Czego NIE mówią lekarze

Wiesz, nie brzmi psychotycznie. Naprawdę nie.

Mi po lekach dopiero zaczęły się większe jazdy. Zwłaszcza okres odstawienny jest dla mnie najgorszy.

Ale był czas, że musiałam.

Moje życie po lekach nie jest cudowne - tracę kilka miesięcy za każdym razem aż się zgra dusza, ciało, psychika.

MalaMi1001, Ile ty brałaś te leki? Po roku też tak jest?

robotnica, Seratralina to chyba najgorszy antydepresant jaki brałem i bardzo ale to bardzo jazdo-twórczy. Ożywia ale daje stany lekkiego lęku, wenlafeksyna jest dużo lepsza.

No ja też miałam jazdy po sertralinie. Ale to jeszcze nic w porównaniu z majakami po wenli.

Ja po sertrze najlepiej sie czuje rano, przed tabletką, jak jest jej we mnie najmniej. Zastanawiam sie czy tego nie rzucić.

Też tak miałam teraz z paroksetyną. Ale poźniej było co raz bardziej manicznie. Teraz mam jakieś skręty i stan mieszany. [ nie mam chad, po prostu zaczęło być naprawdę mocno ze mną, może mam lekkie predyspozycje]

A widzieliście to: https://www.youtube.com/watch?v=HuvJmEBt2Hk

Ubawiłam się nieźle, widząc jak każdy lekarz dawał inną diagnozę temu samemu pacjentowi. A potem uśmiech mi zszedł, bo zdałam sobie sprawę, że kiedy chodziłam po psychiatrach było identycznie :/ Ktoś nas robi w .uja.

mi lekarze wmawiają chorobe psychiczną a tymczasem sami są cieżko chorzy

Psychicznie chorzy nie wiedzą ze są chorzy

Mi lekarz od razu powiedział, że po Ranofrenie przytyję...tylko zapomniał dodać, że możliwe jest nawet 20 kilo!!!Teraz oprócz depresji leczę również otyłość....masz ci babo placek.

paradoksalnie leki czasami nasilają objawy a niektórzy lekarze o tym nie wiedzą albo nie chcą wiedzieć i w dodatku chcą podnosić dawki, antydepresanty które nasilają napięcie i myśli samobójcze to nie rzadkość

Mi lekarz od razu powiedział, że po Ranofrenie przytyję...tylko zapomniał dodać, że możliwe jest nawet 20 kilo!!!Teraz oprócz depresji leczę również otyłość....masz ci babo placek.

Cóż, olanzapina (Ranofren) słynie jako jeden z bardziej "tuczących" neuroleptyków, ale... statystyczny pacjent przyjmujący olanzapinę po 2,5 miesięcznej kuracji przybiera średnio na wadze 4kg. 20kg robi przy tym wrażenie. Przy lekach typu olanzapina czy klozapina trzeba ściśle kontrolować to co się je i przede wszystkim w jakich ilościach się je, tycie jest wynikiem zwiększenia łaknienia i spowolnienia przemiany materii, względnie zatrzymywania wody w organizmie(ale nadmiar można akurat usunąć). Ot, cała zagadka. Gdyby leki powodowały tycie w jakiś magiczny, niewytłumaczalny sposób to, aby rozwiązać problem niedożywienia na świecie wystarczyłoby posłać dzieciom z Afryki kontener leków przeciwpsychotycznych zamiast pożywienia czy pobudzania tamtejszych gospodarek.

8-10 lbs = 3,6-4,5 kg

Był taki czas, że leki uratowały mi życie. Ale lekarz podając mi je nie powiedział o wielu skutkach ubocznych, a przede wszystkim o tym iż ich działanie jest chwilowe, osiągają pewien punkt kulminacyjny, a potem wszystko zaczyna się na nowo. To mnie najbardziej irytowało, że nie mogłam odbyć szczerej rozmowy z lekarzem, a każde niepowodzenie w leczeniu kończyło się pytaniem czy nie myślałam o terapii. Receptory się uodporniają, pamięć szwankuje, a każdą kolejną depresję jest coraz trudniej wyciągnąć. Miesiąc temu odstawiłam zupełnie leki i nie będę już chodziła do psychiatry. Bo nie widzę sensu, on mnie i tak nie wyleczy. Po roku przerwy pierwszy lepszy SSRI uczyni mnie szybko szcześliwą. Ale na ile? 3, 5 miesięcy? A potem deprecha gorsza niż była na początku. Nie ma sensu.

Był taki czas, że leki uratowały mi życie. Ale lekarz podając mi je nie powiedział o wielu skutkach ubocznych, a przede wszystkim o tym iż ich działanie jest chwilowe, osiągają pewien punkt kulminacyjny, a potem wszystko zaczyna się na nowo

Był taki czas, że leki uratowały mi życie. Ale lekarz podając mi je nie powiedział o wielu skutkach ubocznych, a przede wszystkim o tym iż ich działanie jest chwilowe, osiągają pewien punkt kulminacyjny, a potem wszystko zaczyna się na nowo. To mnie najbardziej irytowało, że nie mogłam odbyć szczerej rozmowy z lekarzem, a każde niepowodzenie w leczeniu kończyło się pytaniem czy nie myślałam o terapii. Receptory się uodporniają, pamięć szwankuje, a każdą kolejną depresję jest coraz trudniej wyciągnąć. Miesiąc temu odstawiłam zupełnie leki i nie będę już chodziła do psychiatry. Bo nie widzę sensu, on mnie i tak nie wyleczy. Po roku przerwy pierwszy lepszy SSRI uczyni mnie szybko szcześliwą. Ale na ile? 3, 5 miesięcy? A potem deprecha gorsza niż była na początku. Nie ma sensu.

Ja to samo postanowiłam 3 tygodnie temu, jak skończyły mi się leki. Też nie wierzę w wyleczenie a nie chcę całkiem "zryć sobie bereta". Nie podoba mi się, że ostatnio nie mogę przypomnieć sobie wielu słów, nie wspominając już o fachowych nazwach, których kiedyś używałam codziennie. Mam wrażenie, że mój mózg po lekach "ma wyżarte dziury". Poza tym mam ślinotok o najdziwniejszych porach dnia i nocy, zupełnie nie związany z uczuciem głodu. Nie wspomnę już o dziwnych snach, nagłych wybudzeniach i anhedonii. W dupie mam takie leczenie!

U mnie właśnie skutki uboczne wywołały chorobę po czym bierność medyków pogłębił się mój stan ale świadomy tego dostrzegam inaczej pewne rzeczy czy błędy, deficyty. Sam musiałem do pewnych rzeczy dojść psychoterapia niestety służyła raczej dowartościowaniu się ludziom którzy się tym zajmowali i nic nowego nie wniosła poza kręceniem się w kółko.

Lekarze nie mówią o najgorszych powiklaniach... Tak jakby to nie istniało...

a mi wciskają zespół supersamicy z początku myślałam że to coś fajnego a okazuje się że nie do końca;/

Ja też przez chwilę oddałam się w ręce lekarzy, ale szybko oprzytomniałam i wyleczyłam się sama!

Bieganiem i odpowiednią suplementacją witamin przede wszystkim :)

Ja też przez chwilę oddałam się w ręce lekarzy, ale szybko oprzytomniałam i wyleczyłam się sama!

Bieganiem i odpowiednią suplementacją witamin przede wszystkim :)

Właśnie podjęłam taką próbę samoleczenia, ale na razie marnie mi idzie...

Ja rownież. No jest cieżko, ale trzeba konsekwentnie to robić każdego dnia.

Pije ziola i suplementuje. Z tygodnia na tydzień jest lepiej. Trwa to długo, ale tak trzeba.

Że i tak te leki Pana nie wyleczą bo one nie leczą przyczyn.

''Ale Pan naiwny liczy Pan ze bedzie zdrowy'' hehehe

''Jest Pan zwyczajnie debilem,ale znajdę panu jakąś chorobę co byś się nie obraził a ja zarobił''

O Jezu to znowu ten świr

Że i tak te leki Pana nie wyleczą bo one nie leczą przyczyn.

No i to mnie zniechęca do ponownego pójścia do psychiatry.

''Jest Pan zwyczajnie debilem,ale znajdę panu jakąś chorobę co byś się nie obraził a ja zarobił''

"nie ma leku na bycie przegrywem prosze wiecej do mnie nie przychodzic"