czy olewka to najzdrowsza psychicznie postawa życiowa?

Evia, a Ty na serio tak wszystko olewasz czy trochę przesadzasz?

Evia, bo np. z jego punktu widzenia w pewnej sytuacji było by trochę twojej winy??? Nie koniecznie do rozpaczy ale do ponownej rozkminki, "a może jednak?"

Tak, do zdarzeń losowych też można mieć całkowitą olewkę, jednak jak ktoś się uprze to będzie rozmyślał: "dlaczego akurat ja?, co ja zawiniłem" itd. normalnie powinien to olać ale różnie bywa...

jetodik, wszystkiego pewnie nie olewam bo najprawdopodobniej nie byłabym w stanie funkcjonować, 100% olewka najprawdopodobniej doprowadziłaby do śmierci

W przeszłości (w szczególności w wieku nastoletnim) miałam bardzo olewniczy stosunek do wszystkiego, jednak z biegiem dorastania i wchodzenia w dorosłe życie zaczęłam się bardziej socjalizować.

Po prostu wiem, że w niektórych kwestiach zbytnie się przejmowanie nie ma sensu (w szczególności te, które i tak nie zmieni mojego położenia)

Myślę, że potrafię w pewnym sensie to rozgraniczać, a jeśli coś faktycznie wymaga szczególnej troski to wolę już się rzeczowo zastanowić nad ewentualną zmianą mojej sytuacją niż tracić energię bez celu.

"dlaczego akurat ja?, co ja zawiniłem"

No i to właśnie dla mnie nie jest racjonalne i z analizą ma mało wspólnego (jeśli mowa np o strzale przez piorun czy innych niezależnych od nas kwestiach)

Evia, bo np. z jego punktu widzenia w pewnej sytuacji było by trochę twojej winy??? Nie koniecznie do rozpaczy ale do ponownej rozkminki, "a może jednak?"

Wiele ludzi boryka się z nieustannym poczuciem krzywdy z różnorakich przyczyn, bywa, że nawet wtedy kiedy chce się ich dobra. Nigdy nie dogodzisz. Tym bardziej, że kiedy towarzyszy komuś te poczucie krzywdy to zaćmiewa on często zdrowy rozsądek. Ludzie mają tendencję do postrzegania czegoś z jednej perspektywy.

Jeśli jednak faktycznie i ewidentnie zawiniłam to według analizy raczej powinno się wyciągnąć wniosek na przyszłość aby zmienić postrzeganie, co mogłoby usprawnić inne sytuacje. Samo zamartwianie się nic nie da.

Twój awatar w tym świetle nabrał nowego znaczenia, typowa olewka, trochę poboksuje, trochę zakurze, a co tam

jetodik, heh, cieszę się, że ktoś zrozumiał mój avatar

Jestem trochę poturbowana (w wielu przypadkach na własne życzenie) ale i tak staram się trzymać gardę

Evia, garda musi być, ale widocznie ta tarcza olewki nie chroni całkowicie, skoro jesteś na tym forum, ewentualnie tylko rozrywkowo tutuaj zaglądasz...

jetodik, bo niestety tak jak mówiłam to nie wykazuję się 100% olewką, poza tym są też inne kwestie i psycholem można być nawet z olewniczym podejściem A może nawet tym bardziej... W końcu nie jest to uznawane za normalną postawę, czyli odstaję od przyjętej normy...

Ja chciałbym mieć olewkę (chyba łatwiej się wtedy żyje) ale moja nadwrażliwość mi na to nie pozwala.

Analizowanie rzeczywistości i zbytnie zamartwianie się powoduje dupościsk a to piekielne sprzężenie.

klex, a bierzesz jakieś leki na to? podobno lekami można wywołać olewkę jak natura nie pozwala.

jetodik, odchodzę od leków pomału ale na olewkę to chyba najlepsze benzo albo jakaś polewka

olewka sama w sobie to zaden klucz do sukcesu

Wg mnie srednio zdrowa ale i z kolei niebezpieczna dla innych i dla siebie, bo to umniejszanie jak i nie wyzerowanie danego problemu. Natomiast bardzo zdrowy jest dystans do ludzi i do siebie, nauka słuchania innych ale z natłoku informacji, dobrych rad tylko korzystanie z tego co nam rzeczywiscie jest potrzebne :) czyli np. olewka na toksycznych ludzi, na takich co to wiecznie im zle albo takich co maja pretensje ze nie poklepiesz ich po głowce i nie przytakniesz byle postawic na swoim.

agusiaww, myślę że dobrze to ujęłaś olewka = dystans do rzeczywistości

olewka to najzdrowsza postawa życiowa ale tylko wtedy kiedy samemu się niczego nie potrzebuje.żeby tak żyć to trzeba być "upchuckiem" i zjadać kamienie na islandii.

Olewka to zwykłe unikanie, i w niczym nie pomaga. Dopiero czas pokazuje skutki i straty nabyte dzięki olewce.

Durne to,durne.Nie olewaj,bo cię też oleją.

Olewanie problemów, które nie są rzeczywistym zagrożeniem, jest dobrą metodą. Trzeba się zdecydować, co jest dla mnie ważne i co chcę osiągnąć i zależnie od tego jedne rzeczy olewać, a inne nie. Gdy ma się tendencję do robienia z igły wideł, do szukania na siłę problemów tam gdzie ich nie ma, do zamartwiania się wszystkim i wszystkimi dookoła, to olewka jest wg mnie jak najbardziej wskazana.

Zdrowa olewka jest potrzebna, gorzej jak ktoś ma wszystko i wszystkich w dupie, kiedy drwi sobie nagminnie z innych, nie szanuje ich, wydaje mu się, że jest pępkiem świata, kocha tylko siebie i do tego nie potrzebuje pomocy innych bo np. jest bogaty i inni muszą mu usługiwać. Co takiemu zrobisz?

podobno buddyści wyćwiczyli się w olewce, to prawda?

podobno buddyści wyćwiczyli się w olewce, to prawda?

A, zazdroszczę im ich stanu umysłu, totalne wyciszenie i przyjmowanie wszystkiego na spokojnie. Kiedyś nawet udało mi się wejść w w pewien ciekawy stan umysłu po medytacji, kiedy nic nie miało znaczenia. Być może to jest moja droga do uzdrowienia.

podobno na jednym robili testy i strzelili w pobliżu niego pistoletem mierząc aktywność mózgu.

to byla totalna anomalia ponieważ nie zanotowano reakcji stresowej, która przy tak intensywnym hałasie występuje nawet u ludzi zawodowo strzelających z broni.

Ja kiedyś po medytacji doświadczyłem takiego stanu, że włączyła mi się spowolniona faza, nawet wskazówka sekundnika na zegarze jakoś dziwnie spokojnie się obracała, nie miałem wtedy żadnych myśli, tylko błogi spokój.

Zauważyłem, że życiową postawę olewki przyjmują często osoby z problemem ze stałością, zaangażowaniem, cierpliwością, konsekwencją. Zdrowsze dla psychiki, ale chyba niezbyt ambitne.