Tym wątkiem zaczynam walkę ze sobą ;)

Witam wszystkich . Mam 16 lat i jestem z Katowic. Nie wiem dokładnie co mi jest ale po dłuższym okresie meczenia się i ustaleniach, ze nie są to zwykłe problemy weku dojrzewania zdecydowałam się na psychologa. Wcześniej brakowało mi w życiu i w mojej osobie jakiejkolwiek energii, wiecznie chodziłam zmęczona i smutna. Problemy ze snem, autoagresja, obżeranie się i lęk, lęk, lęk. Ciagły. W kontaktach z ludźmi, przed zaśnięciem, przy wstawaniu. No i poczucie odrzucenia. Mam braki, i to olbrzymie, w samoocenie. Wiąże się to pewnie z sytuacją rodzinną, a zwłaszcza z bardzo trudnym w kontaktach ojcem. Jednak postanowiłam, ze potem może być już a późno, ze jeśli che się pozbyć ciągnącego się za mną wszędzie lęku i poczucia niepewności muszę zacząć prace nad sobą po okiem specjalisty. Myślę również że dobrze będzie od czasu zajrzeć na to forum i zrelacjonować nieco jak mi idzie oraz poczytać historie innych ludzi

Zauważyłam że rzadko ktoś piszę coś innego o sobie oprócz opisania problemów- a szkoda, bo składamy się nie tylko z naszych zaburzeń i fobii. Ja osobiście lubię wszelakie rodzaje muzyki, od Bartosiewicz, przez Łonę po Pink. Uwielbiam czytać, również wszytko- od Coetzeego po Harrego Pottera, którego jestem absolutną fanką. Interesuję się mechaniką, lotnictwem i wspinaczką. Lubię również rysować, myślę że to mi naprawdę wychodzi.

Mam nadzieje że znajdę tu miejsce dla siebie, skoro większość ma podobne problemy i będzie potrafiła mnie zrozumieć.

Zatrin, Dobra decyzja ,to fajnie że zauważasz problem i zabierasz sie za niego tak jak trzeba

Trzymam za Cibie kciuki.Jesteś mądry gość i wierzę , że sobie poradzisz.

ewaryst7, raczej gościówa .

Tak jeszcze wykorzystam ten temat- mam już umówioną wizytę u psychologa i strasznie się tym, niestety, denerwuję. Zastanawiam się, warto planować spotkanie, rozpisać to co się chce powiedzieć czy lepiej zdać się na psychologa i pójść na wizytę bez konkretnych planów? No i czego mogę się spodziewać?

Hej.

Odnośnie wizyty u psychologa. Rozumiem doskonale, że to "duże przeżycie", z własnego doświadczenia. Myślę, że nie zaszkodzi przygotować się trochę. Zastanów się chwilę nad jakimiś głównymi problemami, żeby móc zarysować "o co Ci chodzi". Psycholog pewnie będzie trochę pytał. O twoje problemy właśnie, i o jakieś podstawowe fakty dotyczące twojego życia - ile masz lat, co robisz, jakie są twoje relacje w rodzinie. Przynajmniej u mnie mniej więcej tak to wyglądało.

Powinno być raczej sympatycznie :)

Powodzenia :)