"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

Wyprowadzka może i nie, bo mam dopiero 20 lat (dla niektórych może i to dużo) i nie jestem gotowy na całkowite usamodzielnienie się. Ale rozpoczęcie studiów i pracy jednocześnie jak najbardziej. Mniej czasu ze sobą, mniej kłótni, niezależność finansowa.

suicidesilence, Tak, takie rozwiązanie może pomóc.

przygotowałam karteczkę dla psychiatry, wypisałam kilka najważniejszych rzeczy, przeraża mnie ta wizyta, a jeśli będzie chciał mnie wsadzić do psychoatryka, to ja tego nie przeżyję

suicidesilence, też mam 20 lat, boję się trochę tego, że wszystko będę musiała robić sama i na siebie uważać, ale cóż... taka jest cena za zmiany, które - jak wierzę - mogą być tylko na lepsze.

Ja już mam dość życia, tak jak żyję... żyję - to nawet brzmi śmiesznie, ja po prostu wegetuję, mam wrażenie, że żyję tutaj sobie ,,na brudno"... chcę zacząć od nowa, ale przyciąganie ziemskie jest tutaj zbyt silne. Ale może w przyszłości będzie inaczej... Przynajmniej wierzę, że jakaś pozytywna przyszłość mnie czeka, taki plus tego wszystkiego.

suicidesilence, też mam 20 lat, boję się trochę tego, że wszystko będę musiała robić sama i na siebie uważać, ale cóż... taka jest cena za zmiany, które - jak wierzę - mogą być tylko na lepsze.

Obawy w takich sytuacjach są normalne - i u zdrowych i u chorych, tym bardziej, osób.

Docenisz niebawem tę niezależność jaką posiadasz, tę wolność wyboru i decydowania o sobie i nie słyszenia zarzutów, pretensji, krytyki. Będziesz sama sobie Panem na swoich włościach.

Z odpowiednim podejściem i nutką optymizmu takie zmiany będą wychodzić na dobre.

pogubiłam się we wszystkim

Cześć ludki,muszę się wyżalić ....ostatnio czuję się żle boję się ,że te cholerstwo wraca (nerwica) ,biorę już leki od serca ,ale mam ostatnio zawroty głowy ,przemęczenie pewnie .Nienawidzę takiego stanu

a ja zaczynam dojrzewać do pewnej decyzji

blagam pomozcie!!!zaylam 1 tabletke velaxin 37,5 i tak sie trzese serce mi wali jak mlot,jakies mrowki gorace mi chodza po glowie.moge zayc hydoxizinum?na uspokojenie czy nie bardzo albo jakies tabletki na obnizenie cisnienia?blagam o szybka rade bo zarz zwariuje

Chyba przepłacze cały dzień , położę się do łóżka i będę tak leżeć do wieczora,może nabiorę siły i poczuję się lepiej

Totalnego doła ciąg dalszy... muszę wyjść, a nie mam siły.

Milion ohydnych myśli łazi mi po głowie - właśnie spróbowałam dać szansę sobie i pewnemu koledze i wiecie co...? Te myśli mówią mi, że będę płakać. Że mnie wykorzysta, zostawi, zrani, upokorzy, złamie mi życie blah blah blah, i tak milion razy na minutę, bez przerwy. Krzyczą na mnie, że mam uciekać, zostawić wszystko, zostawić JEGO i uciekać, bo popełniłam błąd, uciekać, zostać sama i się schować.

Boże, chcę się schować...

Innym pacjentom w szpitala sie udaje, a mi nie ..

galazka_jabloni, do jakiej?

chojrakowa, moze warto powalczyć z myślami? Przeciwstawic im się?

helvetti88, następnym razem sieuda, musisz w to tylko uwierzyć no i oczywiscie proacować nad sobą.

Następnym razem? Ale czy codziennie nie jest następny raz?

A ja się przed chwilą zestresowałem, bo jedna dziewczyna, z którą miałem pewne przejścia damsko-męskie, coś do mnie pisze z pytaniami. Ja ją olałem, zdystansowałem się (z powodu tego że widziałem że nic z tego nie bedzie), a ona znowu robi swoje akcje i udaje "głupią". No masakra. Odpowiedziałem jej obojętnie, ale mnie stresuje i wkurza .

Lepiej ją olać jak mam mieć znowu boleści brzucha.

Noo, to się wyżaliłem, heh.

wrazliwy, chybabym zrobiła to samo na twoim miejscu, ale nie wiem czy to akurat pocieszające

jęczenia cześć dalsza:

Te myśli, o któych pisałam poprzednio wciąż są GŁOŚNE jak cholera, za głośne, by cokolwiek robić. Wytykają mi też, ze jestem naiwną głupią szmatą, też mi nowość, co?

Kupiłam spodnie - co z tego, że w rozmiarze 34, skoro wyglądam jak wieloryb? Brzydzę się sobą i się tego boję, bo wiem co to znaczy, jest gorzej.

Zostałam zmuszona do zjedzenia posiłku w KFC - WSZYSCY się na mnie patrzyli WSZYSCY! Myślałam, że umre. Posiłek oczywiście zwymiotowałam. Nie mam motywacji nawet, żeby poszukać zapalniczki.

Chryste, będę wyć jak pies... Dawno moja twarz nie była tak blisko ziemii, i oddychając nie wciągałam tyle piachu.

chojrakowa, nie trzeba mnie pocieszać hehe. Chodziło mi tylko i wyłącznie o moje nerwy, które łatwo może szargać pewien typ dziewczyn.

Ale zmieniam się w tym kierunku, więc spoko.

Cholera jasna !! Co najlepiej robić jak pojawiają się omamy dotykowe.Może zawiadomić "władze" o próbie gwałtu,może

deprawacji... czy może z chiszpańską muchą pójść w drogę.....

paskudny dzień, w którym dociera do mnie cała beznadzieja życia, przyśnił mi się dzisiaj mój ex, przytulaliśmy we śnie, wszystko wróciło, cały ból, ja się nie nadaję do życia kompletnie, już siebie nie posklejam, już nie będę o nic walczyła, już wszystko stracone, już nic nie będzie, moje życie skończyło się jakieś 20 lat temu, a potem to już były tylko nędzne próby życia, na tym świecie nigdy nie było nigdzie dla mnie miejsca i już nie będę go szukać i oszukiwać siebie, że dam radę, że warto, bo nie warto, jeszcze ta wizyta u psychiatry, zaczynam się bać, że wyśle mnie do psychiatryka, a ja tego nie przeżyję, nie pójdę tam, bałam się tego dnia gdy stracę resztki nadziei, ten dzień nadszedł, teraz może uratuje mnie tylko silna wola

galazka_jabloni a ja ostatnio marzę, żeby tam trafić, może ktoś by mi pomóg, bo czuję, że zawisłam w beznadziei...

Ja od tylu lat szukam swojego miejsca, czasami myślę, że to jedno z dwojga: szpital psychiatryczny albo zaklad pogrzebowy...

to ja wybieram zakład pogrzebowy

to ja wybieram zakład pogrzebowy

Kiedyś myślałam, żeby tam pracowac, ale teraz bardziej widzę się w roli denata, ech...

To ja Wam powiem taką rzecz: spotkał mnie miły dzień (w sumie nic się nie wydarzyło, co by miało mnie wprawić w lepszy nastrój), ale cieszę się, że dziś nie wyję z bólu, nie zużyłam żadnej chusteczki, nie myślę o przyszłości w kategoriach ,,nie uda mi się" (bo jakoś w ogóle o niej dziś nie myślę, upajam się wietrzykiem na dworzu), no i jest generalnie miło. Po kilku dniach totalnego rozbicia wracam do jakiegoś przyzwoitego stanu. Właśnie dla takich przebłysków normalności warto próbować się wziąć za siebie, wierzyć, że będzie ok. Kiedyś te przebłyski zmienią się w trwały stan szczęścia, w to wierzę.

The_Grengolada to cudownie, że miałaś udany normalny dzień. Takie chwile warto pamiętac, jak przychodzi kryzys i wydaje się, że nigdy już nie będzie dobrze... Ja też dzisiaj nie płakałam, ale ciągle tkwię w swoim prywatnym piekiełku.