Chcę to z siebie wyrzucić

Witam... Zakładam ten temat, bo chcę, żebym poczuła się lżej.

Mam bardzo wrażliwą psychikę, wszystko dokładnie zapamiętuję, gdy się czegoś przestraszę, najbardziej na mnie działają horrory. Nie oglądam ich zbyt wiele, ale obejrzałam Amerykańską zbrodnię, która mną wstrząsnęła do tego stopnia, że mam jakieś lęki paranoidalne przez to... Mam straszne sny, ogólnie ostatnio było ich 2, 3- z tego co zapamiętałam. Czuję się wtedy jak zagubione dziecko, całkiem nieporadne, w nocy boję się, że ktoś do mnie strzeli, jak wyjrzę przez okno, boję się ciemności przez to. A nigdy się nie bałam, zawsze byłam odważna. Zrobiłam sobie test, który jest chyba w forumowych zabawach i wyszło mi, że paranoidalność mam bardzo wysoką a złość wysoką. Nie wiem co mam robić, byłam u pedagoga, ale to w szkolnych sprawach, ta pani jest bardzo fajna i wzbudza zaufanie, czy mam jej powiedzieć o wszystkim? Te lęki przechodzą, jak sobie pomyślę, że to istnieje tylko w mojej wyobraźni. Głupi program na TVN Style pdt: Zaklinacz dzieci o zjawiskach nadprzyrodzonych pewnego faceta to potem mi się śnił bardzo zły sen o morderstwie, wszędzie było pełno krwi. Wyczytałam, że morderstwo we śnie oznacza przypisywanie sobie jakichś cech, które nas niszczą, spychanie ich do podświadomości sprawia, że jesteśmy nieszczęśliwi i to by się zgadzało, bo przez snem miałam poczucie winy, bo pokłóciłam się z chłopakiem i sobie mówiłam, że jestem beznadziejna i złośliwa. To się pojawia tylko w nocy. Nigdy tak nie miałam i sądzę, że to stan przejściowy... Czy ktoś ma podobnie?

Byc moze to wplyw tego filmu, ze wyzwolil w Tobie lęki, najlepiej wiec nie ogladaj horrorów i spróbuj o tym nie myslec, natomiast jezeli to sie bedzie przeradzac w sytuacje, ktora non stop sie pojawia, warto pojsc do psychologa.

ja również doradzam wizytę u psychologa oraz wyluzowanie się przed snem. Weź ciepłą kąpiel z olejkiem lawendowym, wypij melisę, jak zasypiasz słuchaj relaksacyjnej muzyki. Możesz zostawić sobie w pokoju przytłumione źródło światła (można kupić takie lampki dla dzieci, które właściwie nie oświetlają ale w pokoju nie ma mroku.)

Pamiętam, że dawno temu też miałam taki przypadek. Ile miałam lat? może z 12-13?? jakoś samo to w końcu odeszło, ale domyślam się, że stan jest nieco męczący...