Nasze małe i wielkie sukcesy !! :)

Zenonek,

pff.

Wow, robicie postępy :)

A ja w mojej pracy jestem dłużej niż miesiąc - a już ze 3 roboty rzucałam po miesiącu. I wreszcie nie mam stresa jak gadam z klientami. Naprawdę niesamowite, a na początku czułam się jak mała kupka wystawiona pod reflektor w tym cholernym sklepie. Teraz jest luz.

Trzeba się przełamywać. I nawet mam chłopaka. I to wcale nie jest ten w którym byłam romantycznie-platonicznie-żałośnie zakochana od dłuższego czasu. To wszystko wynikło przez przypadek i na zasadzie "raz kozie śmierć, spróbuję".

Moja pani psycholog jest na urlopie i już mnie kusi żeby do niej nie wracać, ale wiem, że powinnam. Ech.

Dla mnie sukcesem jest nawet 10-minutowa przejażdżka autobusem, czego potwornie się boję. Teraz czeka mnie terapia grupowa, to dopiero wyzwanie, mam nadzieję, że nie stchórzę.

Lajla, super!

Dzięki

Gratulacje Dean

Moje samopoczucie sprzed kilku dni wyjdaje mi sie dziś czymś bardzo abstrakcyjnym. Bardzo dobrze się czuję, a to dzięki muzycznemu festiwalowi, na którym spędziłam ostatnie trzy dni. Jestem zmęczona, ale pełna chęci do życia, świat dla mnie odzyskał swoją niesamowitość. Wracałam w nocy do domu i uśmiechałam się do siebie - coś niespotykanego od dawna! Bardzo się cieszę, że się przemogłam i wytrzymałam w bardzo nerwicogennym miejscu tyle czasu - pełno ludzi, duszno, gorąco, głośno. Jasne, że miałam ataki, ale mówiłam sobie, że to tylko ta głupia nerwica i na pewno nie pozwolę jej zepsuć tego cudownego czasu. Udowodniłam sobie, że umiem sobie radzić z atakami paniki, udowodniłam sobie też, że umiem cieszyć się. Teraz tylko pora na odespanie i potem do działania Chce mi się żyć!

Nie poddawajcie się: na takie momenty warto czekać!!! :)

Nie wymiotowałam dziś. Pierwszy spokojny dzień od hmm kilku miesięcy?

dzisiaj ide do osrodka dla narkomanow trzymajcie za mnie kcuki

Zaczynam się akceptować.

Zaczynam powoli być z siebie dumna.

Zaczynam lubić swoją pracę.

Znalazlem dziewczyne ... moze ona mnie wyciagnie z tego bagna

Poszedłem dzisiaj pod szkołe gdzie biegało pełno dzieci/młodzieży i spisałem książki ^^

Byłam na grupie terapeutycznej , chociaż strasznie się bałam

Lajla i jak było?

jesteś zadowolona?

piscis, strasznie się wymęczyłam i psychicznie i fizycznie, po mimo tego ciesze się, że mi się udała. Bardzo ciężko mi się było zebrać w sobie, oczywiście się znieczuliłam lekami, bez tego nie dała bym rady. W miarę możliwości byłam z nimi szczera. I podstawowa zasada: miałam w du_pie co sobie o mnie pomyślą, doszłam do wniosku, że to ja decyduje sama o sobie, i jak bede chciała to wyjde. Ale nie wyszłam

Takich jest dużo , moja psycholog powiedziała mi bym się nie bał kontaktów z ludźmi . Więc dzięki jej pomocy wierzę w siebie i lubię rozmawiać . Taki mały przykład wysłałem SMS to dziewczyny z Lewiatana z Lublina , oddzwoniła i pogadałem z nią o gospodarce . To jest mój mały sukces .

Świetnie detektywmonk

super Lajla, trzymam kciuki, żeby dalej tak było...

Ja problemów z kontaktami z ludźmi nie mam...niby, ale za to nie radzę sobie sama w domu, poprostu nie radzę sobie momentami...

Dzięki piscis

Wczoraj bylam w szkole i absolutnie bez żadnej pomocy zebralam podpisy.

Dzis z samego rana przemoglam się i poszlam do sklepiku.

Shadowmere, jestem z Ciebie dumna, Żabko :*

Świetnie detektywmonk

[Dodane po edycji:]

Dziękuję

Zazdroszczę Wam -i dobrze ,bo zazdrość może przerodzić się w motywacje .

Tez coś napisze od 1,5 miesiąca regularnie chodzę na bardzo długie spacery z psem .A boje sie świata zewnętrznego .Sukces niemały ,co?

brokenwing, jeden z wielu, które jeszcze przed Tobą.