"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

paradoksy, to ja proszę jeszcze tłumaczenie

jasne, że jest dużo ryb w morzu, ale są tam także rekiny, wodorosty i toksyczne odpady

 

Że on należał do toksycznych odpadów?

maniaa123, tak

paradoksy, szkoda tylko, że ja kocham te toksyczne odpady...

Zostawił mnie! Do cholery jasnej zostawił! Tak bez słowa i bez nadziei na powrót...

oraz

szkoda tylko' date=' że ja kocham te toksyczne odpady...[/quote']Może kluczowe pytanie brzmi: dlaczego ?

maniaa123, nie tylko Ty...

God's Top 10, sama chciałabym wiedzieć dlaczego.

niemądry, raz dostałam wybaczyłam. Drugi raz dostałam i zakończyłam. Tak traktować nie dałabym się.

niemądry, to ma związek z autoagresją i ładowaniem się w bardzo impulsywne, wręcz patologiczne związki.

nie wiem jak maniaa123, ale ja np. powtarzam schemat moich rodziców...

Byłam w identycznej sytuacji jak moi rodzice, ale zamiast ślubu i późniejszego rozwodu wybrałam samotne życie. A jak będzie dalej? Nie wiem

maniaa123, ujmę to w ten sposób: zazwyczaj to, jak ludzie się do nas odnoszą, jak nas traktują, jest reakcją na to, jak sami ich traktujemy, czego od nich oczekujemy

Zatem: dlaczego jego reakcja była właśnie taka ? Dlaczego odciął się bez szansy na naprawienie tego, na rozmowę ? Czego od niego oczekiwałaś, jak go traktowałaś, co dawałaś od siebie ? Czy może Twoje oczekiwania były zbyt wielkie, a może on nie był w stanie (lub nie chciał) podołać tym oczekiwaniom ?

Trudno to nazwać. Nie miałam wielkich oczekiwań. Chciałam miłości i szacunku.

niemądry, nie chodzi o bicie.

chodzi bardziej o znęcanie się psychiczne i występowanie w roli ofiary, mimo że masz wybór i możesz to zmienić.

rajcuje cie bycie w toksycznym, chorym związku, to ci daję adrenalinę.

Nie miałam wielkich oczekiwań. Chciałam miłości i szacunku.

To nie muszą być wielkie oczekiwania. Wystarczy, że obie strony inaczej pojmują szacunek i miłość, a wtedy nieporozumienia gotowe.

niemądry, nie gwarantuje ani oddania, ani wierności.

gwarantuje tylko przywiązanie.

jeśli oczywiście na taką trafisz.

Człowiek chyba za szybko się przywiązuje do drugiego człowieka.

Człowiek chyba za szybko się przywiązuje do drugiego człowieka.

A może to Ty za szybko się przywiązujesz do drugiego człowieka, bo tak bardzo pragniesz miłości i wsparcia, a właśnie tego brakowało Ci znacznie wcześniej ?

 

Wybacz, jeśli za bardzo drążę.

Nigdy nie czułam się kochana przez matkę. Tata mnie kocha, ale jest typem faceta, który nie potrafi okazywać swoich uczuć. Zawsze brakowało mi miłości i na siłę jej szukałam. Może dlatego w moim życiu było już tyle chłopaków. Ale każdy szedł w odstawkę, gdy tylko trochę mnie zaczęło mu zależeć.

maniaa123, skoro jesteś świadoma tego, że szukasz u chłopaków "rekompensaty" za to, czego nie dali Ci rodzice (może również do tego dochodzi mniej lub bardziej świadome poszukiwanie cech ojca u partnerów ?) oraz gdy jesteś świadoma tego, jak reagujesz w pewnych sytuacjach w związku, to może będzie Ci łatwiej nad tym zapanować ?

Gdy tylko zaczynają Tobą targać emocje, może lepiej wstrzymać się z pewnymi decyzjami, może warto "ugryźć się w język", do czasu gdy emocje opadną i będzie można wszystko sobie przemyśleć "na chłodno" ?

Nie wiem co mam robić...

Nie ma takich. Lepiej żyć w samotności.

Nie wiem co mam robić...

Może na początek łamać zakodowane w sobie schematy ? Uwierz w to, że to Ty przede wszystkim jesteś panią własnego szczęścia, a nie partner. Nie przywiązuj się tak szybko, uważnie przypatruj się partnerowi, staraj się być sprawiedliwa w ocenianiu "kto zawinił", nie ignoruj tych cech, które okazywały się negatywne u ojca i/lub poprzednich partnerów... ucz się na popełnionych błędach, wyciągaj z nich wnioski.

 

A najlepiej, to idź na terapię (o ile jeszcze nie chodzisz).

Nie chodzę i nie wybieram się...

maniaa123, rozważ, czy nie lepiej zmierzyć się z własnym strachem i pójść, by uniknąć popełniania podobnych błędów w przyszłości ?