go znosić. Kto bedzie mógł to Ci pomoże a kto nie ogarnie tematu to napewno nie odejdzie tylko Ci powie że nie jest w stanie CI pomóc bo...np nie ma już siły !

że to tylko moja własna duma mi na to nie pozwala

święte słowa ....

Allah, nie.. oni nie wiedzą i nigdy nie wiedzieli jak mi pomóc. Boją się. nie wiem. takie mam wrażenie. Wtedy też nie pomogli, sama sobie musiałam pomóc, ale się martwili bez sensu... tylko wtedy był powiedzmy fizycznie gorszy stan i chcąc nie chcąc - dowiedzieli się. To nie jest wszystko takie proste i oczywiste...

bretta, większość takich rzeczy niestety jest trudna i komplikowana.... rozumiem to doskonale.

Tu na forum usłyszałem że podobno zdrowych chorego nigdy nie zrozumie i jest w tym dużo racji.

Tulę w każdym razie mocno i jakby coś naprawdę złego się działo to PW

bretta, z bliskimi to tak bywa. ja nie mam wsparcia od bliskich. oni nie rozumieją i nie chcą zrozumieć. a potrzebujesz pomocy, boisz się zaufać, a myślałaś o terapii?

bretta, Mówiłem Ci o psychologu tak? Więc masz tam iść

rozumiemy się? Bo jak nie to Cię siłą zaciągnę

Korba, chodziłam do terapeuty prawie rok, od września nie chodzę, a od czerwca nie biore leków. i właściwie w ogóle się nie leczę. rozważam ostatnio psychologa, ale nie mogę się za nic w świecie zebrać w sobie...

i dokładnie.. rodzice nie chcą zrozumieć, a siostry zaraz rozumieją aż za bardzo i wiedzą wszystko, a tak naprawdę nie mają o niczym pojęcia... więc może po prostu mi bezpieczniej jak nie wiedzą...

Dysforia, taaaa... powodzenia^^

Allah, dziękuję.

Dzienny wprowadził jeszcze większy chaos we mnie niż brak jakiejkolwiek terapii.

O mamo

chojrakowa, Aniu? Już chodzisz?