Dobry wieczór

Pewnie tak. Chyba przyslali te CV i zdjecia do Magdy:) Dobre jest to, ze nie trzeba z nimi rozmowy kwalifikacyjnej przeprowadzac, wystarcza fotki, od razu widac, ze popaprancy Mnie osobiscie najbardziej ciesza te imprezy i profesjonalne masaze. Nie ma sprawy, mozemy zaczac od kawalerki, od czegos trzeba, w razie potrzeby, gdy liczba pacjentow bedzie sie zwiekszac, rozejrzymy sie za czyms obszerniejszym

No i co z tym szpitalem????? Ja już sobie fajną piżamkę fundnęłam.:)Zielona w rożowe słoniki;)

Ja to juz dawno spakowana jestem...zawijajcie w ten kaftan i bierzcie do tego szpitala, dopoki mi sie bardziej nie pogorszy:)

To cię elektrowstrząsami poczęstujemy , i się uspokoisz.....He he he

Mozecie mnie wszystkim czestowac, byle tylko pomoglo

Zdesperowana jesteś widze. Ja też.:) zastanawiam się , czy umielibyśmy rozmawiać ze sobą w realu? Wydaje mi się , że byłoby to bardzo dla nas trudne.Tutaj siebie nie widzimy...Moje kompleksy , i nerwica raczej niepozwoliłyby mi na luz.Ale suma sumarum , mogloby byc calkiem milo.Fajnie jest pogadać z kimś , kto wie , że depresja , to nie fanaberia...

Jesli tu umiemy, w realu dogadalibysmy sie bez problemu. Mamy przeciez tyle wspolnych tematow do omowienia:) Duzo nas laczy.

Na poczatku z pewnoscia byloby jakies skrepowanie, ale tak jest zawsze, u "zdrowych" ludzi tez:)

A kompleksy....ech, mam gdzies kompleksy, hehe, chwile przed choroba powoli zaczynalam sie akceptowac, spogladac na siebie inaczej, laskawszym okiem i czulam sie z tym super. Ale moja radosc nie trwala dlugo bo pojawila sie nerwica i depresja...Jak zwykle na zlosc, nie dane mi jest nigdy cieszyc sie czyms przez dluzszy okres czasu. Zawsze cos ta radosc psuje.

Hey.Jak pamiętacie..podobno mam nerwice,a nie śmiertelną chorobę-tak mówią lekarze.Wczoraj zaczęły mnie boleć tak jakby migdałki bądź węzły chłonne,a dzisiaj z rana tak jakby kłócie lewego migdałka dodatkowo-poszłam do lekarza a on mnie przywitał słowami.."Ooo moja ulubiona pacjentka,co dziasiaj za chorobę sobie wymyśliłaś?....",no myślałam że wyjdę z siebie,ale dobrze...weszłam,zajrzał do gardła i "fachowym" okiem stwierdził,że zatoki Piszę do was ponieważ jest jednak coś co mnie bardzo martwi,tj. mój spadek wagi w szybkim tępie.Nie jestem na diecie ani też nie jjem mniej niż to było kiedyś...i nie wiem co mysleć/robić,a jak mu o tym powiedziałam to on mi odparł..."to dobrze"... nie wiem co mi jest,ale mam też poważne wątpliwości że to jednak nie nerwica-co o tym sadzicie?

[Dodane po edycji:]

Dodam jeszcze że w tym ciężkim czasie jaki przechodzę już 2 miesiące,2 tyg temu byłam u ginekologa,który stwierdził zapalenie i nie mógł pobrać cytologii,to również mnie martwi...wg mnie za dużo zbiegów okoliczności.Jeszcze nie miałam chociaż jednego dnia spokojnego i bezbolesnego...dziwne rzeczy się dzieją,a ja sobie nie potrafię tego racjonalnie wytłumaczyc

Ewelina! Nadal bierzesz Asertin, jesli tak, jak dlugo juz?

Biorę go już 3 tygodnie i niby jest lepiej niż na początku,ale na miejsce tego co się działo przychodzą inne dolegliwości i tak cały czas.

Kochana! To wszystko co obecnie odczuwasz ja tez przerabialam. Biore lek o podobnym dzialaniu tylko innej nazwie. Trzy tygodnie to jeszcze za krotko na "ulge", ktora na pewno odczujesz uzbrajajac sie w troche wiecej cierpliwosci. Ja wlasnie po trzech tygodniach zaczynalam zauwazac poprawe, z kazdym mijajacym dniem pozbywalam sie powoli fizycznych objawow choroby. Mialam tak jak Ty, na poczatku objawy nasilily sie i przyszly nowe. Skutki uboczne brania tego typu lekow. To byl koszmar. Przetrwalam jednak i Ty tez dasz rade. Nie masz zadnej smiertelnej choroby, tez tak myslalam:) To wlasnie nerwica kaze Ci tak myslec. Wiem, ze to trudne, te poczatki walki, ledwo je przezylam:) Nadal nie jest kolorowo ale zdecydowanie lepiej, a to dopiero 11 tydzien. Zobaczysz, ze u Ciebie tez tak bedzie...tylko wytrzymaj jeszcze troszke. Jestem z Toba!

Witaj ewelina:) Jaak się dzisiaj czujesz?

[Dodane po edycji:]

Ewelina.Piszesz w poprzednim poście , że schudłaś.Z tego co pamiętam robilaś badania tarczycy...Wiesz , ja dośc już dawno temu , przez nerwicę schudlam 10 kg w ciągu kilku tygodni.Oczywiścia wylądowalam w szpitalu , porobili badania i nic nie znalezli.Ja myślę , że żyjesz w ciągłym lęku , napięciu, boisz się o swoje zdrowie ...A w takim stresie nasz metabolizm rusza z kopyta, i dlatego chudniemy.Bardzo ci wspolczuję , bo naprawdę wiem przez co przechodzisz.Mam to samo.Ciągły lęk , o wlasne zdrowie.Okropne.Napisz koniecznie co z ginekologiem? Leczysz to zapalenie?

Oczywiście,dostałam tabletki i po skończeniu zażywania mam sie umówić na tą cytologie(ostatnie takie badanie miałam robione rok temu).Gdy zapytałam co mogło spowodować to zapalenie p.Dr. odpowiedziała że nie wie,ale mogły to być tampony,które ciągle stosuję...ja też nie wiem,nie chce mi się w te tampony wierzyć,a inny powód nie przychodzi mi do głowy.

Może to prawda z tymi tamponami.Czytałam , że można się nimi zainfekować.Jak się czujesz dzisiaj?