Skocz do zawartości
Nerwica.com

Depresja sprzyja twórczości...

Gość wciacia

Przez Gość wciacia
w Depresja

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano 18.08.2009 10:09

ja:Ciemną tajemnicę wypijesz z moich ust:

Moje życie jest jak ukochany,który chce odejść

Umrę jeśli odejdzie

Pragnę miłości,która zabija

Tak.O śmierć modli się moja dusza...

Przyjdz o dobra śmierci

Przygotowałam już moje serce na ostatni urwany wstrząs...

śmierć: Świat umrze trochę-kiedy ty umrzesz

Świat będzie uboższy o tę trochę miłości,którą tak szczodrze rozdajesz

Świat będzie cichszy o ten gwałtowny stukot serca,który swoim brzmieniem nadaje znaczenia istnieniu

Świat będzie chłodniejszy o te ciepło,które toczy się poprzez twą niezastygłą krew...

ja:A ja uparcie nasłuchuję umarłych dzwięków

Chcę,żeby ptaki odfrunęły z moich słów

Chcę,żeby gwiazdy zagasły w moich oczach

Chcę się skruszyć jak suchy liść

Chcę posypać się popiołem

Chcę przeminąć z całą wspaniałością

śmierć: Nieobecna tułasz się w wietrze-nikt nie chce cię zauważyć

Sznureczek twoich dni-zawiązuję w pętlę

Zegar twojego życia zatrzymuję-na życzenie

Ludzie widzą tylko ciemną plamę na bruku...ostry zapach krwi

Leżysz z włosami w nieładzie na nieruchomej twarzy

Twoje cienkie palce kładziesz na zastygłej piersi

W twoich półotwartych pobielałych oczach,świeci jeszcze płomyk żalu

Leżysz okryta kurzem dróg,których nigdy nie przejdziesz

Nie podzielisz się już nieprzebraną wiedzą,zamkniętą w rytmie tańczącej jeszcze w tobie krwi

ja: Dlaczego nikt jeszcze nie położył ręki na mojej głowie?

Przecież mam włosy miękkie i lśniące jak letni dzień

Dlaczego ukochany nie podał mi oddechu z własnych ust?

abym piła jego życie

Przecież mam usta stworzone do pocałunków

Dlaczego nawet matka nie umie odczytać mego imienia z popiołu jakim się stałam?

Bo oślepła z rozpaczy...

Udostępnij tę odpowiedź

Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
Gość
Ten temat został zamknięty. Brak możliwości dodania odpowiedzi.
 Udostępnij
Tematy
×