Samotność

No ja z własnego doświadczenia mogę powiedzieć że faktycznie starania się dla innych i zaprzepaszczenia swoich planów jest czymś potwornym . W sumie dzięki wam się znowu zmotywowałem do roboty , bo jakoś cholernie mi głupio jak mam tkwić ciągle w tym samym miejscu

samotnosc doluje, bycie z kims wywoluje lęk,wlasciwie nie ma dobrej opcji dla faceta z nerwica i depresja

Niby macie racje.. Ale smutno jest gdy masz zamiar w planie ugotować jakiś obiad bądź jakąś fajną kolacje a później siadasz do niej sam .. to wtedy się płakać chce bo nikt nawet tego nie oceni mimo starań ..

Życie dla siebie nie oznacza życia w samotności. Chodzi tylko o to, by będąc w związku (czy innych relacjach międzyludzkich) nie poświęcać wszystkiego (swojego JA) dla partnera, by pozostać SOBĄ i nadal SIEBIE realizować.

Można być w związku, mięc przyjaciół wkoło a i tak być samotnym...

Dopadło mnie dziś poczucie osamotnienia. Niby pragnę kontaktu z ludźmi, nowych znajomości, rozmowy, zwykłej obecności, chcę się zaangażować, ale najwyraźniej walczę sama ze sobą. Może to lęk przed odrzuceniem, bo w mojej głowie pojawiają się myśli; nie jesteś dość mądra, zabawna, rozrywkowa, błyskotliwa. Patrzę na rodziców i widzę jak rzadko spotykają się z kimkolwiek. Narzekają. Mówię, będę inna, ale najwyraźniej zmierzam w tym samym kierunku.

Ambivalentna - Pewnie się to nie pocieszy ale wiedz,że nie jesteś sama :)

Widać ,że masz chęci no i świadomość z czego wynikają Twoje lęki a to już coś.Nie wszyscy którzy mają z tym problem mają tego świadomość.

Każdy z nas jest inny,na swój sposób wyjątkowy,Trochę więcej wiary w siebie :) Lęk przed odrzuceniem może wynikać z tego ,że Twoi rodzice nie spełnili Twoich potrzeb takich jak - poczucie akceptacji,bezpieczeństwa i miłości i boisz się ,że ktoś może postąpić podobnie w stosunku do Ciebie jak się otworzysz.Ale nawet jeśli zdarzy się,że zostaniesz wyśmiana,obrażona,odrzucona w jakiś sposób- to pomyśl czy to jest powód ,żeby nie próbować i nie szukać ludzi ,którzy Cie zrozumieją,pokochają taka jaka jesteś.Bo na pewno są tacy ludzie na świecie.Życie mamy jedno przypuszczalnie :) Jeśli masz w sobie chęć życia a wydaje mi się ,że tak jest to próbuj,żyj,popełniaj błędy,strzelaj gafy,daj sobie na tzw luz :)

Dopadło mnie poczucie samotności. Poza pracą to nie mam ostatnio z nikim pogadać. nawet już nie marzę o przytulaniu, zadowoliłbym się zwykłą rozmową w 4 oczy. Ech... jak ja nie lubię przesilenia wiosennego.

Ja też się czuje, bardzo samotny.

Siedzę sam w domu i nie ma nikogo z kim mógłbym porozmawiać.

To smutne...

Pieprzona samotność mnie zabija

Pieprzona samotność mnie zabija

Nie chrzań głupot.

Ja mam męża i dorosłego syna i też czuję się samotna, ale już przyzwyczaiłam się do tego i sama czuję się najlepiej.

Też tak macie, że czasem rozmawiacie sobie z samym sobą?

Też tak macie, że czasem rozmawiacie sobie z samym sobą?

Monology to klasyka gatunku.

Aczkolwiek sam bardziej preferuje cowieczorne mitingi i dialogi przy hoojbatce z gigantycznym żelkiem haribo o imieniu Bob.

Ja stworzyłem pałac mojego umysłu, w którym oprócz komnat moich wspomnień, marzeń i uczuć mieszkają takie osobowości jak dr House, dr Lecter i Will Graham, Joker czy Itachi

Też tak macie, że czasem rozmawiacie sobie z samym sobą?

Tak, rozmawiam. Z innymi osobami z mojego życia też

Też tak macie, że czasem rozmawiacie sobie z samym sobą?

Też tak macie, że czasem rozmawiacie sobie z samym sobą?

Przed pierwszym pobytem na dziennym zdarzało mi się często. Czasem odpowiedź udzielona na zadane sobie na głos pytanie mnie zaskakiwała

Mózgunio pływał jak ten waleń

edycja: w oceanie niewypłakanych łez

Ciągle uparcie twierdzę, że dobrze mi w samotności, lubię być sama, mieć czas dla siebie, decydować o wszystkim sama. Natomiast wszyscy moi dotychczasowi terapeuci uparcie twierdzą, że potrzebuję faceta :/ A faceci mnie tak strasznie denerwują :/ Na samą myśl, że miałabym cokolwiek w moim życiu uzależniać od "Mr. Wszystko Musimy Robić Razem/o Wszystkim Decydujemy Wspólnie" dostaję nerwów :/ Czy to w ogóle możliwe że homo sapiens lubi samotność czy może ja coś sobie na siłę wmawiam? :/

Ciągle uparcie twierdzę, że dobrze mi w samotności, lubię być sama, mieć czas dla siebie, decydować o wszystkim sama. Natomiast wszyscy moi dotychczasowi terapeuci uparcie twierdzą, że potrzebuję faceta :/ A faceci mnie tak strasznie denerwują :/ Na samą myśl, że miałabym cokolwiek w moim życiu uzależniać od "Mr. Wszystko Musimy Robić Razem/o Wszystkim Decydujemy Wspólnie" dostaję nerwów :/ Czy to w ogóle możliwe że homo sapiens lubi samotność czy może ja coś sobie na siłę wmawiam? :/

Typowy homo sapiens jest zwierzęciem stadnym, ale moim zdaniem zdarzają się wyjątki od reguły. Czyli egzemplarze lubiące samotność (np. pustelnicy ).

Poza tym chęć decydowania o sobie i swoim życiu nie zawsze musi oznaczać życie samotne. Łatwe to nie jest, ale chyba możliwe.

Neekeetaa, kobiety też Cię tak denerwują?

Druid, z kobietą nigdy nie byłam, nie mieszkałam, żadna nigdy nie wymagała ode mnie podporządkowania, więc nie - kobiety mnie tak nie denerwują :) Chociaż...raz mi się zdarzyło, że byłam prostacko "rwana" przez lesbijkę i denerwowała mnie ona równie mocno jak faceci.

Ciągle uparcie twierdzę, że dobrze mi w samotności, lubię być sama, mieć czas dla siebie, decydować o wszystkim sama. Natomiast wszyscy moi dotychczasowi terapeuci uparcie twierdzą, że potrzebuję faceta :/ A faceci mnie tak strasznie denerwują :/ Na samą myśl, że miałabym cokolwiek w moim życiu uzależniać od "Mr. Wszystko Musimy Robić Razem/o Wszystkim Decydujemy Wspólnie" dostaję nerwów :/ Czy to w ogóle możliwe że homo sapiens lubi samotność czy może ja coś sobie na siłę wmawiam? :/

Myślimy podobnie.

Najlepiej mi w towarzystwie samego siebie - przynajmniej ktoś się z moich specyficznych dowcipów śmieje :)

Z tym, że mnie tej postawy nauczyło doświadczenie, mianowicie wyrwane 5 lat z życia zainwestowane w zaufanie i altruizm skoncentrowany na jednej osobie.

Reakcja psychiki jednoznaczna - trust no one + trwające 9 miesięcy usiłowanie wprowadzenia się w autyzm emocjonalny.

Mam nadzieję, że z czasem poczujesz potrzebę zaufania innej osobie.

Łatwiej się żyje wiedząc, że to właśnie te ramiona, które doskonale znasz czekają na Ciebie, zwłaszcza po niewiadomo jak ciężkim dniu. Ja za tym mimo wszystko tęsknie. To mimo wszystko ma bardzo dużą wartość.

Druid, z kobietą nigdy nie byłam, nie mieszkałam, żadna nigdy nie wymagała ode mnie podporządkowania,....

Faceci wymagali? Może zadałaś się wyłącznie z cebulakami.

Nie rozumiem znaczenia zdania: "wymagali podporządkowania".

Też tak macie, że czasem rozmawiacie sobie z samym sobą?

a czemuż by nie

Jest strasznie