Wyjazd do osrodka?

czesc. wczoraj sie dowiedzialam, ze w zwiazku z moja bulimią,depresją i lękami jest konieczność żebym pojechała do ośrodka dla dzieci i młodzieży w szczecinie, na ponad miesiac. W szoku byłam.. Mam 17 lat. Nie wiem czy to cos da. Ktos z was tam byl? moglby mi cos doradzic..powiedziec jak to wszystko tam wyglada?

anoreksja powstaje pod wplywem zlych kontaktow z matka,usmiercasz sie,wyjedz z domu,joanna5

anoreksja powstaje pod wplywem zlych kontaktow z matka,usmiercasz sie,wyjedz z domu,joanna5

coolkidofdeathh, to nie jest zły pomysł... osobiście też cierpiałam na zaburzenia odżywiania i wiem, że bardzo niszczyło to moje relacje z rodziną... po wizycie w szpitalu psychiatrycznym wiele się zmieniło na dobre. Nie uważam, aby to był zły pomysł rzecz w tym, czy ty chcesz sobie pomóc bo to najważniejsze - nie dla rodziny a dla siebie...

joanna5, o co lata

anoreksja powstaje pod wplywem zlych kontaktow z matka,usmiercasz sie,wyjedz z domu,joanna5

Joanno5... zadziwiasz mnie... specjalistko od wszystkiego.

coolkidofdeathh,

Jeśli masz możliwość wyjazdu do takiego ośrodka, to nie wahaj się tylko jedź.

Może będziesz miała możliwość porozmawiania z ludźmi, którzy cierpieli na to, co Ty i wyszli z tego. A to niezwykle ważne.

Większość problemów tego typu ma podłoże psychiczne. Szczera rozmowa może być początkiem lepszych czasów.

coolkidofdeathh, Ja byłem, w szpitalu pobyt był bardzo fajny, pielęgniarki miłe, towarzystwo jak najbardziej wporządku.

Jedynym minusem było to, że mnie brzuch bolał i nie można mieć telefonu{oficjalnie} Bo jak ja byłem to 3 osoby miały tylko głęboko schowany.

Pójdź zobacz jak tam jest, mogą Ci tam pomóc.!

Co prawda nie byłam w tamtym konkretnym ośrodku, ale leczyłam się parę lat temu na podobnym oddziale w Łodzi. U mnie było tak(sporo już zapomniałam): po każdym posiłku trzeba było siedzieć przez pół godziny pod dyżurką(żeby nie móc zwrócić tego co się zjadło), pielęgniarka siedziała z nami przy stole, by sprawdzać czy grzecznie zjadamy posiłek, na wadze stawałysmy tyłem-by nie widzieć wyniku, na wpisie do szpitala trzeba było podpisać regulamin, za złamanie zasad buły kary typu chodzenie w piżamie przez cały dzień, zakaz korzystania z telefonu,itd

Wtedy bulimiczkom przepisywano głównie Bioxetin, nie wiem jak jest teraz. Powiem Ci tyle,że mimo tych pewnych niedogodności warto było, wszystko odbywało się w dobrej atmosferze, a przebywanie wśród ludzi, którzy rozumieją przez co przechodzisz naprawdę bardzo pomaga.

Na takim oddziale masz kompleksową opiekę, nie tylko psychologiczną, również internistyczną i endokrynologiczną(oczywiście w razie potrzeby).Co do samej terapii: regularne rozmowy z psychiatrą i psychologiem, terapia grupowa,rodzinna(nie znosiłam jej), muzykoterapia,terapia zajęciowa, masaże;

Pojedź do tego ośrodka. Ostatecznie co masz do stracenia?