Witam

Nie wiem od czego zacząc. Może od przywitania. Czesc mam 19 lat. Mam pewien problem z którym chciała bym się podzielic. Mianowicie jestem w ostatniej klasie technikum. Przez trzy lata z moją klasą nie dogadywalam się nie rozmawiam z nimi, mam stracha że się ze mnie śmieją. Nie slysze na jedno ucho a na drugie mam niedosłuch. Wstydze sie iśc do odpowiedzi lub pod tablice bo boje się.. Co mam zrobic aby przełamac lody i sie chociaż nie wstydzic. Jedna osoba mnie najbardziej tam nie lubi. Nigdy z nia nie gadałam przez te 4 lata. Jakieś rady?

Warto wspomnieć o tym, czy wykazujesz aspołeczne cechy, czy może jesteś typem introwertyczki.

Przez trzy lata z moją klasą nie dogadywalam się nie rozmawiam z nimi, mam stracha że się ze mnie śmieją.

Serio, przejmujesz się tym czy ktoś naśmiewa się z Ciebie? To zdecydowanie nie jest coś czym warto się przejmować.

Jedna osoba mnie najbardziej tam nie lubi. Nigdy z nia nie gadałam przez te 4 lata. Jakieś rady?

Skąd wiesz, że Cię nie lubi skoro nie zamieniłaś z nią nawet słowa?

Chyba skupiasz uwagę na nie właściwych rzeczach.

Jak zapytalam się jej czy wie co teraz mamy za lekcje odpowiedziala mi sprawdź sobie. Zapytałam ją innego dnia o długopis powiedziała że nie ma. Innym razem jak Pani kazała nam tańczyc ze sobą poloneza to powiedziałam że nid będę z nią tańczyc bo ona mnie nie lubi. Po co mam z nią tańczyc jak bym się denerwowała i ręce by mi się pociły. Tak przejmuję się innymi opiniami boje się wyśmiania. Ostatnio nauczycielka do mnie jak się zapytałam odpowiedziala "Ty 4 klasa i nie wiesz? Pisałaś kwalifikacje gdzie była faktura i ty nie wiesz?" Nie odpowiedziała na moje pytanie i kazała mi usiąśc. A ja jak usiadlam tak się popłakałam tak by nikt nie widział. No bez przesady każdy ze stresu może się pomylic...

Stresuje się również przy tablicy robi mi się gorąco i płakac mi się chce że nie umiem a z tylu się śmieją.

No i teraz wiemy już o wiele więcej. Sytuacje które opisujesz generalnie pasują do fobii społecznej, charakteryzuje się ona właśnie lękiem przed wystąpieniami, ośmieszeniem czy kompromitacją.

Czy podobnych sytuacji doświadczałaś już wcześniej? Jak wyglądały Twoje stosunki z ludźmi w okresie podstawówki/gimnazjum?

Wiem co to znaczy bać się ludzi, jednakże w moim przypadku dotyczyło to urojeń.

Podziel się swoimi obawami z dobrym psychologiem lub terapeutą. On powie Ci jak w małych krokach pokonać strach.

Pozdrawiam i tulę.

Nie wiem od czego zacząc. Może od przywitania. Czesc mam 19 lat. Mam pewien problem z którym chciała bym się podzielic. Mianowicie jestem w ostatniej klasie technikum. Przez trzy lata z moją klasą nie dogadywalam się nie rozmawiam z nimi, mam stracha że się ze mnie śmieją. Nie slysze na jedno ucho a na drugie mam niedosłuch. Wstydze sie iśc do odpowiedzi lub pod tablice bo boje się.. Co mam zrobic aby przełamac lody i sie chociaż nie wstydzic. Jedna osoba mnie najbardziej tam nie lubi. Nigdy z nia nie gadałam przez te 4 lata. Jakieś rady?

nie nosisz aparatu? Chyba mieszkasz w jakiejs małej miescinie bo mojej kolezanki corka tez ma niedosłuch, nosi aparat i tam w klasie ludzie nie uwzaja tego za dziwactwo. Jezeli sie boisz isc do tablicy z tego powodu m.in moze porozmawiaj z wychowawca, jak w porzadku to wpłynie na nauczycieli zeby Cie nie odpytywali przy tablicy.

W gimnazjum jak i w podstawówce mialam swoją paczkę ludzi i tylko ich się trzymałam. Ewentualnie w gimnazjum za namową koleżanki zrobiłam z siebie pośmiewisko w oczach jednego kolegi

Nosiłam aparat w podstawówce to się śmieli ze mnie oraz wyzywali że nie umiem mówic (bo nie potrafiłam wymówic s itp.) I do aparatów się zraziłam mój był widac miałam połączone sznureczkiem.

W gimnazjum jak i w podstawówce mialam swoją paczkę ludzi i tylko ich się trzymałam. Ewentualnie w gimnazjum za namową koleżanki zrobiłam z siebie pośmiewisko w oczach jednego kolegi

Czyli masz ogólnie problem z nieśmiałością, przesadną wrażliwością i lękami zostania wyśmianą czy bycia w centrum uwagi.

Hemolakria ma rację, dobry psycholog będzie zdecydowanie pomocny w tych kwestiach więc zachęcam do skorzystania z tej możliwości.

No i witam Ciebie na forum :)

Nosiłam aparat w podstawówce to się śmieli ze mnie oraz wyzywali że nie umiem mówic (bo nie potrafiłam wymówic s itp.) I do aparatów się zraziłam mój był widac miałam połączone sznureczkiem.

Z moich doświadczeń mogę powiedzieć, że dzieci są właśnie najmniej tolerancyjne w podstawówce.