Derealizacja. Depersonalizacja.

No tak też bywa. Ale o tym nie można myśleć. Albo myśleć w ten sposób: ,,Nic mi przecież się nie dzieje, zaraz wszystko wróci do normy". Mi bardzo pomogła już sama świadomość, że wiele osób tak ma i to naprawdę nie jest nic groźnego.

Ja sie jedynie boje podczas derealizacji ze strace panowanie nad soba i cos zrobie a nie bede tego pamietal, podobnie jak np jade na motorze i zlapie mnie derealka to boje sie ze wpadne pod samochod choc zawsze panowałem nad jazda.

19_latek, ja mam dokładnie tak samo, ale staram się nie myśleć o tym, że mogłabym stracić nad sobą kontrolę. Co do samochodu to nie odważyłam się prowadzić od czasu, kiedy mój stan się pogroszył, a prawko jazdy na motor postanowiłam jednak przełożyć na przyszłe wakacje (chociaż do tej decyzji to nie tylko derealizacja się przyczyniła, a raczej depresja i brak siły do wyjścia z domu). Ja, kiedy mam derealizację, mam lekko zaburzone poczucie odległości i generalnie jakieś miękkie nogi (to powoduje, że czasem niechcący wpadam na ludzi, gdy jest tłok), więc może jednak lepiej, że chwilowo za samochód się nie biorę

Jak Wam mija dzień? U mnie tak średnio... Rano odczuwałam lęk, później czułam się jakbym odgrywała jakąś rolę w teatrze, a teraz mam atak paniki, który powoli mija (na szczęście) Ciężko

Miałam wieczorem ,,piękną" derealkę poprzeplataną zawrotami głowy, w nocy mi się śniło, że wylądowałam w psychiatryku i rano się też obudziłam z deralką. Ale muszę coś robić, żeby o tym zapomnieć.

Witam, mam ten sam problem dopada mnie lęk że podczas derealizacji mogłem stracić nad sobą kontrolę i coś głupiego zrobić a potem nie pamiętałbym nawet o tym. Potem muszę analizować dokładnie co robiłem co myślałem kiedy szedłem ulicą itp. Męczące, głupie i zupełnie niedorzeczne

Lękliwy,

Jedynym sposobem ktory u mnie dziala na derealizacje to nie przejmowanie sie nia, po prostu sie pojawia a ja o niej nie mysle wiec nie lapie mnie lęk i przechodzi. Na pewno nie stracimy kontroli podczas niej, gdyby tak bylo to juz dawno wpadlbym pod samochod czy do rowu.

Mnie najbardziej męczą lęki że stracę kontrolę i np kogoś uderzę chociaż wcale tego nie chcę. Potem wracam do domu i myślę , myślę i analizuje którędy szedłem i co robiłem. Naprawdę wykańczające są te myśli. Pozdrawiam

Ja najbardziej boję się że stracę kontakt z otoczeniem.... Chociaż psychiatra powiedział że mi to nie grozi.

Dokładnie, podobno jeżeli ktoś podejrzewa u siebie psychozę to jest to oznaka że jest się zdrowym bo ktoś faktycznie chory myśli że to co robi jest normalne.

Misiek_NL,

To nie grozi, tez sie czesto balem ze np zapomne jak dojsc do domu czy zapomne gdzie jestem, to jest nierealne, zawsze trafialem do domu, teraz juz sie derealizacja nie przejmuje.

19_latek, a nie masz może też takich objawów o których pisałem wcześniej , że mam lęki przed tym że coś głupiego zrobię a potem nawet nie będę o tym pamiętać i przez to ciągle analizuje i przypominam sobie krok po kroku co robiłem w ciągu dnia? Pozdrawiam

Lękliwy,

Mam takie cos niekiedy, np patrze na nóż i boje sie ze kogos skrzywdze. Albo balem sie ze podczas derealizacji wpadne pod samochod czy skocze w przepasc, jednak to nigdy sie nie wydazylo i nie wydazy.

I w jaki sposób starasz sobie radzić z tymi głupimi myślami ?

Lękliwy,

Zaczynam myslec o czyms innym albo rozmawiac z kims. Tak samo mozna zaczac bawic sie telefonem i mysli znikaja, najgorzej w szkole bo nie ma za bardzo co robic, trzeba sie wsluchac w to co mowi nauczyciel lub bawic sie telefonem

Ja mieszkam w bloku, na drugim piętrze i jakiś miesiąc temu miałam natrętne myśli, że zwariuję i wyskoczę przez okno... Bardzo się tego bałam. Jednak pojechałam do rodziców na 3 tygodnie i jak wróciłam te myśli już do mnie nie wracały. Na szczęście... Ale kiedy je miałam siadałam, zaczynałam ze sobą rozmawiać i tłumaczyć sobie, że to tylko lęk, że tak naprawdę nie jestem w stanie tego zrobić. Przecież lęk "powstrzymuje" nas przed jakimiś zachowaniami, a nie "popycha" do nich. Dlatego jeżeli się czegoś boimy, nie zrobimy tego.

Czy ktoś z Was chodzi lub chodził na terapię ? Jeśli tak to może macie jakieś ciekawe wskazówki usłyszane od psychologa ?

ja dzisiaj dodałem wpis do bloga, w ktorym opisuje z grubsza na czym polegala terapia ("pytania i odpowiedzi na temat nerwicy", a wczesniej "jak wygladala moja terapia..."), dziewczyna z tego forum pisze prace na uczelni na temat lęków i poprosila mnie o "wywiad".

Czasem robi mi się ciemno przed oczami tak dziwnie bo widzę wszystko ale tak jakbym sobie wyobrażał ciemność i wogóle czuję się jakoś dziwnie nie pewnie jakby mnie nie było albo byłbym gdzieś daleko - mieliście kiedyś coś takiego, czy to może być objaw DD ??

Jeśli chodzi o mnie to DD nie wiąże się z tym że źle albo dziwnie widzę , widzę normalnie ale odbiór rzeczywistości jest inny

Ja też widzę dobrze... tylko wydaje mi się to wszystko takie mało realne... Kiedy to minie ??

Witam Kochani! Dawno nie pisalam na tym forum,ale sledze ciagle Wasze posty! Mecze sie z tym dziadostwem juz prawie 3 lata. Wiem,ze kazdy z nas ma rozne objawy,ale cierpie strasznie. Nie mam poczucia nierealnosci (derealizacji),ale depersonalizacje. Ciagle nie czuje sie soba,od rana do wieczora,to straszne uczucie,niby wiem kim jestem i wogole,a jak np z kims rozmawiam,to ogarnia mnie straszny lek. Czasem probuje na sile znalezc swoja tozsamosc,siebie w srodku,ale nic z tego . Ostatnio bylam z przyjaciolmi na grillu i wszystko przeszlo,jak reka odjal. Ale po przebudzeniu znow to samo. Nie mam juz sil,czy nie ma na te przypadlosc lekarstwa? Jestem zalamana

stokrotka, Mam podobnie... czuje jakby mi życie uciekało między palcami i próbuje je złapać ale nie moge... Byłaś u lekarza ?? Zarzywasz jakieś leki ?? Chodzisz na terapie ??

Fizycznie jestem zbadana od stop do glow,od tego wlasciwie zaczelam,tomografia komp. glowy,EEG,badania krwi,tarczyca i wszystko jest w jak najlepszym porzadku! Poszlam do psychiatry,a on powiedzial,ze tylko psychoterapia moze pomoc,nie dostalam zadnych lekow. Na szczescie nie mam poczucia odrealnienia,ale to uczucie nie bycia soba jest okropne. Zaczelam psychoterapie,ale jak narazie codziennie chce mi sie wyc z rozpaczy. Sa sytuacje w ktorych to przechodzi i czuje sie super,ale pozniej znow wraca i trzyma 24 h. Czasem mysle,ze napewno wkrotce postradam zmysly i juz tylko psychiatryk. BOJE SIE

Ja podobnie zrobiłem wszystkie badania tzn. krew, mocz, tomografia głowy i USG jamy brzusznej... Ale cały czas czuje się jakbym był śmiertelnie chory... Tyle że ja mam zdiagnozowaną nerwicę lękową i zespół abstynencyjny - ostatnio odstawiłem alkohol po paru latach picia.

Nie martw się nie zachorujesz na chorobę psychiczną, podobno ludzie chorzy psychicznie nie zdają sobie sprawy z tego że są chorzy - wydaje im się że wszystko jest OK.