Co trzyma was przy życiu?

Świat fantastyczny - książki, gry, filmy i seriale. Kiedyś będąc w tragicznym stanie, spędzając całe dnie na wizualizowaniu własnej śmierci, próbowałam odciągnąć swoją uwagę oglądając emitowany akurat w tv program o grach. Pomyślałam sobie wtedy, że jeśli mam się zabić, to równie dobrze mogę przed tym pomarnować trochę czasu na gry. Co jakiś czas przypominam sobie tamtą scenę. I wciąż uważam, że ten sposób był wyjątkowo logiczny i się sprawdza.

Już za cholerę nie wiem - nic nie cieszy, nie ciekawi....

Chyba tylko to, że być jest tak samo bez sensu jak nie być - i nie potrafię wybrać

Syn, mąż i zakupy

Lody bakaliowe.

Euro 2016

dolary

Co 3ma ?

Marzenia i zadania na kolejny tydzień :

A) zrobienie Trenngu ( 5 dni siłownia) 2 dni ( spacer 5 km)

B) podjeście do dziewczyny która mi się podoba ( nabrać pewności siebie, nauczyć się że to nie boli,przełamać głos wewnętrzny i moje kompleksy, może poznać wartościową osobę)

C) zbliżenie się do celów na kolejne 3 miesiące

praca, praca i nadzieja że bedzie lepiejjjj

Wiara w to, że kiedyś będzie lepiej. Że założę rodzinę, spełnię marzenia i w końcu będę szczęśliwa. Chociaż ostatnio coraz gorzej z tą wiarą.

internet ,zaglądam tu codziennie

z dnia na dzień co raz mniej, już właściwie prawie nic

n i c

i mysle ze nie moglo byc lepiej <3

Nic i to jest to, tak samo jak mnie. Podobnie mówili ocaleli z obozów śmierci, że Ci którym zależało na życiu, najszybciej dostawali na łeb i dostawali kulkę, kluczem do przetrwania, było stracenie nadziei, gdyż ta bywała tam balastem. Mnie wyleczyło to z nerwicy lękowej....

w sumie nie moze byc nic gorszego jesli zyjesz z powodu typu:

- kredyt

- rodzice

- dzieci

- inne gowno

 

i przy tym wszystkim owe NIC to wielkie szczescie w tej loterii

Co dzień czuję, jak tej "trzymającej siły" we mnie ubywa... niedługo pokaże się dno...

Moim zdaniem lepiej żyć dla spłaty kredytu, dzieci, albo rodziny niż nie żyć.

Moim zdaniem lepiej żyć dla spłaty kredytu, dzieci, albo rodziny niż nie żyć.

jesli ktos zyje z tego typu gowno-powodow to mu wspolczuje

olol to byl troll

 

dopiero to do mnie doszlo

 

: DDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD

[suchar]Czytanie postów elo[/suchar]

 

Nie chcę umrzeć takim człowiekiem, jakim jestem. Poza tym łatwiej jest żyć niż się zabić (#niepopularnaopinia), bo gdyby było inaczej to wszelkie "śmieci ludzkie"* już dawno wybrałyby prostszą drogę. Degeneraci, alkoholicy, bezdomni, wszyscy ci ludzie, których omijamy szerokim łukiem z odrazą i pogardą, jakoś nie chcą się masowo samoeliminować.

 

*sformułowanie Korwina

Przyjaciolka i chlopak

Nadzieja, że kiedyś w końcu umrę.

nvm, co za paradoks

nvm, co za paradoks

Nom. Tak naprawdę to najwłaściwszą odpowiedzią byłoby chyba, że to samo życie (z biologicznej perspektywy: tętno) mnie przy życiu trzyma. Z psychologicznego punktu widzenia otuchy dodaje mi nadzieja na ulgę - a trudno chyba o większą ulgę niż koniec zmagań. Marzenie o śmierci zakłada, że przyniesie ona koniec zmagań. Jeśli nie, to nie jest to prawdziwa śmierć.

 

EDIT: Tak samo jak piorun idzie po linii najmniejszego oporu, a woda w próżni przyjmuje kształt kuli, tak samo ja chcę tak naprawdę jednego - całkowitego rozluźnienia napięcia.

Moja niedoskonałość? Jeśli w ogóle niebyt jest możliwy, to trzeba sobie na niego najpierw zapracować?

Heh, nihilistyczny wątek. Ulżę sobie.

 

Jeśli traktuję życie jako rodzaj gry, czyli, że się zmagamy i potem dostajemy wynik (w chrześcijaństwie to niebo/piekło) to wtedy jakoś mi się wydaje niemożliwe, żeby nie istnieć.

Jest tu jakaś analogia do reinkarnacji, czyli: odradzamy się dopóki tego chcemy/potrzebujemy. Moje fantazje o śmierci mają podobny charakter, życie mi się znudziło.

 

Co robimy kiedy przeszliśmy grę komputerową? Można przechodzić od nowa (reinkarnacja). Można grać w następną i się rozwijać, by osiągnąć perfekcję (zbawienie). A można też zwyczajnie wyłączyć komputer.

 

Gra w życie jest dla mnie nudna. To kiepski tytuł. Próbowałem, przez 27 lat. Na początku mnie wciągnęła, czekałem na rozwój wydarzeń. Potem dostrzegłem, że to jakiś tytuł z wyprzedaży i rozwoju wydarzeń nie będzie. Ciągła frustracja, próbując osiągnąć cel, którego nie ma. Szukanie wyzwań na własną rękę, niczym jeżdżenie po mieście w GTA. Wygrać życie to jak wkręcać śrubę do gwintu z użyciem plastikowego, dmuchanego młotka z odpustu, zrobionego dla małych dzieci.

 

Sorry. Dziwie się, że ludzie tak bardzo chcą żyć.