zaburzenie? brak kontroli kiedy smakuje!

Witam!

Mam parę pytań, zastanawia mnie jedna taka sytuacja. Dodam, że nie dotyczy to mnie dlatego tym trudniej jest mi to pojąć. Nie wiem czy to jest właśnie zwykłe łakomstwo, czy jednak obżarstwo, czy jest to już rodzaj zaburzenia.

A mianowicie sytuacja dotyczy osoby przed 30-tką. Nie ma problemów z wagą, raczej jest osobą szczupłą, zdrową fizycznie.

Zazwyczaj zjada normalnie, tyle ile potrzebuje jej organizm, czyli je kiedy odczuwa głód.

Jednak kiedy zobaczy coś pożądanego - coś co jest w poczuciu tej osoby bardzo smaczne to w zasadzie nie potrafi się powstrzymać przed zjedzeniem tego. A kiedy już zaczyna to jeść to nie potrafi przestać, pożera strasznie szybko (prawie połykając w całości) i przynajmniej musi zjeść kilka tego czegoś pod rząd aby jakkolwiek się powstrzymać. Kiedy zaś ma sprzyjające warunki i nie musi jakkolwiek próbować tego powstrzymać to zjada tak dużo, aż ostatecznie zrobi się jej niedobrze. Czyli poczucie przejedzenia, uczucie mdłości jest jedynym powodem aby przestać. I ta osoba nie widzi w tym niczego złego aby jeść, aż ją zemdli jeśli jest to dobre.

Kiedy coś tej osobie smakuje to się na to rzuca i nie czuje zawstydzenia, że np. inni na nią patrzą zaszokowani, albo nie czuje się winna, że zjada też porcje innych.

Takie zachowanie dotyczy zarówno smacznych dań, napojów, czy słodyczy. Ogólnie osoba ta lubi wszystkie sytuacje kiedy wie, że może dostać coś do jedzenia. Dla niej jedzenie jest jak taki wabik.

Ta sytuacja nie jest mi obojętna. Zastanawia mnie, czy to zwykłe łakomstwo, czy może to być oznaką zaburzenia? Jak myślicie?

imo to jest właśnie zaburzenie łaknienia...

jeżeli ta osoba nie widzi w tym nic złego to niestety- psycholog/psychiatra.

Jedni żyją po to,żeby jeśc.....drudzy jedzą poto,żeby zyć ;-)

A czy ta osoba widzi w tym problem?

Nie, ta osoba nie widzi w tym problemu. Mi zachowanie tej osoby przypomina trochę dziecko, które zjadłoby np. 10 tabliczek czekolady bo jest dobra - nie licząc się, nie mając świadomości konsekwencji.

A nie jest tak,że Ty projektujesz na tej osobie jakieś swoje obawy? lęki? Skoro ona nie widzi problemu,moze poprostu ma taki styl bycia..............

Może i tak jest, że to ja mam obawy w związku z daną sytuacją. Może coś jest w tym co napisałaś Monika1974. Tylko, że dla mnie nie jest "normalne" jeśłi osoba dorosła świadomie robi sobie krzywdę tylko dlatego, że jej samkuje. I wydaje mi się, że osoby dorosłe, nie zaburzone potrafią kontrolować nawet łakomstwo. Tym bardziej, że łakomstwo nie musi być zaburzeniem. Sama nie wiem... mnie to martwi.

Nie ma problemów z wagą, raczej jest osobą szczupłą, zdrową fizycznie.

+ jeśli nie ma "objawów", to może tak mieć wiele osób...

choć lekarz pracujący na oddziale, prawdopodobnie zakwalifikował by taki przypadek jako "do leczenia"