Prozaiczne pytanie+za co jesz?

egzystuje głównie dzięki mamie, od ojca mam alimenty i czasem coś extra też wpadnie.

kasa od mamy + praca

a że na razie jestem na studiach nie wymagam od siebie, żeby żyć wyłącznie ze swoich pieniędzy

właściwie praca i studia to są rzeczy, które trzymają mnie mniej więcej w pionie.

tak jak Karola, ja też muszę mieć jakieś zajęcie, żeby funkcjonować normalnie

nawet w ferie i wakacje muszę coś robić

zatem radzicie sobie wysmienicie majac takie gowno jak depresja...bo ja nawet tramwajami nie jezdze-wiec nie egzystuje a wegetuje i lecze sie juz 10rok u lekarza-chyba jestem dziwnym monstrum przy was-wszyscy zdrowi jestescie ludzie...

Ja gram w pokera. Polecam kazdemu. Wbrew pozorom jest to gra strategiczna, choć z elementem losowym. Oczywiscie nie mowie tu o 5 kartowym dobieranym. Tylko o 2 kartowym texas holdem, lub 4 omaha

Rodzice, bo studiuję, ale już za kilka miesięcy trzeba będzie się samemu ogarniać :)

zatem radzicie sobie wysmienicie majac takie gowno jak depresja...bo ja nawet tramwajami nie jezdze-wiec nie egzystuje a wegetuje i lecze sie juz 10rok u lekarza-chyba jestem dziwnym monstrum przy was-wszyscy zdrowi jestescie ludzie...

e tam , ja niczym nie jeżdzę, od roku nie wychodzę, mimo że się uprowadziłam utrzymują mnie rodzice.

nervka, ....ale 10 lat taki stan?? Ilu lekarzy? Ile leków? Byłaś na oddziale leczenia nerwic?

zatem radzicie sobie wysmienicie majac takie gowno jak depresja...bo ja nawet tramwajami nie jezdze-wiec nie egzystuje a wegetuje i lecze sie juz 10rok u lekarza-chyba jestem dziwnym monstrum przy was-wszyscy zdrowi jestescie ludzie...

tia wyśmienicie sobie radzę,27 lat i na rencie

tylko pozazrościć

No, a ja sobie radzę nie najgorzej, ale w sumie nie mam już depresji. Miałam. Co nie oznacza, że nie mam żadnych problemów ze sobą

Nervka, jeśli miałaś siłę, żeby przez 10 lat wytrzymywać w takim stanie to masz też siłę, żeby wyzdrowieć. Jeśli od 10 lat to jest ten sam lekarz to chyba czas go zmienić.

mama+ alimenty+ lada dzień staż

Rodzice, bo studiuję, ale już za kilka miesięcy trzeba będzie się samemu ogarniać :)

U mnie to sam :), jeszcze 2-3 miesiace i praca do emeretury :)

sama się utrzymuję, pracuję.

nerwica nie nerwica, z.o. nie z.o., nikt tego za mnie nie zrobi.

aczkolwiek jestem przodownikiem, jeśli chodzi o ilość zwolnień lekarskich w roku.

co nie zmienia faktu, że często pracuję w domu, bo nie o samą pracę chodzi, lecz o wyjście z domu i przebywanie z ludźmi.

z cudu ...

Własna firma.

Renta socjalna , MOPS .

Pewnie,ze bylam na oddziale 10 tyg...i mialam juz nie wiem ikllu lekarzy---dlatego podziwiam osoby pracujace w tym stanie

@nervka

Bo nie ma 2 takich samych stanów.

Pracuje...

Ale raz zdarzylo mi sie rzucic prace przez nerwice...Dobrze, ze mi na krotko zawsze wraca poki co

Ja napierdalam na trzy zmiany a jak jest okazja to po 12h od 18 do 6 rano albo od 6 rano do 18

a często też cały tydzień pierwsza zmiana plus sobota i już niedziela na nockę!

"...i nie ma opierdalania się"

Heheh no nie ma lekko

A mi sie tak marzy NIGDZIE nie pracowac jakis czas Cos swietnego, budzic sie o ktorej sie chce, klasc sie nie patrzac na to, ze trzeba rano wstac, marzenie...! Albo praca od 11 to byloby cos Ranne wstawanie szczegolnie w zimie to masakra...Nie wiem, jak sobie radza ze wstawaniem ludzie z depresja, bo ja depresji nie mam a i tak wstaje z werterowskim "bolem istnienia"

Ogólnie mieszkam nadal z rodzicami więc część opłat odpada mimo, że dokładam się do rachunków w domu i opłacam wszystkie swoje potrzeby typu internet, telefony, ciuchy, papierosy, piwka, wyjścia etc. Mieszkając sam wychodził bym raczej na zero. Teraz teoretycznie mógłbym troszkę przyoszczędzić ale używki mnie gubią.

Ogólnie zarabiam jako programista/web developer więc wystarczy mi do pracy internet + komputer + telefon + serwery.

Shad,, myślałem, że ten kombajn, którym administrujesz daje Ci 20 tyś. miesięcznie z reklam i mieszkasz sam

Jak życie potrafi zdziwić :)

Ja mieszkam z rodzicami, za 10 miesięcy będę miał 18 lat i nie wiem z czego się utrzymam, co prawda brat ma 27 lat i mieszka z nami, ale wolałbym wyzdrowieć niż pracować jako stróż.

Jak życie potrafi zdziwić :)

Chyba tylko nastolatka

odkąd skończyłam liceum zarabiam na siebie. czasami z opłakanym skutkiem, ale przynajmniej nie siedzę tylko na dupie.

oczywiście, są takie dni, kiedy NIC się nie chce i masz ochotę pierdolnąć wszystkim i wyjść (jak dzisiaj), ale niestety takie jest życie...

wiedziałam, że nie mam po co iść na studia dzienne, bo rodzice nie będą mnie utrzymywać. i jakoś to się kula już od 5 lat.

wcześniej dokladałam się do rachunków, do domu (szczególnie po śmierci Mamy), później brat mi dokładał ... teraz powoli wychodzę na prostą i obecnie znowu pracuję.

A mi sie tak marzy NIGDZIE nie pracowac jakis czas Cos swietnego, budzic sie o ktorej sie chce, klasc sie nie patrzac na to, ze trzeba rano wstac, marzenie...! Albo praca od 11 to byloby cos

A ja mam takie momenty, że jestem wdzięczna za swoje obowiązki. Gdybym miała żyć jak to opisałaś powyżej już po miesiącu miałabym o sobie fatalne zdanie i wstawałbym o 14, a pewnie i z domu przestałabym wychodzić. Praca to zupełnie serio może być wielka wartość, nie ważne czy jakaś super świetna czy zwyczajna, kształtuje charakter. Mi to daje poczucie sensu, chociaż małe, ale zawsze.

Myślisz, że dlaczego bezrobotni często wpadają w depresję?

Ranne wstawanie szczegolnie w zimie to masakra...Nie wiem, jak sobie radza ze wstawaniem ludzie z depresja, bo ja depresji nie mam a i tak wstaje z werterowskim "bolem istnienia"

Zgadzam się, też tego nie cierpię... Ale już się robi coraz jaśniej na szczęście :)

Ja rano sobie zawsze mówię: decyzja należy do Ciebie, możesz zostać w łóżku i przeleżeć tutaj jak zwłoki albo wyjść i żyć. Nie powiem, że zawsze pomaga, ale często.