Dzień dobry.

To ja też się przywitam. Maćko... I w zasadzie w realu to na tym bym skończył, nie ufam nikomu... Do tego miewam napady furii i agresji przeplatane kompletnym załamaniem. Tak na co dzień to jakoś funkcjonuję, studiuję (inf na UJ, od przyszłego roku mam zamiar dorzucić do tego jeszcze matematykę), pracuję, tylko dosyć często (przynajmniej raz na dwa dni) wariuję i kąsam wszystkich dookoła, zwłaszcza bliskich i przyjaciół. A ugryźć potrafię porządnie, niestety. Do tego wszystkiego jestem strasznie roztrzepany, gubię się w budynkach, zapominam imion ludzi, zapominam o tym gdzie i kiedy mam zajęcia/spotkanie, nie pamiętam o czym się do mnie mówiło godzinę/dwa dni/tydzień wcześniej (o dziwo, im odleglejszy czas tym łatwiej jest mi sobie coś przypomnieć). To by było chyba na tyle... A nie, jeszcze nadpobudliwość... Nie jestem w stanie spokojnie poczekać na autobus, wszędzie łapy wkładam, nie potrafię wysiedzieć w miejscu i słuchać innych (po prostu się wyłączam)...

Na koniec takie małe pytanie... Ostatnio mam wrażenie że moja świadomość opuszcza ciało, tak jakbym nie brał udziału w tym co się dzieje i obserwował to z boku.. To jest jakiś wyższy stan świadomości wynikający z dojrzewania, czy kolejny mój problem?

Pozdrawiam,

Maćko.

PS: Trzymajcie kciuki dziś rano. Ważne kolokwium...

Ja się tylko przywitam - witaj;)

MaćkoKrak, Witaj.

Na koniec takie małe pytanie... Ostatnio mam wrażenie że moja świadomość opuszcza ciało, tak jakbym nie brał udziału w tym co się dzieje i obserwował to z boku.. To jest jakiś wyższy stan świadomości wynikający z dojrzewania, czy kolejny mój problem?

Derealizacja? depersonalizacja?

Żeby wyjaśnić......wybierz się najlepiej do specjalisty.

Pozdrawiam.

@up

No i tu tkwi największy problem. Jak się przejdę do specjalisty to co najwyżej się do niego uśmiechnę, i to krzywo....

No ja specjalistką nie jestem ale też mi to jakoś w stronę derealizacji idzie. Jak już pójdziesz to lekarz sam coś wyciągnie z Ciebie poza uśmiechem;)