Hipochondria - jakie choroby sobie przypisywaliście..?

nefretis, ja w ciazy mialam juz lekka nadczynnosc w badaniach dlatego chcieli sprawdzic jak to teraz wyglada

Po pierwszym porodzie mialam nadczynnosc i zapalenie, bralam leki, ale minelo i sie unormowalo.

Bylam dzis u lekarza powiedzial, ze takie krwawienia moga sie jeszcze zdarzac. Dzis tez troche krwi lecialo ale bez porownania do wczoraj.

Teraz nawet jak mnie noga zaboli to juz sie boje czy to nie zakrzepica. Jestem masakrycznie wystraszona

Wszystkiego sie juz boje

Mili89, masz racje, ja tez sie boje wiadomo obawy matki, uff dzieki za porade, bo w sumie sama na to nie wpadłam ale faktycznie to od tego. A ja tez mam problem z tarczyca i u mnie wiaza to z nerwica m.in.

Mili na Twoim przykładzie widzę jaka ta choroba jest podła, jak niszczy zycie, jak mąci.

Jeszcze kilka tyg. temu praktycznie nie miałas objawów nerwicy (tak mi sie wydaje z obserwacji), to Ty pocieszałaś innych i byłas tu taką iskierką radości... a teraz... znowu lęki zdrowie

Tak to własnie jest - raz jest lepiej raz gorzej...nigdy 100% normalnie, ile to razy wydawało mi sie że wyszłam na prostą, trwało to nawet miesiące i nagle jakaś wiadomość, jakiś bodziec i trach... wszystko leży w gruzach

wszystkie założenia, obietnice, postanowienia, próby normalnosci, plany.

Może dobrą metodą jest brak walki z ta pipeprzona nerwicą a akceptacja siebie z tymi objawami?

Ja juz sama nie wiem. Raz chcę walczyć, latac po psychologach, a potem widzę, że to coś daje ale tylko na jakiś czas.

Bo im bardziej walczę, staram się, podejmuję próby normalnego zycia, im więcej wkładam to trudu, to upadek na du.pe boli duzo bardziej

nefretis, wlasnie:( bylam skupiona na tym, ze jest we mnie malutki czlowieczek i ze wszystko bedzie i musi byc dobrze

Byly jakies leki, ale naprawde male i chwilowe

A teraz gdy ten czlowieczek jest.obok i jest tez moja Corcia i Maz czyli moje najwieksze szczescia to znow naszedl mnie strach...

Po pierwszej ciazy nerwica wrocila tydzien po porodzie gdy moja Mama trafila do szpitala z atakiem kolki nerkowej

Nie wiedzieliśmy wtedy co sie dzieje i balam sie wtedyjak nigdy..no i juz na drugi dzień bolal mnie brzuch i znow latalam po lekarzach.

Ja planuje wybrac sie na terapie wresZcie, ale nie wiem czy to cos da. Czasem nie wiem jak z tym walczyc

Wiadomo najlepiej ignorowac ale im bardziej chce olewac objawy nerwicy tym mocniej dokuczaja

Tez tak macie?? Np jak robi mi sie slabo w sklepie mowie sobie olej to to nerwy dasz rade itp i jest coraz gorzej az mam wrazenie ze odlatuje...masakra...

agusiaww, trzymaj sie Kochana. Mam nadzieje, ze leki Ci pomoga. Powinnysmy sie teraz cieszyc, ze mamy takie szczescia obok...nerwica nie moze nam tego odebrac. Sprawdz tarczyce sobie teraz kontrolnie, bo po porodzie rozne rzeczt sie z nia dzieja neistety

Mili tak. Im bardziej walczę z objawami tym jest gorzej.

Mili doskonale Cie rozumiem, moje najwieksze skarby - mąż, 2 kochane córki, szczęscie, zdrowie, dom..potem nawet rzeczy materialne, których własnymi siłami się dorobilismy - to wszystko mogłabym stracić, nawet wyobrażam sobie co by robili gdyby mnie nie było. Pewnie malutka bardzo by płakała, wołała mnie...a potem zapomniała, mama byłaby tylko wspomnieniem ze zdjęcia, dom byłby inny, pusty. Boże jak ja nienawidzę tych mysli

One płyną same...łapię się, że gdy jemy wszyscy kolację, odchodze od stołu, siadam na kanapie i patrzę na nich jak jedzą, beze mnie. Straszne sa te mysli. CO z nimi robić? Staram sie zajmowac czyms w domu ale gdy gotuję, sprzątam, czytam "to" płynie samo...

Albo jakies katastrofy, wyobrazam sobie, że np. córka się krztusi i nie umiem jej ratować, albo mąż... albo ja, że mam zawał, atak serca, wszyscy krzyczą, dzieci płaczą. jestem nienormalna - nie wierzę, że ktoś jeszcze aż tak to ma.

Mam dzis mega doła juz kilka razy płakałam po ciuchu z tej bezsilności. Na to nie ma lekarstwa. Nie ma lekarstwa na zryte myśli i zrytą wyobraźnię. Do tego ból szyi i ścisk szczęk, gardła, karku.

nefretis, tez mam takie mysli. Boje sie, ze mnie zabraknie a dzieci malutkie, ze nie beda mnie pamietac. Ze ktos mnie bedzie zastepowal. A tak bardzo chce dozyc ich doroslosci. To okropne i nie potrafie odgonic tych mysli tak mocno ich kocham.

Nie znam sposobu na zmiane myslenia

Przeciez powinnysmy byc szczesliwe, ze tyle mamy... A my ciagle boimy sie to stracic.

Ja mam do siebie pretensje ze moze.nie jestem dobra mama bo nie potrafie pojsc sama na plac z Corka albo czasem mam taki natlok mysli ze nie potrafie sie z nia pobawic. A pozniej mam do siebie zal ze nie daje z siebie wszystkiego...

Mili ja tez tak mam.

Dziewczyny Nefretis i Mili89, to już sa jakieś depresyjne i natrętne myśli o rodzinie i ja tu innego rozwiązania niż terapia nie widzę. To może być tak, że na chwilę przejdzie, a potem i tak wraca i tak w kółko... Ich nie da sie pozbyć siła woli, bo wtedy będą jeszcze silniejsze. Ja leczyłam się też na natręctwa/natrętne myśli, więc doskonale Was rozumiem, ale myślę, że to głównie terapia mi pomogla ich się pozbyć, a miałam tak jak Wy.

Co do powracania objawów. Myślę i sama to też zaczynam praktykować, że nawrót objawów traktuje tak jak zdrowy człowiek ma gorszy dzień: boli go brzuch, głowa, jest mu niedobrze itd. To zdarza się każdemu. Tak też postanowiłam podchodzić do objawów. Mam już dni naprawdę dobre, jak i te z naglymi nawrotami.

Wiem, że nie jest łatwo nie zwracać na nie uwagi i czasem jest to niemozliwe wręcz, ale staram się z nimi nie walczyć i razem z nimi pracować, iśc do sklepu itd.

Irytują mnie, czasem nastraszą, ale tak już mam 4 miesiące, a do tej pory nic mi nie zrobiły. Ja na przykład dobrze czuję się po terapii.

Mili89, nefretis, nie chciałem tego pisać, ponieważ bałem się, że spotęguję u Was takie właśnie jazdy. Powiem tak: napisałyście to tak jakbym ja to napisał. Całymi dniami zamartwiam się o syna, córkę, żonę, rodziców... Tak samo jak Wy zarzucam sobie że nie jestem dobrym ojcem. Ileż to razy odmówiłem synkowi wspólnej zabawy, zbywając go że jestem zmęczony, że źle się czuje. Boję się, że moje dzieci w końcu zobaczą że ojcowie ich kolegów są inni, bardziej weseli, aktywni a ja jestem takim smutnym szarakiem. Też mam czarne myśli o śmierci mojej lub kogoś z członków mojej rodziny. Ja nie wytrzymałbym tego. Zwariowałbym z rozpaczy. Często gęsto mam myśli, że wolałbym nigdy się nie urodzić. Nie wiem jak Wy to widzicie ale ja myślę, że nasza nerwica jest następstwem powoli rozwijającej się depresji. K#$#a zwykły kaszel, krostka czy cokolwiek pojawi się u moich dzieci przekształcam w jakąś potworną chorobę. Ciężko żyć ale trzeba pchać ten wózek do samej mety :/ Trzymajcie się

Alexandra, pisałaś, że leczyłaś się z tych natrętnych myśli. Czy udało Ci się to jakoś opanować?

Mili89, wydaje mi sie ze to na pewno ma zwiazek z tarczyca tez bo mam powiekszona -czuje i widze w lustrze. Jak bede u lekarza w poniedzialek to zrobie tsh, bo golym okiem widac ze mi urosło wole. Pewnie tez stad obajwy zwiekszone nerwicy bo ja mialam wszystkie leki odstawione. W ogole przy tarczycy czesto jest albo nerwica albo depresja.

agusiaww, zrob odrazu ft3 i ft4. mam nadzieje. Ze niedlugo poczujesz sie lepiej :*

Ja też miewam takie straszne myśli. W tamtym roku wyladowalam w szpitalu na zapalenie płuc. oczywiscie nic groźnego jesli bierzesz antybiotyk itd, ale ja juz wyobrazalam sobie swoj pogrzeb, kto na niego przyjdzie, masakra . I tak jest w kolko miesiac jest ok nie mysle o niczym zlym a pozniej znow "wymysle" sobie jakas chorobe i jestem wrakiem.

Tak jak teraz caly czas macam te pachy... i kurde wyczuwam cos w jednej ale nie jestes to kulka zebym mogla powiedziec jaka srednica, poprostu jakies zgrubenie ktorego nie wyczuwam w drugiej. Pomocy ;(

Mili89, dzieki, aby prztrwac uboki,pozniej juz z gorki bedzie.

Pawelt, bierzesz jakies leki?

agusiaww, nie bo boję się uzależnienia, odstawiania i że zmienią mnie w jakąś bezduszną istotą. Na psychoterapię nie mam czasu. Muszę zasuwać żeby rodzinę utrzymać :/

Chyba w końcu zdecyduję się na leki

Pawelt, i myślisz, że jakieś leki uleczą Cię z lęku przed chorobami/śmiercią? Tylko psychoterapia, albo po prostu autoterapia - zaangażowana, intensywna mogą na trwale zmienić takie schematy myślowe. Na to co naprawdę ważne trzeba znaleźć czas.

Ja też się zamartwiam o bliskich, panicznie boję się śmierci moich rodziców, ale pracuję nad sobą.

Pawelt, ja brałam leki tylko odstawiłam na czas ciazy. Mam objawy somatyczne wiec psychoterapia nie działa, jedynie leki. Tez pracuje teraz jestem na wolnym, ale tymczasowo, doskonale cie rozumiem, ale nie mozna sie poddawac. Wiem ze jest ciezko, bo sama tez mam dziecko i tez musze pracowac (chociaz mąż tez jest) ale nie mozna sie poddawac. Czy leki zmieniaja w bezduszna istote to po sobie widze ze nie, raczej zobojetniaja na stres (przynajmniej u mnie).

nefretis, wszyscy tak mamy, strach o dzieci, o bliskich to normalka. Mi wszyscy znajomi dzieciaci mowili, urodzisz to bedziesz panikara i sie sprawdziło

Mam objawy somatyczne wiec psychoterapia nie działa, jedynie leki.

Sorry Agusia, ale straszne bzdury piszesz. Za każdą nerwicą/zaburzeniem lękowym idą objawy somatyczne i właśnie po to jest psychoterapia - żeby je zrozumieć i zwalczyć. Można brać leki, ale one same w sobie nie wyleczą nerwicy i objawy zapewne wrócą po odstawieniu.

alu, no to chociażby dlatego rozwarzam prochy. Przymajmniej na tym etapie życia. Ja mam nienormowany czas pracy nie mogeę nic zaplanować. Jak już odchowam trochę dzieciaki to może wtedy jakaś terapia.

alu, ja mialam psychoterapie i nic nie dała, az sami mnie wyrzucili z niej. Komu pomoze psychoterapia to temu kto nie potrafi zmienic niczego w swoim zyciu, a ja potrafie tyle ze mam somatyke przewalona i mi zadne gadanie na terapii nic nie daje, taki przykład ja mam bol głowy 24 na dobe, tyle ze ibuprom nie działa -a antydepresant co mi da psychoterapia? Nic mi nie da bo mi bolu nie usunie, a antydepresanty zawieraja substancje ktore powoduja rozlozenie np. serototoniny ronowmiernie (cos ala ibuprom, tylko inna substancja itd) i mnie przestaje bolec. Skoro psychoterapia tak pomaga to co robia tutaj osoby po, lub w trakcie psychoterapii ale bez lekow? Powinny byc zdrowe.

Pawelt, przygotuj sie ze w trakcie brania leków moga byc skutki uboczne, trzeba wtedy miec troche wolnego.

agusiaww, wiem :} Ja jestem typem analityka :] Naczytałem się już o tym temacie. Na pewno wezmę urlop minimum 2 tygodnie zanim zabiorę się za leki. A co do psychoterapii to gdzie bym nie czytał (poza forum) to działa cuda. Niestety na forum wygląda to inaczej. Z moich obserwacji wynika, że niewielu pomaga w sposób satysfakcjonujący, No chyba że jestem jakimś zjebem mózgowym i czytam tylko to co chcę przeczytać. Niem wiem..... Znam małżeństwo, dosyć już wiekowe, które jest niestety dotknięte nerwicą i odkąd pamiętam żrą hydroksyzynę garściami i jakoś potrafią żyć, nie zamulają, pracują, realizują marzenia. Ostatnio wyprowadzili się do domku w lesie z blokowiska gdzie chyba są po prostu szczęśliwi... Takie pytanko.. Ciężko jest dostać piguły od psychiatry czy raczej przepisują je z automatu byleby klient był zadowolony?

Z resztą Agusia, nie wiem czy wolne będzie mi potrzebne bo pracowałem podczas takich ataków, że silniejsze nie mogły być. Pamiętam jak kiedyś gadałem z klientem i mnie złapało :} Zalałem się potem, zrobiło mi się upiornie gorąco, ręce dygotały, obraz się rozmywał. No po prostu koszmar. Chyba się klient połapał, że jestem coś nie teges i szybko dokończyliśmy rozmowę, oczywiście zarobiłem parę groszy dla firmy podczas ataku nerwicy :} Potem ochlałem się melisy i najadłem się tabletek ziołowych na uspokojenie i jakoś dotrwałem do końca dnia :]

Pawelt, rozbawiles mnie tym opisem, bo ja mam podobnie teraz (m.in takie skutki uboczne). Skutki uboczne przypominaja wlasnie ataki nerwicowe ale jak sie przetrwa to juz lepiej jest, przynajmniej u mnie. Mozna normalnie funkcjonowac. Powiem Ci ze jak lek zadziala to i z dziecmi bedzie inaczej, nie tak ze zrobisz wszystko i zawsze chetnie, ale przynajmniej u mnie byla jakas motywacja i checi niezbyt jakie duze ale takie ze spokojnie mozna bylo cos zrobic, oczywiscie tez nie codziennie ale i tak lepiej niz bez leków. A z kolei u mnie znajomi wszysyc biora antydepresanty jak pierwsza sie odwazylam o tym powiedziec to sie okazało ze wszyscy biora leki chyba takie czasy ze ludzie nie wytrzymuja nerwowo.

Ja wczoraj dostałam ataku zlałam sie cała potem i serce mi chcialo wyskoczyc... prawie cala noc nie spalam tylko myslalam. Chyba to od tego ze znow wymacalam te wezly i na prawde wyczulam jakas kulke i spanikowalam, ale gdy poloze reke na stole zeby nie byla napieta to ta kulka znika... W nocy szukalam objawow ziarnicy, bialaczki itd juz zaczynam wariowac.

Tlumacze sobie ze to na pewno nic takiego bo w pazdzierniku lezalam w szpitalu na zap pluc i przy wypisie robili mi badania wyszlo mi ob ponad 100... i jakas mloda lekarka powiedziala mi ze takie ob sie ma przy nowotworze szpiczaku... jak to uslyszalam to az nie moglam oddechu zlapac tak sie wystraszylam. pani doktor dostala opr od ordynatora za takie gupoty co mi na gadala ale dla mojego spokoju zrobili mi proteinogram i bialko monoklnalne i wszystko wyszlo dbrze wiec zadnego szpiczaka nie mam ani chloniaka chyba tez... chociaz pazdziernik to juz dawno byl

ob oczywiscie po calkowitym wyleczeniu spadlo