Piękne umysły czyli spam działu Schizofrenia

No i niedługo znowu ląduję w szpitalu.

Marcin20.04, co się dzieje?

Mi pytała się psychiatra czy byłem w szpitalu...tak już cztery razy.

Marcin20.04, co się dzieje?

Leki nie działają tak jak powinny.

Marcin20.04, współczuję. Wierzę, że szpital Ci pomoże

Marcin20.04, współczuję. Wierzę, że szpital Ci pomoże

Dzięki. Też mam nadzieję że się polepszy.

Potrzebuje pomocy a raczej uświadomienia...bedzie w telegraficznym skrocie ze wzgledu iz dopadla mnie okropna derealizacja

Poniedziałek..szpital ipin..kobieta..rozmowa...spedzone razem popoludnie..

A teraz do rzeczy, poznałem ja w szpitalu, podejrzewałem ze zapewne zdrowa nie jest, aczkolwiek zachowywała sie bardzo poprawnie.Dzisiaj podczas rozmowy tel przyznała sie ze choruje na schizofrenie, no coz nie ukrywam podłamałem sie, spodziewałem sie nerwicy, padaczki, depresji ale nie schizofrenii.

Zupełnie nic nie wiem na tema chorych, jak postępować, zachowywać się na co zwracać uwagę przebywając z nimi.Czy maja jazdy podobne do nerwicowców, depresyjnych czy możne ala border...

macieywwa, nie wiem, czy jeszcze szukasz info, ale z pewnością warto przeczytać "Schizofrenię" A. Kępińskiego.

Także przejrzeć blogi schizofreników i fora, co pewnie już zrobiłeś; wiadomo, ludzie piszą o swoich doświadczeniach... choć na blogach pewnie ukażą je z tej ciemniejszej strony, więc wyrywkowy obraz może być demoniczny.

Najlepiej wszystko sprawdzić osobiście.

Czy mają podobnie do nerwicowców, depresyjnych, ala border - wydaje mi się, że z każdego po trochu. Z pierwszymi mogą mieć zaburzenia lękowe wspólne i derelki, ale DD nie postrzegają w pierwszym rzędzie jako subiektywnych zmian swojej percepcji, o ile mi wiadomo. Nerwicowcy boją się, że ich odmienione postrzeganie to już zalążek schizofrenii; schizofrenicy, którzy mają haluny, że w nocy budzi ich warczenie wilka, a ktoś ciągnie ich za włosy, pytają na forum: "czy to może nerwica..?" No, i niestety w schizofrenii jest duże zubożenie afektu przy depresji. Wyskoki ala border.. to jedne, co na pewno mogą mieć wspólne, to psychozy i paranoidalne wizje. Moja koleżanka z borderline miała przez to diagnozę różnicową w kierunku schizofrenii, ale bardzo szybko ją wykluczyli.

Jak postępować, na co zwracać uwagę, na pewno na to, co w przypadku rozmowy z każdym innym człowiekiem :) W końcu "schizofrenia" to tylko jeden z "atrybutów". Na pewno ta pani doceni, że jej nie oceniasz.

Nie podłamuj się :)

macieywwa, przede wszystkim chyba powinieneś mieć świadomość, że to ciężka choroba, a jej najsmutniejszym i najmniej zrozumiałym przez bliskich aspektem jest to, że chory często robi coś, mówi bądź myśli czego w chwilach bez choroby sobie by nawet nie wyobrażał. To się dzieje poza jego świadomością i co najważniejsze kontrolą. Często jest tak, że pomimo, że bliscy wiedzą o chorobie niektóre działania postrzegają jako krzywdzące czy celowo wymierzone w nich. Potrzeba więc dużo cierpliwości i wyrozumiałości. Sam niestety musisz sobie odpowiedzieć na pytanie czy podołasz takiej relacji. W każdym razie życzę powodzenia

macieywwa, Scizofrenii też są różne odmiany , różne nasilenie itd. Powinieneś się zorientować o jaką chodzi , oraz bardzo ważne czy ona się leczy i przestrzega zaleceń lekarza.

Jest tu ktoś?

Oj z tymi naszymi pięknymi umysłami ja bym nie przesadzał za bardzo bo sobie ktoś coś pomyśli . A jeśli chodzi o osobę chorą to przede wszystkim leczenie, cierpliwość i wyrozumiałość do osoby chorej. Jak już wejdzie w stan remisji to podziękuje sama za opiekę, Jednak cały czas należy wspierać, dobrać odpowiednie leki, dawkę i odsunąć to co sprzyja chorobie. Wiem z doświadczenia że nie jest to łatwe ale warto bo przynosi efekty. Na początku może być ciężko ale z czasem można sobie poradzić i z schizofrenią.

Można sobie poradzić z każdą, nawet hebefreiczną/prostą. Pytanie retoryczne takiego człowieka - ile lat muszę się leczyć żeby przeszło?

Co do podziękowania, jednocześnie jestem wdzięczny za to że mam za co żyć, nie stałem się bezdomny, że ludzie chcieli mi pomóc, ale bardziej tak osobiście niż żeby mówić to danym osobom. Raczej one by tego nie zrozumiały em. nie lubię przyznawać się do błędu

Można sobie poradzić z każdą, nawet hebefreiczną/prostą. Pytanie retoryczne takiego człowieka - ile lat muszę się leczyć żeby przeszło?

Co do podziękowania, jednocześnie jestem wdzięczny za to że mam za co żyć, nie stałem się bezdomny, że ludzie chcieli mi pomóc, ale bardziej tak osobiście niż żeby mówić to danym osobom. Raczej one by tego nie zrozumiały em. nie lubię przyznawać się do błędu

Samo branie lekarstw to jeszcze nie leczenie, leczenie jest wtedy kiedy zaczynamy pracować nad sobą, a pracy trzeba włożyć mnóstwo bo schizofrenia to wymagająca choroba. Na samych lekach to możemy chodzić jak robocop i bujać się z wywalonym jęzorem. To było by za proste gdyby leki były rozwiązaniem problemów, a tak nie jest.

Szczerze powiedziawszy, pomimo że sama choroba robi wiele problemów, i mogła zakończyć się samobójstwem, to jednak schizofrenia jak i każde inne zaburzenie psychiczne w pewnych momentach jest fajnym przeżyciem.

Nie mówię że wcale nie ma minusów, skąd, ma więcej minusów niż plusów. Ale jednak będę wspominał to co się ze mną działo, depresję poschizofreniczną i tak dalej jakoś tak... "klimatycznie"?

Przynajmniej nie musiałem brać używek przez całą nastoletność xD

No xD Pamiętam jak zataczałem się po imprezie na chodniku, będąc przy tym organizatorem imprezy, koledzy odprowadzili mnie do domu kumpla po czym jechałem autobusem nocnym o 1 w nocy do domu, będąc lekko wstawionym, mając jeszcze lekkie schizy, wróciwszy słuchając muzyki z Mr Robota -

Czy też bezsenność, chodzenie o 5 rano po osiedlu czekając na otwarcie sklepu by kupić energetyka, sama depresja poschizofreniczna w której walcząc z objawami resztkowymi schizo słuchałem muzyki ze Steins Gate

Albo tworzenie własnej schizowatej osobowości posiadając częściową remisję na kanałach chatowych gdzie mogłem być akceptowany, i do tego te baitowe dyskusje xD

Ale jednak choroba powodowała cały czas uczucie zmęczenia, chęci bycia normalnym, problemy, aspołeczność (bo po co mi ludzie skoro jestem jebnięty i mam autyzm schizofreniczny?).

Aspekt taki że część schizofreników nie chce się leczyć nie z powodu brania leków, a dlatego że lubią swoje psychotyczne twory, co (znów) jest opisane na wikipedii:

Rolą terapeutów, rodziny i bliskich chorego jest wsparcie chorego, aby porzucił chęć powrotu do świata psychotycznego i zainteresował się światem rzeczywistym, warunkującym powrót do zdrowia poprzez normalne funkcjonowanie społeczne. Bez tego wsparcia chory często samowolnie ogranicza dawki leków, utrzymując długotrwale śladowe objawy psychozy. Z tego też względu niektórzy terapeuci chętnie stosują w okresie remisji neuroleptyki w postaci iniekcji domięśniowych o powolnym uwalnianiu składnika leczniczego. W innych przypadkach na rodzinie lub bliskich chorego spoczywa czuwanie nad prawidłowością leczenia choroby w okresie remisji jej ostrych objawów. W dużym stopniu zapobiega to konieczności ponownej hospitalizacji chorego (lub intensyfikacji farmakologicznego leczenia ambulatoryjnego), gdy ostre objawy chorobowe powrócą.

Szkoła - studium czy studia zaoczne? Ja chodziłem na studia zaoczne, ale wiedziałem że mnie nie akceptują, przez większość czasu nic nie mówiłem, na zajęcia średnio chodziłem a łapałem pokemony chodząc po parkach, lasach itd. Ale raz zaliczyłem najlepiej kolokwium z programowania (izzi pizzi, nic się nie uczyłem) w 1 semestrze - 5, i tylko jeden chłopak miał taką ocenę prócz mnie (w 2 dostałem bardzo niskie 3, choć miałem wrażenie że sam egzamin nie był dobrze przygotowany, i ci co lepiej napisali o de mnie mieli odpowiedzi z grupy facebookowej xD). I tak ludzie mnie troszku zapamiętali i się pytali o pewne rzeczy, pracę etc. Powiedziałem że nie pracuję, a jak po pewnym czasie się spytali czy jednak, to powiedziałem że głowa mnie boli i nie mogę spać, i jednak odpuszczam.

Teraz rzucam studia i chyba będę szukał pracy, a kiedyś robota w IT się znajdzie w oparciu o zdolności programistyczne których sam się nauczę w domu.

A, LO? Ale skończyłeś? Odpuściłeś? Czy nadal kontynuujesz?

Kilka razy miałem wrażenie że ktoś coś o mnie mówi, choć też wiem że kilka osób nie odzywało się do mnie, ale za moimi plecami coś knocili (coś o parkinsonie słyszałem, raz nie wylogowałem się z facebooka a tam same schizowate wyszukiwania...). No ale już mnie to nie obchodzi. Rodzina robi lekkie problemy o to że rzucam, ale kij im w oko. I tak to było takie hujowe prywatne gówno że szkoda dalej za to płacić. I jeszcze mówią - "nie jesteś ambitny". Rozumiem UW, PW, już UWM ma lepszy poziom, a tutaj przychodzisz, i jak płacisz, zaliczasz. Szkoda na to czasu i pieniędzy. A papierek kiedyś zrobię. Może nawet maturę poprawię :)

Dowiedziałem się,że mam schizofrenię paranoidalną super.Wreszcie wiem,co mi jest.

Śledzą cię kosmici, czy agenci z FBI ?

Agencji Wysp Marshalla

Współczuję, trzymaj się i nie daj się... wiesz tym...

Sku*wysynom!

Nie ma problemu,czuję sie dobrze.Po prostu,wiem co mi jest.

Słyszysz głosy, widzisz rzeczy? Czy po prostu masz paranoję że cały czas cię ktoś obserwuje?

Ostatnio,mam.Że wiele ludzi,mnie nienawidzi.