Mój dzisiejszy dzień

Venus- znam to doskonale, tez zawsze mowie, że 'wisi nade mną panika'. Zajmij sie czyms wciagajacy, gralas w the sims 3 albo w pizza syndicate, theme park? Ja mam dzis kaca, ale o dziwo lęki nie za duze jak na kacyk

[Dodane po edycji:]

Przeliczylam sie, ledwo napisalam ze nie mam lęku i dostalam ataku paniki. Na szczescie umiem juz w miare sie opanowac na tyle, aby nie wpasc w histerie, ale nadal czuje sie... no nie najlepiej, delikatnie mowiac

Magdalena też to znam, ledwo pomyślę sobie, że czuję się świetnie, jest ok, a tu bach...

i już mnie trzęsie

A ja dzisiaj odniosłam kolejny mały sukces. Oddaliłam się sama od domu,

na odległość większą niż zwykle

Venus- gratulacje Ale my mamy ciezko (nie, nie uzalam sie ) Ja juz opanowalam panike, uczylam sie tego i wreszcie powoli sie udaje.

Radzę sobie z tym wszystkim powoli, nie mam już wielkich ataków.

Chcę cieszyć się życiem, ale kurczę, cały czas wydaje mi się że jestem inną osoba, że nie jestem taka jaką byłam przed atakiem.

Klaudus, czuje dokladnie to co Ty...i tez nie moge sie przyzwyczaic do mojego nowego "JA".

A u mnie jest w miare ok. Oddalam sie sama od domu, w kolejce potrafie juz postac i poczekac, choc nie powiem zeby mnie nie lapaly nerwy, ale do ataku droga daleka Tylko, ze teraz przyszedl sobie okresik i... Wiadomo - masakra. Jestem cala spieta. No po prostu czuje jak mnie od srodka tam cos rozsadzic probuje i juz glupie mysli kraza po glowie. Troche sie obawiam, ze moze mi sie to pogorszyc, nie chcialabym, bo za dlugo pracowalam zeby osiagnac stan umiarkowanego spokoju i wolnosci od atakow paniki, ktore sie nie pojawialy od maja.

Masakraaaaaa.... chyba mi schodzą kamienie w nerkach, bo już ledwo się ruszam tak mnie plecy bolą Jutro do lekarza.

offtopic, gratuluje dostania się na studia Widać że robisz postępy. Brawo

Wczoraj jechałam autobusem do domu i o dziwo było wszystko w porządku. Czułam się wspaniale, żadnych lęków, kompletnie nic tak jakbym nie miała nigdy problemów z komunikacją PKS. Czyżbym już była uzdrowiona Kiedyś to nawet nie było mowy o tym abym wsiadła do autobusu a teraz fiu fiu. Mogę góry przenosić Tylko że najgorzej jest w domu To ciągłe kontrolowanie, nie mogę wyjść ani do siostry ani na spacer do parku Mam już dość tak bardzo chciałabym mieć już wszystko za sobą, być już wolną... Wczorajszy dzień po pracy, był totalną klapą, nie zapomnę tego nigdy w życiu i nie wybaczę Muszę jakoś wytrzymać do rozwodu muszę muszę Chociaż czasem wolałabym przyspieszyć tą moją wolność w inny sposób ale wiem że nie mogę ehh

Gratulacje to dopiero jak nie ucieknę przed końcem pierwszego semestru stamtąd

Teraz moim problemem polega głównie na samoocenie. Wczoraj rozmawiałem dość długo z koleżanką, złapaliśmy wspólny temat, poczułem się normalny i ten stan utrzymał się już przez cały wieczór. Wszystkie leki znikły...

heh ale dzis jestem kłamczuchem jak to wyjdzie to będę bezrobotny i pod most a ze mną kierowca i jeszcze jeden pracownik bardzo sie złościłem ,ze muszę jechac z pracy na targi ale dostałem lukratywna propozycje , mam udawać ,ze tam bylem a chlopaki zrobia miedzy czasie dodatkowy kurs za swoimi sprawami

Ja od kiedy biore Paromerck czuje sie dobrze, jedynie te skutki uboczne. Wazne ze placebo juz działa

a mi sie udalo gdzies zadzwonic, a zajelo mi dobre ponad pol godziny zeby sie przygotowac zeby wykonac jeden telefon, lol no ale po tym jak mi sie udalo, to czuje sie jakbym zdobyl zloty medal na olimpiadzie generalnie juz lepiej w kontakcie osobowym mi idzie, a co do telefonow to jeszcze dluzsza droga przede mna. Swietne samopoczucie zawdzieczam autohipnozie, polecam wszystkim ktorzy sie zle czuja :)

a p.s: moje ego musialo sie pochwalic tutaj, tego tez jestem swiadomy

Dzisiejszy dzień był wstrętny pod względem nerwicy, fajny pod względem dnia ogólnie... Przyjechali do mnie rodzice, byliśmy na wesołym miasteczku itp, było fajnie, ale co ja przeżyłam siedząc na początku spotkania w pubie z nimi, moim facetem, siostrą, wujkiem i ciocią... Lęk mnie zjadał a musialam udawc ze jest ok, mialam ochotę uciekać a wiedziałam że głupio by wyszło ! Jezu jak ja nienawidzę tej choroby... i lęk wonopłynący cały dzień, jak to przed okresem... wrrrr......... Nervomixy, tona gazet, samochod/motor i da sie przezyc.. ale nienawidze tego.

U mnie ok. Zaczynam szukać pracy. Nie wiem jak to będzie

przy tym kryzysie, ale...ale kurde znajdę pracę i kuniec.

U mnie ostatnio jest bardzo dobrze, dlatego tu rzadziej zaglądam, bo boję się, że jak się naczytam to mi od was przejdzie.

Trzymam kciuki jak zawsze.

miałam wczoraj cudny dzień (najlepszy od.... hoho). nie ma to jak spędzić dzień z kochaną osobą w górach zajadając się wielkimi słodkimi jagodami prosto z krzaczków i snując plany na przyszłość.... doświadczyłam mojego nieba na ziemi, a to dopiero początek.... pozdrowienia

No i się znowu pochrzaniło...;/ Śpię z napięciem wstaję od samego rana z lękami które utrzymują się cały dzień... Nie do życia taki stan.... A było już dość fajnie, myślałem nawet o studiach dziennych... widać porwałbym się z motyką na słońce...

u mnie nieźle, alby było by lepiej gdyby nie PMS AAAAAAAAAAAAAA!

Brzuch mnie nie boli przed okresem, ale za to wsio mi wlazło w inne części

ciała, jak głowa i znowu mam wrażenie jakbym miała zemdleć albo co!

No ale cóż...nie pozostaje mi nic innego jak zacisnąć zęby i to wszystko

przetrzymać!

Venus, jak to mówią: jak nie urok to sraczka:)

Wróciłam z wyjazdu, miałam obawy, ale wszystko się unormowało.

Pomagam sama sobie i wiele mi to daje.

Kiedyś pogarszałam sobie stan, nakręcając się.

Teraz tego nie robię ^^

czesc,dlugo mnie juz tutaj nie bylo.... moze dlatego ze myslalam ze wszystko juz jest ze mna w porzadku... ale jednak nie,to "cos" znowu wrocilo:(

okolo 2 lata temu mialam okropne leki,nie dotyczyly jakiegos konkretnego tematu,poprostu balam sie non stop sie czegos balam,bylo to okropne a zaczelo sie po kilku miesiacach ciaglego stresu jakiego przyspozylo mi zamieszkanie z moim bylym juz chlopakiem,to byl koszmar codziennie plakalam a on jeszcze bardziej mnie dolowal,kiedy zaczely sie moje leki probowalam z nim o tym rozmawiac ale on mowil,powtarzal: nic ni nie jest,wkrecasz sobie itp. Pewnie wiecie co mam na mysli bo ludzie ktorzy nie wiedza co to nerwica nie potrafia uzyc innych slow.... ja oczywiscie to rozumiem,bo to co przechodzimy jest bardzo trudne do zrozumienia!

wracajac do mojego problemu,feralny zwiazek sie zakonczyl,zaczelam brac leki,seronil,bralam przez ponad rok bylo lepiej az w koncu wszystko wrocilo do normy,tzn prawie wszystko! jedna rzecz jednak nie pozwalala mi zyc normalnie aczkolwiek nie zdolnosc do zakochania sie,moze zabrzmialo to dziwnie ale prosze nie smiejcie sie bo to jest naprawde okropne!!! bylam w kilku zwiazkach,szczesliwa czulam sie kochana,ale zawsze bylo to cos co pojawialo sie bardzo czesto,uczucie czegos przeciwnego do milosci cos w rodzaju(ty go nie kochasz dlaczego z nim jestes) wszystkie zwiazki rozpadly sie tlumaczylam to sobie,ze to pewnie nie milosc..... ale teraz poznalam kogos zakochalam sie tak bardzo chcialam z nim byc,a raczej chce ale kiedy jestem szczesliwa i wszystko jest ok to cos znowu sie pojawia takie okropne uczucie leku,po czym zaczynam myslec ze to nie on,ze go nie kocham a tak naprawde to wiem ze chce z nim byc! niestety jest to takie silne ze boje sie ze przez to zniszcze nasz zwiazek!!!!!!! a tak bardzo go kocham a zarazem to tak bardzo mi przeszkadza,czuje sie przez to nie fair w stosunku do niego,chociaz on o tym wie bo bo sprawia ze musze o tym mowic!!!!!! naprawde nie mam juz sily i boje sie ze tak juz bedzie ze zawsze bede miala tak samo ,ze to nigdy nie minie:(:(

Mam leki straszne!!! czasami trwaja calymi dniami,ale w nerwicy nie mam nic o tym ze ktos moze miec takie objawy jak ja,niewiem jak to nazwac,niezdecydowanie...... albo rozdwojenie jazni. Badzo sie boje ze to moze byc cos powaznego np Syndrom Borderline:( prosze pomozcie,ja juz naprawde nie daje rady anie chce skrzywdzic kolejnej osoby na ktorej mi zalezy:(:(

Dzisiaj sie czuje dziwnie, ale to pewnie przez maksimum PMSa.

Niby lęk, niby nie, ale chyba się juz do tego przyzwyczaiłam.

Mam trochę wrażenie jakbym miała zwariować...ale juz nawet nie

zwracam na to uwagi.

Kur... Kur... Kur... Tak mogę opisać dzisiejszy wieczór... Załamka na dłuższą metę...

Witam. Widze ze nie jestem sama. Od ponad miesiaca nie potrafie normalnie funkcjonowac. Zaczelo sie to tak ze będąc z moim chlopakiem patrzac na niego pojawila mi sie twarz innego kolesia ktorego znam ale nei mam z nim kontaktu jest to poprostu znajmomy. Od tamtej pory nie daje mi to spokoju dlaczego sie takl stalo.. to sie powtarzalo pozniej patrzac na inne bliskie mi osoby widzialam np jego rodzicow(tego kolesia). Pozniej zaczely mnie dreczyc mysli ze moze nie kocham mojego chlopaka i dlatego sie tak dzieje. Z moim chlopakiem jestem od 2 lat i jestemy w udanym zwiazku wiec twierdze ze kocham go nadal, bo zawsze bylo mi z nim jak najlepiej i do dzis jest gdyby nie te mysli. Gdybym z nim skonczyla mogloby byc jeszcze gorzej bo strasznie jestem do niego przywiazana tylko dlaczego mam takie mysli??? Procz tego mam przyspieszony puls, wali mi serce, nie mam aptetytu, miewam napady płaczu i czuje strach. Myslicie ze to uczucia czy poprostu moja psychika? Jutro ide do psychiatry czy to mi pomoze?

Mój dzisiejszy dzień jest do dupy... boję się jutra... w dodatku męczy mnie kac... ten moralny także..

Fajnie, jedyny objaw odstawienny ( fluoksetyna 20mg odstawiona z dnia na dzień) to szumy w uszach ale przejściowe - nastrój super, kondycja też.

Wszystko się narazie układa tak jak powinno jest fajnie.............lubię taki stan

wiem ze nie można klnąc ale szkur japierd mać