Mój dzisiejszy dzień

kuźwa... przeglądam sobie jakiś temat, a z prawego rogu ekranu zaczyna mi iść jakiś obleśny potwór... przetarłam oczy, a on dalej idzie... przewinęłam stronę w górę, a tu reklama Domestosa...............................................

Agnieszka_1988, a jak długo chorujesz na NL ??

Pierwszy atak paniki miałam w wieku 10 lat. Teraz mam 22. 12 lat z dłuższymi przerwami.

Agnieszka_1988, no ja nie całe 2 lata więc spoko jest powiem Ci mam nadzieje że za jakieś 2 lata troszkę to opanuję...

Do tegorocznych wakacji nawet nie wiedziałam, że to nerwica Dopiero zaczęłam leczenie w sierpniu. Ponoć długa droga przede mną po tych 12 latach, ale moja psychoterapeutka jest pełna optymizmu, w przeciwieństwie do mnie

Agnieszka_1988, no ja miałem tyle dobrze że moje lęki rozpoznała moja siostra i mama mama już prawei 20 lat a siostra 8 lat

i od razu posłaly mnie na terapię

A mama i siostra też się leczą? Od dawna? Nie chcę mieć nerwicy do końca życia A jeśli już muszę ją mieć to niech chociaż wróci ten stan ze stycznia tego roku

Agnieszka_1988, tak mama i siostra jada na psychotropach tylko na razie mi się upiekło chodze tylko na Psychoterpaię :)

Thazek,

Thazek, Ja też jeszcze bez leków. Do środy w każdym razie... Chciałam bez, ale nie daję rady

paradoksy, co taka zdziwiona?

Agnieszka_1988, Twoja psycholog nie pozwoli na proszki nic się nie martw... :)

Thazek, już pozwoliła. Ale ja chcę doraźne. Tak, abym była w stanie wreszcie przejechać się na uczelnie... Wiem, że to choroba duszy i myśli i leki tego nie zwalczą, więc chcę mieć tylko takie "wyjście awaryjne"

Agnieszka_1988, mi nie pozwoliła brać i powiedział że nie potrzebuję w ogóle tego na razie...

Thazek, może jesteś twardszy :) Ja na początku zaznaczyłam, że nie chcę leków i psychoterapeutka na to przytaknęła. Teraz mam wrażenie, że nerwica się nasila im głębiej zaczynam grzebać, w celu znalezienia przyczyny NL. Nie daję już rady. Chcę mieć koło ratunkowe. Liczę na jakiś miły, doraźny, nieszkodliwy psychotrop Byle czego nie dam sobie wcisnąć.

Agnieszka_1988, możliwe... moja siostra jak chodziła na PT to jej psycholog mówiła że ma brać przykład ze mnie

Thazek, zazdroszczę, że dajesz sobie radę jako tako :) Ja zaczynam mieć wrażenie, że to równia pochyła, ale nie poddaję się.

Agnieszka_1988, musze dawać radę choć na samym początku choroby nie widziałem co się ze mną dzieje chciałem się zabić! Ale jakoś dałem radę i trwam w tym gównie już pawie 2 lata

paradoksy, co taka zdziwiona?

ja tam się nie znam, ale np. w moim przypadku jedyną drogą aby móc się wyleczyć było odseparowanie się od chorego ojca...

Thazek,

też miałem taki okres w którym nie było sensu, nie były iskry nie było wiary.

.., ale coś mnie zaczęło motywować, jakiś impuls do działania.

Swoją diagnozę usłyszałem 4 lata temu. Raz jest lepiej raz gorzej, ale zawsze jakoś jest. I to jest tą nadzieją.

Dziś jest dobrze, jutro może być dół.

Raz na wozie raz pod wozem

Raz na wozie raz pod wozem

Ehh... Dziś pod wozem :) Ciekawe, jak będzie jutro.

Raz na wozie raz pod wozem

ja tam zawsze pod wozem jestem cholera

Raz na wozie raz pod wozem

 

ja tam zawsze pod wozem jestem cholera

Cholera, ja też!!! Przytulcie mnie!!!!!!!!!!!!!

Ja na razie też puki co cały czas pod wozem... ale może to się zmieni kiedyś

a ja różnie najważniejsze jest to że jest przewaga nad wozem

Thazek, To Ty nad wozem a nie na wozie ??