Spamowa wyspa

Plany uległy diametralnej zmianie. Okazało się, że młody zostawił na stole kasę na posiłki na zgrupowaniu... No trudno pomyślałam i tak nic nie poradzę, samochodu nie mam. Ale nagle eureka!, może jest to świetny pretekst by wsiąść na rower. Zastanawiałam się mocno, bo moje chorobowe lenistwo mnie dusiło, ale wyciągnęłam biało-niebieską strzałę z komórki, napompowałam i w drogę. Pedałując uświadomiłam sobie, że A) mam ostatnio męczliwość mięśni B) boli mnie kark C) mam schizę na zatłoczone ścieżki rowerowe. No ale nic z obłędem w oczach i bólem do klubu dojechałam. Na drogę powrotną wybrałam jednak jezdnię mało uczęszczaną, bo stwierdziłam, że czuję się bezpieczniej niż na ścieżce i tak to pędziłam z górki w słońcu, z wiatrem we włosach, w zapachu rozgrzanego asfaltu.

Dlaczego Was zanudzam tą opowieścią - otóż pierwszy raz od bardzo dawna poczułam w tej chwili niczym nie definiowaną radość i przyjemność z własnego towarzystwa. Aż chce mi się płakać, jak to piszę. Jakbym odnalazła na chwilę cząstkę siebie.

To nie koniec przyjemności osobistych, bo przecież dziś Noc Muzeów i idę wieczorem sobie sama na wystawę!

rolosz, jeune et jolie mówisz? Oczywiście, toujours...

Intelekt jest Mój Drogi, świadczą o tym Twoje posty, nie doceniasz się.

To miłego latania ze śrubką!

Carica Milica, Tobie też nigdzie intelekt nie wyjechał, czasami to taki Przyczajony tygrys ukryty smok...

Witam serdecznie

kosmostrada, pięknie to opisałaś, sprecyzowałaś doznania...

Uważam, że dokonało się w Tobie w pewnym sensie katharsis - uwolniłaś zablokowane napięcia, stłumione emocje, skrępowane myśli i inne wymysły umysłu...

Kiedyś podobnie przeżyłam wycieczkę do lasu, była piękna, odpowiednia dla mnie pogoda i cudowna natura dookoła - płakałam i cieszyłam się jednocześnie - dziwne uczucie.

Wizyta Brata odwołana - Rodzinka rozchorowała się Dobrze, że nie za wiele przygotowałam. Nie ma tego złego...dzisiaj, poza spacerem z pieseczkiem, przygotowaniem obiadu, nie robię niczego co muszę, a tylko to, co chcę, na co mam ochotę

Ḍryāgan, Carica Milica, witam Was serdecznie

Zamówiłam sandały, skórzane w kolorze beżowym. Sobota od razu stała się piękniejsza.

Dzień dobry.

rolosz,

Intelekt jest Mój Drogi, świadczą o tym Twoje posty, nie doceniasz się.

Dziękuję za miłe słowo. Niestety, rzeczywistość jest inna. Czuję się nieudolny, pusty i głupi w środku i nie potrafię takiego myślenia wyperswadować z mojej głowy. Może patrząc zupełnie obiektywnie nie jest tak źle, ale to do mnie nie przemawia. Jest to coś co musiałbym przepracować na terapii. Mam takową w planach, jak tylko ustabilizuje mi się sytuacja zawodowa.

Po całkiem udanej pierwszej połowie dnia naszło mnie, że z tego gówna się nigdy nie wyjdzie. No super, teraz jakoś funkcjonuję bo biorę leki. Ale to już moje trzecie podejście do farmakoterapii. Mój nowy lekarz stwierdził, że z dużym prawdopodobieństwem moje zaburzenia mają podłoże biologiczne. Oczywiście, są problemy, które można, albo wręcz powinienem przepracować na terapii ale to nie wszystko. Depresja zabrała mi wiele młodych lat życia. I dziś żyję nadzieją, że w końcu coś idzie w dobrym kierunku, ale przecież to nieprawda. Może trzeba się pogodzić i zaakceptować to co się ma włącznie z tą pie***oną nerwicą i ch*j wie z czym jeszcze.

Ciężki dzień za mną. Wczoraj była terapia grupowa i jak zwykle nie wytrzymałem wysłuchiwania tych wszystkich nieszczęść, które ludzi spotkały. Roztrząsłem się. Dzisiaj od rana myślę na tym aby zrezygnować, ale boje się samotności i zostać samemu z problemem. Z drugiej strony wiem, że mnie to wyniszcza.

Chyba się jutro przejadę do automatów.

Mój nowy lekarz stwierdził, że z dużym prawdopodobieństwem moje zaburzenia mają podłoże biologiczne.

W sensie jak?

Mój nowy lekarz stwierdził, że z dużym prawdopodobieństwem moje zaburzenia mają podłoże biologiczne.

 

W sensie jak?

Może chodzi o neurologiczne?

Mój nowy lekarz stwierdził, że z dużym prawdopodobieństwem moje zaburzenia mają podłoże biologiczne.

 

W sensie jak?

Może chodzi o neurologiczne?

endogenne

rolosz, że jakieś zaburzenia afektywne? Psychoza?

Ḍryāgan, cześć

AtroposIsDead, nic z tych rzeczy, może się źle wyraziłem w poprzednim poście. Chodziło bardziej o brak zewnętrznego czynnika, który wywołał u mnie pierwszy epizod dużej depresji. Nie miałem żadnej traumy w dzieciństwie itp.

Ḍryāgan, witam kolegę

Część wam....

Nie mogę zasnąć

A wzięłam 800mg k etrelu

Chyba doloze jeszcze 600

Lusesita Dolores, sporo Królestwo niebieskie za chociaż 200 mg. Żeby zasnąć. Niespanie 48 godzin jest słabe. Następnym razem prędzej się umówię do lekarza, bo to, co teraz czuję, mogę śmiało nazwać agonią.

Ḍryāgan, zaśpiewaj:)

AtroposIsDead, skończyły ci się leki...współczuję...

Ḍryāgan, muszę codziennie pracować, ogarniać dom, robić zakupy i masę innych rzeczy. Bez tego snu też to robię, ale mam pustkę w mózgu zupełną. I nie daję rady bez tego cholernego leku, po prostu mam serdecznie dość. Pocę się jak świnia, trzesę się, telepię i nie mogę uspokoić. Jest chujnia.

AtroposIsDead, zdarzylo mi się nie spać 8 miesięcy prawie wcale (jakaś godzinka dwie na tydzień, czasem drzemka 10 minut) i żadnej agonii, tylko działalność na pełnych obrotach :)

a potem pewnie dół?

Ḍryāgan, przepraszam, nie chciałem, żeby to tak zabrzmiało,szybko się irytuję i wkurwiam ogólnie.

AtroposIsDead, a jak bierzesz ten lek, którego teraz nie masz to się czujesz lepiej?

Zjem sobie ciasto tiramisu:)

Zjem sobie ciasto tiramisu:)

Smacznego :) Chyba też coś zaraz zjem :)

Idę do lodówki

Ḍryāgan, to niefajny ten prezent. Ale może tylko tak mogli Ciebie ściągnąć na ziemię.

oj tam, od kawałka ciasta zjedzonego nocą krzywdy nie będzie Zamierzam zrobić dokładnie to samo tylko z sernikiem

Dzieńdobry

rolosz, biorę go zbyt mało, żeby było super, ale to wszystko przez to, że wcześniej już pisałem, że miałem to dwa tygodnie "super czasu" i stwierdziłem, że umówię się do lekarza w bliżej nieokreślonej przyszłości. Jak tylko się z nim zobaczę, to zwiększymy kwetaplex do min. 400 mg i ketrel na noc tak z 300, bo idą wakacje, a ze mną jest co raz gorzej, zupełnie nie panuję na agresją, taką niską, prymarną, niepohamowaną. Ostatnio miałem taką sytuację, że tak się nakreciłem, że stałem przez kilka minut wryty, bo bałem się, tak realnie, że mogłem zrobić krzywdę ludziom, którzy byli wtedy w pomieszczeniu. Z drugiej strony w moim cudownym stanie bardzo szybko przyswajam wyższą matematykę i algorytmy, które potrzebuję do pracy. I bądź tu mądry,ech.