Skocz do zawartości
Nerwica.com

"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!


magdasz

Rekomendowane odpowiedzi

Panna_Modliszka,

 

Nadczynność tarczycy często jest mylona z nerwicą, więc jeśli Ciebie w nią wprowadzają takie objawy są chyba najzupełniej "normalne". Dla uspokojenia pogadaj z lekarzem , ale wg mnie nie ma się za bardzo czym przejmować.

 

Nie życzę Ci tego Broń Boże , ale zobaczysz jak się nieraz czujemy:(

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

lukasz1 może nie o taką samą samotność nam chodzi, ale mnie wkurza to, że już od paru tygodni siedzę w domu jak ta cipa, tylko uczelnia dom, ew sklep i takie pierdoły, czasami piwo przed wykładem z znajomymi z uczelni, ale głównie piwo przed tv :evil: W sumie na własne życzenie to mam, jak się siedziało pięć miechów nic nie robiąc, to się traci znajomych albo przynajmniej odsuwa się od nich trochę jak w moim wypadku.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Hej

Jestem nowa na forum, a ta "Jeczarnia" to cos co jest mi dzisiaj potrzebne. Za chwile sprobuje wywalic z siebie wszystkie mozliwe zale, jeki, achy i ochy i jest mi juz wstyd, zanim nawet zaczelam, bo ludzie na prawde maja w zyciu problemy a ja mam zamiar pisac o swoich duperelach...

Jestem zdolowana (nic nowego) nic mi sie nie chce (o! jak bym Ameryke odkryla, haha)

No tak.... mam 40 lat, jestem na emigracji i jestem jak to dziecko ... Ok, mam stabilizacje (jakas tam) i poczucie bezpieczenstwa (porownujac do zycia jakie wiodlam ponad 6 lat temu), ale... no wlasnie jest ale... Jak napisalam wczesniej mam 40-stke na karku i jestem jak to dziecko, coz zawsze myslalam (chyba) ze w tym wieku bede miala jakas stabilizacje zawodowa, przybywajac tu do UK nie wyobrazalam sobie ze do konca zycia bede pracowac fizycznie, poczatkowo tak ale zabralam sie za nauke i poszlam do college-u, uczylam sie jezyka itd. w miedzy czasie pracowalam na pol etatu jako sprzataczka, ta praca minie dobijala...Ok postanowilam zrobic cos wiecej, zrobilam jakis tam jeden kurs, drugi, no a teraz jestem na kursie dziennym ucze sie na kierunku graphic designer... spelniam swoje marzenia jeszcze z dziecinstwa i kocham to czego sie tam ucze i dobrze mi idzie itd itp ble ble ble. No skoro jest tak fajnie to o czym ty tu marudzisz kretynko?! BO MAM 40 LAT, NASTOLETNIE, PRAWIE DOROSLE DZIECI I SIEDZE W SZKOLE Z LUDZMI KTORZY SA PRAWIE O POLOWE MLODSI ODEMNIE I NIE MAM PRACY! kuzwa, jestem jak to dziecko ... a mam juz 40 lat, nie wiem o czym rozmawiac z kolezenstwem z klasy, bo raz ze wiek i dwa wstydze sie czasami bo boje sie ze cos przekrece z moim angielskim i bedzie smiech,... moi nauczyciele sa albo w moim wieku albo mlodsi... ale oni sa ok,... i jest mi tak wstyd ze to pisze, bo przeciez jestem chyba jakas histeryczka, ludzie maja powazniejsze problemy w zyciu...

nie moge znalezc pracy, z tej ostatniej odeszlam kilka miesiecy temu, pracuje tylko jako wolontariuszka, czyli za darmo... (dobre i to) ale jak to zwykle ja nie potrafie znalezc normalnej platnej pracy, jak to ja, typowy nieudacznik... nauczylam sie robic kolczyki i takie tam inne duperele, ale nie umiem tego sprzedac, jak to ja , typowy nieudacznik....

relacje miedzyludzkie:

nie wiem co sie ze mna tutaj stalo, jest tu gdzie mieszkam sporo osob ktorych nie chcialabym spotkac na ulicy, .... dzisiaj analizowalam ta sytuacje i probowalam sobie przypomniec czy w Polsce tez tak mialam... NIE, nikogo takiego z kim bym sie pogniewala nie bylo (klucilam sie tylko z mama ale to daaaleka przeszlosc), a tutaj... ha... znajoma z ktora przyjechalam- nie rozmawiamy , dlaczego? lepiej nie pytac, gdy to analizuje zawsze wychodzi mi ze to jej wina i ani troche jej, nastepni, to pewna para z ktora pracowalam - dlaczego? och to tez ich wina, absolutnie, kolejna osoba- kolezanka z klasy j.angielskiego, dlaczego? szczerze, nie wiem,ale skasowalam ja z listy znajomych z naszej-klasy i facebooka, acha i zostala jeszcze jedna osoba kolezanka z pracy, tez ja oczywiscie skasowalam z list znajomych , a jakze, co z nia nie tak? ... nie wiem, czasami mysle ze ona moze miec podobny problem do mojego, tez nie potrafi utrzymac znajomych....

 

znajomi, jest pare osob ktore lubie ale raczej sie za czesto nie spotykamy, prawie wcale sie nie spotykamy (co to wiec za znajomi)

krotka analiza dlaczego nie potrafie utrzymac znajomosci

ok

pierwsza para, on i ona + trojka dzieci, bardzo fajni ludzie, ale... ona potrafila wpadac bez zpowiedzi, o przepraszam dzwonila, -jestem pod twoim blokiem, moge wejsc?-zaczelam wylaczac telefon... chyba sie obrazila, a po za tym maja kochane dzieci, ale bardzo rozwydrzone

nastepni, to starsze malzenstwo, fantastyczni, ale mieli jedna slabosc, do alkoholu, co tydzien a jak sie dalo czesciej, hmm , moja watroba by tego nie wytrzymala

i kolejni tez fajni ale lubia pozyczac ksiazki, plyty i zapominac

reszty juz nawet nie pamietam

 

 

 

przepraszam ze sie tak rozpisalam, ale chyba poczulam sie dzieki temu lepiej :)

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

nawet jęczeć mi się nie chce...

Widocznie swoje już wyjęczałaś a teraz czas się pozbierać i wziąść się za Siebie

to najbardziej niemądre stwierdzenie " weź się za siebie"...nie ma po co , nie ma komu, nie ma na co i nie ma ....NIC, jest za to ból , taki ,że przeszywa na wskroś i trwa i trwa , już ponad półtorej roku...jak długo jeszcze wytrzymam...

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

nawet jęczeć mi się nie chce...

Widocznie swoje już wyjęczałaś a teraz czas się pozbierać i wziąść się za Siebie

to najbardziej niemądre stwierdzenie " weź się za siebie"...nie ma po co , nie ma komu, nie ma na co i nie ma ....NIC, jest za to ból , taki ,że przeszywa na wskroś i trwa i trwa , już ponad półtorej roku...jak długo jeszcze wytrzymam...

Basia najbardziej niemądre stwierdzenie to jest nie ma po co , nie ma komu, nie ma na co i nie ma ....NIC Przemyśl to też mi się kiedyś tak wydawało.

Pozdrawiam

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Ten Twój optymizm...na dodatek mieszkasz w Wa-wie, to już powód żeby czuć się źle...echh pozazdrościć stanu ducha...

A co ma Warszawa do tego. Zapewniam Cię że tu jest większy wyścig szczurów.Dzięki Bogu mieszkam na obrzeżach Warszawy i po pracy mogę się wyciszć iść na spacer do lasu.Mieszkanie w Warszawie naprawdę nie jest powodem do złego lub dobrego samopoczucia .Czasami jesteś niby z dużą masą ludzi i z wielkimi możliwośćiami ( kino ,teatr ,knajpa itp.) ale samotnie.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

eh tam jest fajnie..swego czasu dużo tam bywałam jak mój chłopak mieszkał w akademiku :) to faktycznie już nie wawa a szybko można być w Wawie skm :) zazdroszczę :)

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Ten Twój optymizm...na dodatek mieszkasz w Wa-wie, to już powód żeby czuć się źle...echh pozazdrościć stanu ducha...

A co ma Warszawa do tego. Zapewniam Cię że tu jest większy wyścig szczurów.Dzięki Bogu mieszkam na obrzeżach Warszawy i po pracy mogę się wyciszć iść na spacer do lasu.Mieszkanie w Warszawie naprawdę nie jest powodem do złego lub dobrego samopoczucia .Czasami jesteś niby z dużą masą ludzi i z wielkimi możliwośćiami ( kino ,teatr ,knajpa itp.) ale samotnie.

Napisałam,że mieszkanie w Wa-wie to już powód żeby czuc się źle a w Tobie tyle optymizmu ...

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×