daje radę

można żyć z nią i można z niej wyjść

każdy pokonany stan leku samodzielnie uodparnia nas na kolejne. naprawdę

przekonałam się o tym na własnej skórze

tylko nie mozna się bać, że lęk wróci bo zatacza się błedne koło

dałam rade ja - strachmistrz stulecia dacie rade i wy

xxx

Przyłączę się do Ewci, oczywiście, że można :)

Żywych przykładów jest coraz więcej i mam nadzieję, że będzie ich jeszcze więcej

Wszystkim niedowiarkom na przekór tez oświadczam że można z tego wyjść - mi sie to tez udaje pozdrawiam

Mam taką nadzięję :) po przeczytaniu jak walczyc z nerwica na tym forum można znaleźć różne sposoby radzenia sobie z nią... wczoraj musiałam jeden wykorzystać :) i udało się!!!

Gratuję. Przede wszystkim trzeba chcieć walczyć, a nie siedzieć i się zamartwiać.

Zgadzam się z Wami. Z tego mozna wyjśc, można nauczyć się nad tym panować i pod zadnym pozorem nie mozna nerwicy pielegnować w sobie

Pozdrawiam wszystkich i życzę siły do walki

każdy pokonany stan leku samodzielnie uodparnia nas na kolejne

Dmuchawiec to napisał a nie ja i nie rozumiem czemu jesteś taki "złośliwy?" ? On tak napisał czyli u dmuchawca to działa

pozdrawiam

Należy dostosować również diete bogatą w magnez.Do tego magnez w postaci tabletek.Ja osobiście pije jeszcze herbaty antystresowe które naprawde pomagają (zapobiegają w jakimś stopniu myśleniu o tym problemie)No i najważniejsze .... na siłe wychodzić z domu chocby na 5 minut i potem coraz dłużej i dłużej.Samo nie przejdzie dlatego należy walczyć ;)Pozdrawiam

obronialam wlasnie prace, nowe literki przed nazwiskiem, zylam w giagntycznym stresie przez 5 lat. Teraz, kiedy juz po zamiast skakac do gory czuje sei wyekspoloatowana na maksa, leki orbituja wokół mnie ale sie im nie daje...

pisze zeby sie upewnic... to tylko odreagowanie, prawda?

Tak..to taki stan..tyle stresu..myslo ..oczekiwan..pracy....Gratuluje z calego serca,gdy ja podjejam ostatnio wazna decyzje zyciowa...nad ktora myslalam miesiacami...to zamiast czuc ulge i radosc..czulam sie podobnie do tego co opisujesz..zamiast ulgi.radosci czulam..leki,oswajam sie poprostu z kolejna zmiana w moim zyciu...a energie ,ktora wlozylam w podjecie decyzjii..musze poprostu teraz uzupelnic.Bardzo to budujace,ze Ci sie udalo..jeszcze raz gratuluje..pomysl sobie tak..ze etap zaliczony...i masz to na papierze leki odejda jak zawsze a Ty bedziesz mogla poczuc ulge i satysfakcje..czego zycze z calego serca.

ale jak długo? ja bym chcila szybko.. jestem niecierpliwa i takie stany mnie denerwuja:)

jak Ci sie udalo skupic na pisaniu pracy, ja nie jestem w stanie sklecici kilku zdan , a jezeli juz cokolwiek napisze to wydaje mi sie to czyms beznadziejnym...najgorasze ze taki stan trwa od 1.5 roku

pomaga troche postawienie siebie samego w sytlacji "bez wyjscia" , "pod sciana" lecz ostroznie z tym sposobem ....