Ataki (jak wyglądają, jak sobie radzimy)

mam problem- poczekaj do trzydziestki to zobaczysz, podobno po trzydziestce się ujawnia.

jaryceusz dzięki, że napisałeś to o tych rozsadzających sie od środka bębenkach ...ulżyło mi ... bo ja właśnie coś takiego poczułam ....

neurolog pewnie by się przydał ... ale trafnie zauważyłeś, że jak postanowię, że musze iść to juz w ogóle sobie wkręce, że mi zdiagnozują stwardnienie rozsiane albo guza mózgu ... albo wyślą mnie na niekończące sie badania, na które trzeba będzie tygodniami czekać .... echhhhh .....

bee84 No niestety tak to u mnie wyglądało z tymi lekarzami:

najpierw pogotowie/neurolog, diagnoza - brak zagrożenia życia; moja reakcja - jak to? przecież ja zaraz umrę

potem lekarz ogólny i skierowanie do laryngologa - uszy czyste, lekkie zapalenie zatok, podłoże emocjonalne zaburzeń; reakcja: co on może wiedzieć.

Potem kłucie serce, bóle zamostkowe i drugi raz pogotowie; ekg nic nie wykazało; zaburzenia na tle emocjonalnym, reakcja: dzisiejszej nocy będę miał zawał, albo udar, jeszcze nie wiem co ale coś na pewno

następnego dnia kardiolog, diagnoza serce zdrowe krew idealna - emocjonalne tło zaburzeń; reakcja: pewnie wszyscy tą samą szkołę kończyli.

Lekarz ogólny podsunął myśl że może wadę wzroku mam i może zawroty i bóle głowy stąd się biorą;

Okulista, pełne badania wzroku diagnoza: daltonizm i wada wzroku niekwalifikująca się na okulary.

Neurolog - diagnoza: emocjonalne podłoże zaburzeń - leki przeciwlękowe, uspakajające; reakcja: sam jest chory psychicznie.

Neurolog tydzień poźniej (mój stan jeszcze gorszy niż w zeszłym tygodniu) na dokładkę leki na spowolnienie akcji serca. reakcja: po co mi leki na spowolnienie serca jak przy zasypianiu serce przecież przestaje mi bić.

Neurolog i tomografia komputerowa głowy, diagnoza: wszystko w normie, reakcja :od kiedy nowotwór jest normą?

Neurolog miesiąc później: diagnoza widoczna poprawa; reakcja - faktycznie ból uszu zniknął, nawet nie zauważyłem, bo byłem skupiony na swoim zapaleniu mięśnia sercowego, raku mózgu, niedoczynności nerek, niewydolności płuc.

Neurolog po następnym miesiącu- diagnoza uśmiech na twarzy, brak mowy na wdechu, spokój, reakcja: może to rzeczywiście nerwica ...

Najgorsze dwa miesiące w życiu, także bardzo nie polecam rajdu po lekarzach. Naprawdę zaczęło się poprawiać po uświadomieniu sobie prawdziwej choroby.

jaryceusz, tez przechodziłam rajd po lekarzach i tym razem nerwica wygrała - to jednak ona a nie rak mózgu/piersi/zawał serca/udar/tętniak i kto wie co tam jeszcze sie przewinęło...

właśnie ..... tylko jak tu uwierzyć, że jakaś "banalna" nerwica może tak komuś spieprzyć życie ...

... człowiek niby umiera ..... a tu wszyscy się śmieją i kiwają pobłażliwie głową ....

wlasnie tak to mnie meczy ze ludzie pomimo ze sa chozy na raka lub tez nie moga chodzic itp potrafia sie cieszyc zyciem a ja jestem zdrowy fizycznie i ta nerwica mnie wykancza

(przezylem doskonalem 16 lat pozostale dwa meka i walka)

jaryceusz, trzeba sobie jakieś zajęcie znaleźć :)

ja ostatnio tak jestem przestraszony schizofrenia ze pomalu zaczynam slyszec jakies glosy tz nie doslownie lecz byle jaki, nawet najmniejszy dzwięk doprowadza mnie d ataku paniki bo juz mysle ze jestem chory na owa chorobe ktostak tez ma????????? i tez wczoraj obrze sie czulem lecz moja mama powiedziala ze chyba sie zle czulem i odrazu dostalem panike (jak to ja mysle ze dobrze sie czuje a matulka mow ze zle wygladalem to chyba jestem chory bo nie zdaje sobie sprawy i nie odczuwam ay bylo cos nie tak)

ale poimo tego jednak czuje ze ze mna jest cos nie tak

Ja też to mam.Jest to straszne.Ostatnio byłam w kościele sama i czułam się okropnie !!!

Gdy na mszy w kościele stałam, bo cały świat przede mną wirował, czułam, że zaraz tam padnę, czoło spocone, ręce spocone, żołądek jakiś spięty, ciężko mi było oddychać, cały czas miałam ciężką głowę, do tego zaczęło mnie uciskać w głowie, zawroty głowy, zawroty głowy.Miałam wrażenie, że cały czas, ludzie się patrzą na mnie, ale nikt na mnie nie patrzył !

Modliłam się, żebym nie zasłabła,żeby msza się szybko skończyła.To był koszmar, a gdy już wyszłam z tego kościoła, to głowa mnie tak mocno rozbolała , że od razu w domu musiałam wziąść tabletkę na głowę.

Najgorzej jest w kościele, kiedyś było koszmarnie w sklepach, ale teraz w sklepach już nie jest tak źle, może dlatego, że więcej tam bywałam...

W szkole też zawsze było mi słabo, ale jakoś na tabletkach uspokajających musiałam dawać sobie rade

Brałam Zomiren i miałam odwagę iść do szkoły, przesiedziałam ledwo na tych zajęciach, ale stale kręciło mi się w głowie i stale było mi słabo.Jednak ani razu nie zemdlałam w szkole na szczęście.

Byłam już wiele razy u psychologa, stwierdził, że nie musze juz do niego chodzić.

Jednak czasami mam jeszcze jakieś lęki.

Ale psycholog mi nie pomógł do końca, sama musze sobie radzić.

W tej chwili biore Persen, Magnez B6 , czasami Zomiren... i radzę sobie jako tako sama...

POZDRAWIAM :)

mamproblem

jest mi już Ciebie naprawdę szkoda. najgorsze, że Twoja nerwica bierze sobie za pożywkę czynniki genetyczne. Jest szansa, że jesteś obciążony genetycznie, ale nie wydaje mi się żeby to właśnie schizofrenia Cię dopadła. Twoja nerwica znalazła logiczne wytłumaczenie (jakim jest choroba ojca) na prowokowanie lęków u Ciebie i dlatego uważam, że może nie być Ci łatwo ją zwalczyć. Od jak dawna masz takie stany i czy leczysz się u specjalistów. Wiem, że pewnie mi nie uwierzysz, ale nic innego nie mogę dla Ciebie zrobić jak powiedzieć: NIE MASZ SCHIZOFRENII !!!!!!!!

hej jaryceusz dziekuje ci bardzo nawt nie wiesz jak mi w tym momecie pomogles :). trzyma mnie to juz od ponad 1roku a nigdzie sie nie lecze bo nie mam raczej czasu bo w pon wto i sro pracuje czwar i pion szkola i w sobote tez mam szkole... biore jakies tabletki na depresje ale nie wiem czy cos pomagaja

mamproblem

No to tak to nie może wyglądać... radzę wizytę u psychiatry ( nie ma się czego bać ani wstydzić ) i przynajmniej dobrą farmakoterapię jak już czasu na psychologa nie masz. Ja narazie też tak się leczę (tylko lekami, regularnie branymi!!!) i jest duża poprawa. Mimo to postanowiłem jeszcze szukać pomocy u psychologa. Dziś moje gorsze dni wyglądają jak te najlepsze sprzed dwóch miesięcy, a te lepsze jakbym nigdy nie chorował. naprawdę radzę rzetelnie podejść do problemu, im szybciej tym lepiej.

a moge wiedziec jakie ty masz objawy jak sa te gorsze dni??

jaryceuszu!!

Ile czasu brałeś te leki ,że Tobie pomogły? Jakie to były leki?

A co z terapią?

Jeżeli chodzi o objawy to podczas ataków miałem silne zawroty głowy, omdlenia bez utraty przytomności, duży nacisk na bębenki, hiperwentylację, drżenie rąk, kłucie w sercu, ucisk w klatce piersiowej itp. Lekarz przepisał mi pramolan i zomiren. Zawroty zmalały i zmieniły się w ból głowy, nacisk na uszy zmienił się w ucisk gardła. Potem przepisano mi propranolol i kłucie serca powoli zanikło. Po dwóch miesiącach odstawiłem zomiren i jadę tylko na pramolanie. Lekkie drżenie rąk oznacza że najwyższy czas na pigułkę. Po tabletce ataki trwają ok 3 sekund i znikają, jak mnie łapie to zaczynam równomiernie oddychać i przechodzi. Dodatkowo zacząłem biegać, pomaga o tyle, że po dłuższym biegu serce zasuwa, oddech szybki i głęboki i nadal żyję (gdyby to było coś więcej niż nerwica bez karetki pewnie by się nie obeszło). Tydzień temu NAPRAWDĘ do mnie dotarło, że te objawy to nic innego jak zaburzenie psychiczne i od tego dnia mam co prawda lekkie zawroty czasami zaboli głowa lub ściśnie w gardle, ale przynajmniej nie panikuję i nie daję się napadowi rozkręcić. Notabene uzmysłowiłem sobię chorobę czytając posty na tym forum (wielkie dzięki wszystkim). Choroba mnie nie opuściła, ale teraz jest przynajmniej do zniesienia, naprawdę duża ulga. Mam nadzieję że jak zacznę terapię to postępy będą jeszcze większe, może z czasem nawet uda się o tych stanach zapomnieć ...

Ja miałem kiedyś bardzo silne lęki, kołatania i przyspieszania akcji serca, biegunki, płacze, trzęsawki itp. Po kilku miesiącach wpadłem na pomysł aby pojechać do pewnego uzdrowiciela w moim województwie. Myślałem wtedy że mam jakąś straszną chorobę i trzeba lecieć do kogoś kto wiem że pomógł uzdrowić moich bliskich. Pojechałem do tego uzdrowiciela gdyż wiem że pomógł mojej siostrze, pomaga mojemu koledze czasami w różnych dolegliwościach a także podobno wyleczył moją siostrzenicę z wady serca (potwierdzą to badania lekarskie). Na pierwszej wizycie u uzdrowiciela opowiedziałem mu o moich objawach po czym on od razu patrząc na mnie stwierdził że to depresja ale powiedział do mnie "połóż się zobaczymy co Ci jest". Przystawił mi ręce do klatki piersiowej a potem do głowy i powiedział : "to nie jest depresja bo psychikę masz czystą". Ja leżałem dalej zdziwiony więc zapytałem: " to co mi jest". Uzdrowiciel milczał aż w pewnej chwili powiedział do mnie że :" to podrażnienie układu nerwowego". Zapytałem czy to to samo co nerwica, odparł że tak. Byłem na czterech zabiegach u tego człowieka w odstępach około tygodniowych. Po czterech zabiegach rzeczywiście nie mam lęków, kołatania serca i biegunek. Kiedy pytałem uzdrowiciela jaka może być przyczyna mojej nerwicy, mój tato (bo byłem tam razem z ojcem) dodał od siebie :" no właśnie jaka jest przyczyna... wie pan bo mój syn jest spokojnym człowiekiem". Uzdrowiciel powiedział że jestem nazbyt spokojny a mianowicie że tłumię emocje, powiedział że za długo już siedzę w domu bez żadnego zajęcia a powinienem więcej czerpać z życia i dlatego sam uzdrowiciel powiedział że on mnie całościowo nie może wyleczyć bo ja sam także muszę zmienić trochę styl życia, myślenia. Mam jechać na kolejną wizytę do uzdrowiciela chociaż lęków nie czuję wcale to zbyt często towarzyszy mi napięcie, apatia i często nie mogę całkowicie się np. śmiać czy płakać chociaż czuję że normalnie reaguję np. na opowiedziany mi kawał to zdarza się że nie mogę wydusić z siebie takiego pełnego i szczerego śmiechu. Jadę także zapytać gościa jedną rzecz... czy nie mam jakiejś schizofrenii i czy jej nie dostanę bo ostatnio się nad tym często zastanawiałem i zastanawiam czasami dalej. Liczę na to że dostanę jakąś odpowiedź bo człowiek ten jest także jasnowidzem co wiem bo przewidział pewne zdarzenia które miały miejsce u moich członków rodziny. Wiem że pewnie mnie zaraz skrytykujecie że zamiast do psychiatry to jeżdżę do jakiś szarlatanów ale powiem wam moi kochani że ja nie chciałbym leków bo wiem że mi nie pomogą (dostałem raz podczas ataku nerwicy zamiren, który zaczął działać kiedy atak minął więc wtedy kiedy nie trzeba było). Myślę że lepiej już iść do psychologa. To taka moja opowieść o mojej przygodzie z nerwicą

Witam.

U mnie zaczęło się to rok temu tj początek 3 klasy gim. Odczuwałem silne lęki, stres, kołatania serca, myślałem że zaraz zemdleje(mdlenia najbardziej się bałem bo myślałem że jak zemdleje to koniec). A najciekawsze jest to, że działa się to cyklicznie na określonych przedmiotach lekcyjnych.

Szybko zacząłem brać tabletki. Mało pomagały, jednak przełomowym momentem była silna grypa. Wtedy naprawdę poczułam jak to jest jak się czujesz słabo i masz zemdleć (odwodnienie było tego powodem) i uświadomiłem sobie, że bez niczego nie zemdleje od tak. Od tamtej pory czułem się lepiej. Na szczęście jako tako wykurowałem się do testu gimnazjalnego. Dostałem się do liceum jakiego chciałem.Przestałem brać tabletki na początku wakacji. Wakacje były naprawdę spokojne. Jednak jak poszedłem do liceum, wszystko zaczęło się odnawiać. Teraz znów jestem na tabletkach. Mam dziwne jeżenie się włosów za lewym uchem co jest często uciążliwe bo czasami myślę sobie, że mam jakąś chorobę czy coś. Choć dzisiaj rano zastanawiałem się dlaczego ja. I doszedłem do wniosku, że tak musi być. Zbuntowałem się. Waliłem pięściami o ścianę i trochę pomogło. Czuję się dzisiaj lepiej niż wczoraj.

Pozdrawiam. TRZYMAJCIE SIĘ!

winner .,.. świetnie, że znalazłeś jakieś wyjście z opresji i tego sie trzymaj

... ja też bym chciała znaleźć dobrego uzdrowiciela tylko, że ciężko jest zdobyć moje zaufanie ...

pomijając uzdrowicieli ... w ogóle myślę, że gdybym oddała się jakiejś religii to by mi przeszło .... ale ja nie umiem w cos do końca uwierzyć ... zawsze mam wątpliwości i to jest mój problem ....

bee84 próbuj, nie masz nic do stracenia :) zresztą jeżeli chodzi o wiarę, to każdy ma wątpliwości.

Na nerwice zawsze najlepszym lekarstwem byla terapia i wyjscie z domu w miejsca, w ktorym mozna pozowlic sobie na ujscie emocji.

Im bardziej w nerwicy sie zamykasz i wycofujesz, tym bardziej nerwica wygrywa.

bee84, czym dla ciebie jest wiara? Wiary na początku się uczysz od rodziców na lekcjach religii, w szkole, a potem do niej dojrzewasz lub nie. Wiara jest w pewnym sensie łaską daną od samego Boga. Niekiedy Ludzie całe zycie poszukują wiary i dopiero na końcu swoich dni odnajdują swoją drogę, lub nie, a nie znajdują jej ci co jej tak naprawdę nie szukają. Trzeba zastanowić się nad własnym zyciem, ile dla ciebie znaczy wiara, Bóg, ile możesz siebie dać, co możesz poświęcić nie zwracając uwagę na to co możesz stracić, droga wiary to trudna i wyboista droga usłana doświadczeniami, które mają cię wzmocnić by wiara w tobie kwitła. Człowiek który szuka to człowiek który już wierzy, nawet ten co ma wątpliwości. Piszesz ze nie umiesz uwierzyć, a próbowałaś już szukać tego w co chcesz wierzyć? Czy lezysz na kanapie i użalasz się nad sobą że chyba w nic nie wierzysz, może twoje problemy nerwicowe, depresyjne to problemy które mają cię skłonić do głębszych przemyśleń?

hej... a mne jest coraz gorzej czesto tak mam ze np jak leci jakas reklama i nie zabardzo rozumiem jakiegos slowa to wmawiam sobie ze to moje nazwiskonie chce tego sobie wmawiac ale to jest silniejsze ode mnie

hej... a mne jest coraz gorzej czesto tak mam ze np jak leci jakas reklama i nie zabardzo rozumiem jakiegos slowa to wmawiam sobie ze to moje nazwiskonie chce tego sobie wmawiac ale to jest silniejsze ode mnie

A jak sobie powiesz że na nazwisko masz Pan Pikuś, to co sie wydarzy? I proponuję spróbować nie walczyć, powiedz sobie że na nazwisko masz Pan Pikuś, i zobacz co sie wydarzy. Jak pójdziesz potem do urzedu miasta i powiesz pani że masz inne nazwisko w dowodzie niż Pan Pikuś i zarządasz zmiany to rodzina czym prędzej niech cie odda na oddział, a jesli nie to sobie odpuść to wmawianie, bo jak sam zauwazysz niczego to nie zmienia.

pozdrawiam

a czy przy nerwicy ktos z was slyszy jakies glosy bo obawiam sie ze ja zaczynam slyszec

mamproblem

Dlaczego nie pojdziesz do psychiatry?

Glosow nie slysze.Mam w nerwicy inne objawy, bardziej somatyczne...ciagle napiecie-budze sie juz z nim.

Jakie glosy slyszysz? takie w glebi siebie czy z zewnatrz?