Myśli samobójcze

Beznadzieja. Zaczynam kompletnie nie dostrzegać sensu życia. W nocy naprawdę myślałam, że zrobię sobie krzywdę.

Znów ludzie jawią mi się jako złe, przerażające, odpychające istoty. W zasadzie nigdy nie spotkałam człowieka, który po bliższym poznaniu, nie przeraziłby mnie w jakiś sposób chociaż raz.

Boję się życia, boję się śmierci. Mogłabym się wreszcie zdecydować...

Czasem mi się wydaje że to jedyne wyjście by zakończyc to cierpienie i wszystkie problemy.

bedzielepiej, też myślę, że fajnie by było byś przestała pisać na forum

Wróciły jak tajfun.

Ile trzeba czasu żeby zniknęły zanim przyjdzie wybierać między leczeniem albo zgonem?

chojrakowa, lepiej nie czekać tylko robić cokolwiek innego

Nie mam pomysłu, liczę że minie, zwykle mijają. Ale te są strasznie natrętne.

Śmieją mi się w twarz na samo hasło psychiatra/farmakoterapia.

Samo to tylko się psuje. To weź byka za rogi i wyjdź na tor.

bedzielepiej, też myślę, że fajnie by było byś przestała pisać na forum

bardzo śmieszne

ale dzięki że ktoś to przeczytał

Nie no serio kur*a jak się los w końcu nie odwróci to dłużej tego nie wytrzymam. Nic kur*a nie idzie po mojej myśli, a jak już idzie to na końcu i tak się spier*oli. Dosłownie tak jest ze wszystkim. Powinienem mieć na imię 'pech'. Wiedziałbym przynajmniej, że albo się zabiję albo będę skazany na ciągłe niepowodzenia i kopy w dupę od życia. A tak to się łudzę, że może tym razem, może następnym. Kur*a jestem bardzo bliski skończenia tego, bliższy niż kiedykolwiek.

cozicozicozi, co się stało?

Nic mi się nie udaje od dłuższego czasu w życiu, dosłownie nic. Mam już tego dość. Ile mam się jeszcze oszukiwać, że w końcu los się do mnie chociaż trochę uśmiechnie? Już się nawet łapię na tym, że się wcale nie spodziewam niczego dobrego w życiu, boję się raczej tylko, że ciągle coś się nie uda. O ironio! Ciągle się nie udaje. Cokolwiek nie zrobię, za cokolwiek się nie wezmę, zawsze wszystko się tak potoczy, że na końcu życie robi mnie w ch*ja. Serio, nie daję rady.

miałem kilka razy i co nie umiem sie zabić >.>

śmierć konczy wszystko dopóki żyjesz wszystko jest możliwe

jesli się poddasz = zero szans na cokolwiek

dziękuje za uwagę

Howgh

Co jest możliwe? Dalszy wpierdol od życia?

zmiana na lepsze podziwiam odażnych ludzi wszystko im się udaje

i bez przesady nic nie trwa wiecznie

zreszta jakie masz problemy zaraz coś się poradzi

nie bój żaby

Dobre sobie. Serio. Każda próba bycia odważnym obraca się przeciwko mnie. Dobra, nie zawracam głowy. Jeb*ć to wszystko.

Też się teraz okropnie czuję i gdzieś tam pojawiają się myśli s, ale z drugiej strony strasznie tego nie chcę

Też się teraz okropnie czuję i gdzieś tam pojawiają się myśli s, ale z drugiej strony strasznie tego nie chcę

Od dawna je masz? Jak często się pojawiają?

Miewam je od czasu do czasu, nie wiem od kiedy się pojawiają, dzisiaj od spadku nastroju, czyli od 1,5 h.

Ja mam już od ok. 10 lat. W najgorszym okresie myślałem o tym dzień w dzień. Teraz już znacznie mniej. Jakieś leki przyniosły chociaż tymczasową poprawę? U mnie antydepresanty to wchodzą jak cukierki, a cukierki mają tę przewagę, że chociaż smakują.

Nic nie biorę. Nie myślę o tym dzień w dzień, tylko co jakiś czas wszystkie negatywne myśli i emocje, które się we mnie kumulują, powodują duży spadek nastroju i to jest efekt tego. Poza tym tak naprawdę nie chcę tego robić. A codziennie o samobójstwie myślałam dawno temu, jak jeszcze byłam dzieckiem.

Bierzesz to na przeczekanie, czy jest coś co ci pomaga na zły nastrój?

Na myśli samobójcze, dobre jest wyrobienie sobie nawyku albo nawyków jak kto woli. Bieganie, czytanie, muzyka, najlepiej testując wszystko co nam przyjdzie do głowy i wybierać to w czym najlepiej się odnajdujemy. Ja odnalazłem swój świat w książkach, serialach, muzyce i nie mam już tak wiele atakujących mnie myśli samobójczych jak kiedyś. Dobry jest też kontakt z naturą, samotne wyjscie do lasu, ważne by być samemu, mi zawsze wyjscie do lasu pomaga gdy mam zły dzień, problem jedynie taki by się zmusić do wyjścia.

kasza_w_spreju, na przeczekanie, czasem coś odciągnie moją uwagę, czasem robię coś, co lubię. Tylko nie zawsze mogę akurat czymś się zająć, bo zazwyczaj myśli s mam w nocy, jak akurat poszłam spać.

U mnie podobnie. Też na przeczekanie. Kładę się spać -> sen nie przychodzi -> zaczynam rozmyślać -> robię bilans dnia/życia -> stwierdzam: "ja pier*"

Ja też, ten sam schemat, tylko u mnie nie bilans życia (albo raczej jego braku) albo rozkminy na temat rzeczywistości, świata, który mnie czasem przeraża.