"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

wielbłądzica, Kontrast, zapewne jesteście młodymi ludźmi, więc potrzebujecie jeszcze, mimo wszystko, kontaktów z ludźmi, ja natomiast ograniczam się już prawie do najbliższych, ale to chyba taka kolej rzeczy.

Spotkania ze znajomymi męczą mnie, sądzę, że to z powodu mniejszej tolerancji na sprawy innych, już nie mam siły na angażowanie się, co jest podstawą w relacjach międzyludzkich. Empatia jest wyczerpująca.

No ja już mam chyba tych kontaktów dosyć bo to się dla mnie zawsze kończy wyssaniem tej empatii.

W moich kontaktach jest problem z zachowaniem odpowiedniego dystansu, albo jestem za daleko, albo za blisko i w obu przypadkach kończy się to spuszczeniem łba i pójściem w swoją stronę.

Prochy które przetestowałam jeszcze bardziej oddalały mnie od ludzi. Tak jakbym była w dźwiękoszczelnym pomieszczeniu.

Spotkania ze znajomymi męczą mnie, sądzę, że to z powodu mniejszej tolerancji na sprawy innych, już nie mam siły na angażowanie się, co jest podstawą w relacjach międzyludzkich. Empatia jest wyczerpująca.

Też bym to tak ujął jeśli chodzi o mnie. Ze znajomymi się nie spotykam, a z rodziną spotykam się raz w roku na urodzinach, a i tak czasem na chwilę. W pracy jestem sam na swoich stanowiskach więc prawie z nikim nie rozmawiam.

Ja nie mam raczej znajomych. Jestem odludkiem. Mam przyjaciółkę jedna, ale rzadko się widujemy. Nie spotykam się z ludźmi z pracy po godzinach. Wolę posiedzieć sama w domu. Niby mieszkam że współlokatorami, ale wolę się zamknąć sama w pokoju niz uskuteczniac wymuszone rozmowy.

A jak już mama się z kimś spotkać to przekładamy bo zazwyczaj się odmyśle.

Spotkanie odwolalam... znowu. Chcialabym sie jakos bardziej socjalizowac z ludzmi, ale coraz gorzej to idzie. Tez macie tak, ze postanawiacie sobie zeby to zmienic, ale jak przyjdzie co do czego to jest znowu tak jak zawsze? Czasem jak patrze na ekstrawertykow to zastanawiam sie jak oni to robia. I troche im zazdroszcze. Nie czuje potrzeby posiadania masy znajomych, ale w momencie kiedy problemem jest utrzymanie tych najwazniejszych...

Ze mnie to już prawdziwa pustelnica - nie mam potrzeby spotykać się z nikim i nie lubię jak ktoś mnie odwiedza.

Tez mialam mysli samobojcze, ale nie bylam, wciaz nie jestem w stanie tego zrobic. Jesli cos robilam to tylko po to, zeby zwrocic jakakolwiek uwage albo po prostu zeby o tym pomyslec jako o jakiejs opcji, czasem zeby sie 'ukarac'... mimo, ze czuje sie tragicznie teraz to nie chce umierac. Czy Ty czujesz, zeby naprawde to zrobic?

a co to znaczy, czy czuję?

Czuję, że nie chce żyć, czuję, że mnie tu nic nie trzyma, czuję że nie mam po co istnieć...

Spotkanie odwolalam... znowu. Chcialabym sie jakos bardziej socjalizowac z ludzmi, ale coraz gorzej to idzie. Tez macie tak, ze postanawiacie sobie zeby to zmienic, ale jak przyjdzie co do czego to jest znowu tak jak zawsze?

tak, psychoterapeuci nazywają to schematami postępowania.

Nie czuje potrzeby posiadania masy znajomych, ale w momencie kiedy problemem jest utrzymanie tych najwazniejszych...

rozumiem to.

Ja stawiam ostatnio na pisanie bloga zamiast uganianie się za znajomymi

Ze mnie to już prawdziwa pustelnica - nie mam potrzeby spotykać się z nikim i nie lubię jak ktoś mnie odwiedza.

ja też nie lubię jak ktoś do mnie przychodzi

nie lubię też do kogoś chodzić do domu

jak już to spotykam się w mieście w jakiejś knajpce

moja mam mówi, ze jestem dzikus

Nie moge sie ruszyć tak mnie wszystko boli. Jestem na kilku tabletkach przeciwbólowych ale ich działanie nazwałabym żadnym. Chcę zastrzyki ale żeby je dostać trzeba się wymęczyć a ja nawet z domu nie mogę wyjść a jak się tam wgl dostanę to zawsze bede traktowana jak jakaś gówniara którą można pomiatać. Pamietam jak czekałam 4-5 godzin na '''pogotowiu'', to było straszne bo musialam siedziec na podłodze bo stare baby żartownisie w pieknym humorze sobie zajęły miejsca siedzace.. Byłam wielokrootnie u różnych lekarzy a każdy z nich mowil to samo, że to może przez stres albo NIEKTORZY tak mają, to normalne. trzeba to wytrzymac. Jak kurwa wytrzymać jak sie nie da tego wytrzymać. Biore leki na sen ale caly dzien nie moge spać bo od leżenia też wszystko boli. Jakoś nie znam osoby co by cierpiała tak jak ja, wszsycy traktują ten problem jakby był niczym, jakby można było żyć w tym czasie. Ja nie mogę żyć, czuję każdą kość, mięsień, stawy, całe ciało opuchnięte,brzuch boli do tego stopnia, że to nie do opisania, kręgosłup też. Czuję się jak wrak, bo nic nie mogę zrobić, by sie poczuc lepiej,by sie poczuc normalnie.

Ja zaś mam kiepski nastrój z powodu tego, iż mimo weekendu jak zawsze spędzę go w domu nudząc się, bo jak zwykle o mnie się pamięta jak złom aka komputer się psuje ;/ Jak ja to "uwielbiam".

żle się czuję..

jest raz ok raz gorzej..

teraz jest gorzej.. chce mi się płakać i boję się iść do pracy

chciałabym się do kogoś prztulić

ja juz nie wytrzymam

nie umiem sie powiesic, nie moge wytrzymac tych 4 minut duszenia sie, skad ten strach, je*any

Człowiek powinien mieć wbudowany przycisk 'OFF'. Ciskałbym

Też boję się iść do pracy, bo jestem mega wciekła i boję się, że wybuchnę :).

Dzisiaj kosiłam trawnik, ale to nudne i ciężkie zajęcie, kręgosłup mnie boli.

Witam Was, jestem nowa, z pływającym mózgiem :) Nie będę oryginalna :)

Zaczęłam od wątku "JĘCZARNIA", jestem aktualnie na 93 stronie.

Przewinęło się całe mnóstwo osób, szmat czasu - 10 lat temu, ciekawe, co u nich. Nasuwa mi się tylko jedno pytanie - kto z tego wyszedł cało?! Przeraźliwy smutek, samotność...

Nie wiem, nie wiem, nie ma to sensu... Nie wiem co robić. nie wiem jak żyć by tak nie żyć.

Powinnam posprzątać i spakować się do wyjazdu...

nie moge się od 4 h do niczego zebrać...

;/

Dzisiaj kosiłam trawnik, ale to nudne i ciężkie zajęcie, kręgosłup mnie boli.

Miałam to zrobić wczoraj, dzisiaj, może wreszcie zrobię jutro

Witam Was, jestem nowa, z pływającym mózgiem :) Nie będę oryginalna :)

Zaczęłam od wątku "JĘCZARNIA", jestem aktualnie na 93 stronie.

Przewinęło się całe mnóstwo osób, szmat czasu - 10 lat temu, ciekawe, co u nich. Nasuwa mi się tylko jedno pytanie - kto z tego wyszedł cało?! Przeraźliwy smutek, samotność...

 

Cześć Arz :) Czuj się tu na forum jak u siebie w domu, bądź lepiej :). Wielu z tego wyszło cało i już tutaj nie wróciło na forum, bo nie miało takiej potrzeby.

plastikowe okno mi się zablokowało. nie mogę go zamknąć, a cierpię na alergię pyłkową

depresyjny86 , dziękuję :)

Wypadałoby coś napisać, ale chyba nie różnię się niczym od depresyjnych...