"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

poważnie, byłam z nim wtedy u weta.

znów posprzeczałam się z Mamą

dowiedziałam się (znów), że

- jestem jej największą porazką jeśli chodzi o wychowanie;

- jak ja mogę żyć w takim bałaganie

- że do nie pościelonego na dzień łóżka obrzydliwie wejść w nocy

- dlaczego o siebie nie dbam

- kiedy ostatni raz przeglądałam się w lustrze

- dlaczego TYLE jem

- jestem gruba i każdy facet popatrzy dokoła i mnie zaraz zostawi

- znów doszło do tego że za dużo szczurów;

powiedziałam, ok, to ja je pozostawiam u znajomych ;

ona: a wcześniej nie mogłaś tego zrobić?

ja : nie

ona: dlaczego?

ja : bo teraz widzę ze bardziej zależy ci na porządku niż na moich uczuciach

ona: płacze; nie prawda! jak możesz tak mówić

ja: no tak jest

ona : ja po prostu nie zaakceptuję takiego bałaganu

ja: ale to mój pokój

ona: a czy nie można utrzymać porządku? po co ci tyle problemów dodatkowych skoro z podstawowymi obowiązkami sobie nie radzisz..

ja: ale ja się cieszę, że mam te szczury, cieszę się, że mogłam im pomóc

ona: ale przecież sprowadziłąś kota, psa i co? dla mnie je sprowadziłaś?

< prawda taka, że po śmierci kotki i psa mama wpadła w depreche i faktycznie, w dużej mierze dla niej sprowadziłam te zwierzaki>

ja: dobrze, to w takim razie zabieram szczury, psa , kota i jedziemy do olsztyna

ona: tak..

ona: ale kto cię tak wychował.. masz taki dobry wzorzec.. masz takich porządnych dziadków, pókisię nie wyprowadziłąś składałaś łóżko, byłaś porządna..

ja: no ale tak mi wygodnie

ona: jak wygodzne? w bałaganie?

ja: tak

ona: ale jak ktoś zapyta kto cię tak wychował?

ja: a co ty się przejmujesz tym, co ludzie powiedzą?

ona: no przejmuje się, przejmuje

no i tego typu gadka - oczywiście na stojąco

trwała jakieś 20 minut..

brak mi słów..

CO ROBIĆ!!??!!??

Aniu, jeżeli masz możliwość to się po prostu wyprowadź...

Dokładnie... nie ma sie co szarpać

Jakie to głupie, chce mi sie ryczęc przez jedno zdanie, które przeczytałam w internecie.

wyprowadziłabym się, daję słowo, szczególnie, że mam mieszkanie tam, gdzie studiuję..

ale jest wątek natury miłosnej..

Piter mieszka w tu, gdzie moi Rodzice..

CO ROBIĆ?

[Dodane po edycji:]

Jakie to głupie, chce mi sie ryczęc przez jedno zdanie, które przeczytałam w internecie.

A MOŻNA SPYTAĆ, JAKIE?

"- O czym myślałeś w tym momencie?

- Że życie ma sens."

a oglądałaś ten film?

na prawdę wart obejrzenia!

jak będę miała dzieci i będą w gimnazjum,to im to włączę!

eh mnie dopada juz wszystko depresja nerwica... ehh brak mi sił na to nawet mój chłopak mnie nie wspiera ;( wszystko sie sypie życie straciło już sens... mam straszne wahania nastrojów raz jestem wesoła raz smutna zła nie wiem co zrobić mam juz wszystkiego dość!

e-ycie-ma-sens-t24572.html

właśnie się zastanawiam.

[Dodane po edycji:]

Moja mama się obraziła, bo nie chciałam się do niej przytulić. Stwierdziłam że jestem zbyt brzydka na to.

chyba zaczyna mi się arytmia

Jezu..

w dodatku po szczepionce przeciwtężcowej zrobił mi się strasznie duży, twardy, bolacy odczyn

Wczorajszy dzień spędzony na "zjeździe rodzinnym". Szczerza mam dość własnej rodziny... Co ze mną nie tak?

Ja wczoraj straciłem cały sens mojego życia. Mianowicie, moim celem było aktorstwo. Zapisałem się na warsztaty teatralne, aby przygotować się do szkoły aktorskiej. Od dłużego czasu tam nie byłem, gdyż rodzicie mówili, że nie mają pieniędzy. Miałem jechać w ten weekend. Już się nawet zapisałem. Rodzice, znów powiedzieli, że nie mają pieniędzy. Napisałem więc do Pani Doroty, że muszę zrezygnować z marzeń i że rezygnuje z zajęć. Dziś matka powiedziała, mi że to mój wybór, moja wina, i że gdybym porposił tatę to dał by mi pieniądze na wyjazd. Jestem załamany. Nie dość, że prawie 2 lata choruje na depresje to oni robią mi jeszcze robią takie rzeczy. Nie mam już siły na życie. W ciągu odstatnich 2 miesięcy podjąłem 2 próby samobójcze. Myślę, że teraz to też się tak skończy. Oby skutecznie. Ja najzwyczajniej w świecie nie mam już po co żyć. Wiem, że pewnie pomyślicie sobie "A rodzina ?". Owszem kocham ją, ale to nie dla niej walczyłem o życie. Wizja bycia aktorem mnie napędzała, dawała kopa. Nienawidzę tego pier.... życia.

chciałabym pojęczeć, ale nie umiem wydobyć głosu...

Spróbowałem kuracji magnezowej. DUŻO , DUŻO magnezu do tego trochę potasu. Czuję się lepiej {po kilku dniach}. Serdecznie polecam.

Jest mi smutno.

Jest mi tak przeraźliwie smutno jak małemu dziecku, któremu powiedziano, że Święty Mikołaj nie istnieje.

A ja teraz bardzo potrzebuję takiego Świętego Mikołaja, bardzo potrzebuję wierzyć.

piecze, piecze, piecze...kuźwa

jakby sufit się zawalił na mnie.

ja pier dolę. idę do wanny.

Korba, Kasiu...?

Basiu, nic, nic.

nic? u mnie też zawsze jest "nic", a jednak jest "coś"...

czyli wiesz co... "oops, I did it again".

anakonda, zamieszkaj z Piotrem!

Chyba Piotr nie mieszka razem z Twoimi starymi??

szukanie atencji to słabość, której muszę się pozbyć.

[Dodane po edycji:]

potwierdza się. bo za bardzo mnie to boli....

Czuję że coś mi ucieka, że życie mi ucieka. A ja stoję obok. Muszę się wziaść do roboty, poprawić oceny, i dostać się do normalnej szkoły. I dać tam radę. Muszę.