Prosze o rozwiklanie sedna 'problemu'!

Witam..

Otoz 'problem;' jest powszechny...

Czyli intensywnie odczuwalna samotnosc..

Nie rozumiem,dlaczego nie moge trafic na odpowiednia osoba,dlaczego faceci mna gardza,a czasem nawet kpia ze mnie..

Mam 17lat..

Jestem niska,moze nieco pulchna,ale w miare zadbana,pare osob odkrylo we mnie ciekawe wnetrze,wielokrotnie p.psycholog stwierdzila,ze jestem bardzo wartosciowa i inteligentna osoba...

A jednak wgl nie prezyciagam do siebie facetow..Jeden na 10 dostrzega mnie na ulicy..

Niby taki wiek,ze cale zycie przede mna...Ale strasznie mecze sie z obecnym stanem towarzyskim..

Nir wiem jakie dzialania podjac,.aby zmienic ten stan...

Potrzebuje bardzo kogos bliskiego..a dziewczynami bardzo sie sparzylam:(

Prosze o rade

Dziewcze, jakiej pomocy oczekujesz?

Twoim problemem jest samotność, a tylko Ty sama możesz coś z tym zrobić...

Jeśli ciężko Ci nawiązywać kontakty na codzień, to może spróbuj na jakichś czatach/serwisach randkowych?

Nie do końca mam pewność, czy szukasz jakiegokolwiek kontaktu - czyli choćby przyjaźni, czy zależy Ci głównie na tym, by znaleźć chłopaka. W pierwszym wypadku sprawa jest dość prosta - w Twoim wieku najlepszym sposobem na znalezienie znajomych, przyjaciół (obojga płci) są zainteresowania. Masz jakieś? Tylko nie typu: książki, muzyka czy telewizja. Chodzi o jakąś konkretną pasję - którą można dzielić z rówieśnikami. Taniec, fotografia, malarstwo, teatr (w sensie grania), śpiew w chórze, bractwo rycerskie (tam są też dziewczęta!), gry role-playing (nie te komputerowe), wspinaczka, aikido, granie na instrumencie - i masa tego typu rzeczy. Jak takie coś masz - gwarantuję, że nie będziesz nudzić się w weekendy. Np bractwo - wchodzisz na stronkę, wyrażasz chęć przystąpienia na forum i po roku masz masę znajomych. Malarstwo - zapisujesz się na kółko, chodzicie razem w plenery - poznajesz fajnych, hehe "natchnionych" ludzików. Aikido - zapisujesz się na kursy, poznajesz masę ludzi o cudownym przysposobieniu, przy okazji może poprawisz figurę (nie, żeby w pulchności było coś złego :)) Latem jeździsz z nimi na obozy - a kończysz z przyjaźniami często na całe życie. Jeśli brakuje Ci czegoś takiego - skup się na tym, by to znaleźć. Ludzie z pasją prowadzą zawsze dużo ciekawsze życie.

Z chłopakiem inna sprawa. Nie da się ukryć - cudne wnętrze cudnym wnętrzem, ale najpierw trzeba być atrakcyjnym dla płci przeciwnej. Spróbuj przeanalizować dlaczego spotykasz się z pogardą i kpiną. Wiem, to bolesne - a ich postępowanie jest podłe i na pewno przesadzone - ale świadomość pewnych niedostatków czy wad nie musi być zaraz źródłem kompleksów - wręcz przeciwnie - może wskazać wyjście z sytuacji. Ciężko napisać jakie wyjście, bo z Twojego postu nie wynika, jakiego rodzaju kpin musisz doświadczać. Czy są to kpiny z Twojej urody, stylu ubierania czy np. wstydliwej, bojaźliwej natury?

Ważna jest też pewność siebie. Jeśli się nie wierzy w to, że się kogoś znajdzie, umniejsza się własne szanse. Zaczyna działać mechanizm samospełniającej się przepowiedni. Umysł, nastawiony na porażkę i jej oczekujący, "bez wiedzy właściciela" sprawia, że nie dostrzegamy sygnałów płci przeciwnej, w rozmowie stajemy się bezwiednie oschli, nawet nasza mowa ciała wyraża lęk przed bliższym kontaktem i zamknięcie. Człowiek sam sobie wyrządza niedźwiedzią przysługę.

Jeśli taka Twoja wola - napisz nieco więcej. Myślę że wiele osób da Ci wskazówki, jak poprawić stan rzeczy.

Powodzenia i broda do góry! :)

to co myślisz Ty sama na swój temat - to widać w Twoim zachowaniu

wg. mnie kluczem do męskich serc jest poczucie własnej atrakcyjności :) i wcale nie trzeba mieć długich blond włosów, długich nóg i dużego biustu to co ważne jest w zachowaniu, sposobie bycia

spróbuj spojrzeć na siebie przychylnym okiem i myśl o sobie jako o dziewczynie takiej jak napisałaś: ładnej, zadbanej, pewnej siebie, inteligentnej, wartościowej - Twój psycholog ma rację musisz tylko w to uwierzyć