"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

Disaster123, ja już dawno przestałam wchodzić na fb, bo nie mam ochoty patrzeć jak ci żałośni ludzie obnoszą się ze swoimi sukcesami. Nie mam nic przeciwko temu, żeby ludzie odnosili sukcesy, ale to zaznaczanie na fb kto gdzie pracuje, gdzie spędził weekend i wakacje jest słabe. Na wypadek spotkania kogoś znajomego na ulicy przygotuj sobie jakąś formułkę. Nie przejmuj się tak, co myślą o Tobie inni, każdy tak naprawdę myśli tylko o sobie. Przydałaby Ci się terapia. Jeśli dominuje u Ciebie lęk społeczny - terapia grupowa.

tristezza, też mnie wkurza jak ludzie chwalą się kazdą pierdołą na fejsie. Z jedną znajomą 3 lata nie rozmawiałam i się nie widziałam, a wszystko wiem co się u niej dzieje dzięki fb. Chore to jest, ale żal mi takich ludzi, którzy za grosz nie szanują swojej prywatności.

Argish, bardzo mnie rozbawiła sytuacja jak moja dobra (!) koleżanka była dwa miesiące wakacyjne na stażu w firmie jako "asystentka HR" i sobie dodała to na fb jako praca. Na moje pytanie: "A po co to dodawałaś, przecież to tylko staż?!", ona odpowiedziała: "Przecież każdy wpisuje sobie jakąś pracę na fb, musiałam coś dodać". Staż się dawno skończył, ale ona nadal tam "pracuje"

Też uważam że chwalenie się wszystkim na fejsbuku jest żałosne......co niestety nie zmienia faktu, że boli za każdym razem jak ktoś się czymś chwali i ja uświadamiam sobie że sam nie mam czym....

Ja pierdole. Mam nadzieję że nie mam znów choroby lokomocyjnej bo gdyby tak było to oznacza tylko jedno-jeszcze większy dramat.

Po 2dniach" ciszy", jednak nie wyzdrowiałam i znów boli mnie żołądek . staram sie chyba za mało. Dziś sobie odpuscilam i jadlam to,co wszyscy(oczywiście nie tyle co oni). Potem dopiero dieta ale bylo już za późno

Przez ten pojebany stan nie byłam w stanie zrobić projektów na poniedziałek. Wszystko na weekend, ciężko będzie. Nic już więcej nie zjem. Jedzenie kończy się cierpieniem.

Probowalam zapisać się na badania. Dzwoniłam do różnych placówek ale nikt nie odbierał.. Jestem rozczarowana bo to kolejna proba nieudana

Znów chudne choć waga była już prawie normalna. Coraz mniej mnie. Brakuje mi 2kg do strasznego stadium. Moze dlatego nie mam energii do życia i mogłabym spać i spać.

nic dzisiaj nie zrobiłam w pracy...

mam coraz większą zlewkę na wszystko

a miało mi zależeć, a miało być lepiej... ;/

JA PIERDOLE. Jem winogrona a gałązki zaczynają się ruszać. TO NIE GAŁĄZKI. Zjadłam 2 miski tych winogron jeszcze pare dni temu. Czemu cos takiego mnie spotyka zawsze? Czemu te stworzenia pojawiają sie zawsze tylko na moim talerzu. To i tak nie przebije tych pełzających ale to mała ich wersja. Wtedy jadłam ciastka a spod ciastek zaczelo wylazic to cos co ma milion nóg. Najgorsze jest to, że poprzednie ciastka zjadłam. Albo jem i pająk zapierdala przez talerz taki ohydny z polyskliwym odwłokiem czy co on tam ma

Nienawidzę tych robali. Żarcia. Fuuuuu :<<

Hej, jestem tu pierwszy raz… Chciałabym się wygadać raz na takim forum.. jeszcze nigdy tego nie robiłam.. mam ze soba problem.ogromny problem.. problem ze swoimi uczuciami. Mam wielkie-ogromne skłonności to tego, że jeżeli spotkam jakiegoś fajnego chłopaka to momentalnie się w nim „zakochuje” , wyobrażam obie jakby to mogło byc jak bysmy byli razem a potem cierpię, strasznie cierpię, nie potrafię normalnie fukcjonować.. Mam problem z tym, że bardzo szybko sie zakochuje.. juz nie mam sily.. I tak ostatnio było.. Byłam u lekarza..rozmawiałam z nim zaledwie 20 minut.. bardzo się o mnie troszczył, pocieszał.. i znowu.. znowu mnie dopadło to zakochanie.. teraz nie mam juz siły.. nie mam siły zyc, chciałabym do niego jezdzic codziennie.. wiem ze to głupie, zdaje sobie z tego sprawe, ale to jest silniejsze ode mnie.. mam słaba psychikę.. teraz caly czas o nim mysle, płaćze.. ciagle.. juz nie moge.. nie moge… ciagle mysle co on robi teraz. chciałabym byc z nim… on jest idemnie 20 lat starszy.. dodoam ze jeszcze nigdy nie miałam chłopaka i mam wrażenie ze nikt nigdy mnie nie pokocha.. dopada mnie depresja.. nie chce mi sie zyc, nie widze sensu.. Pomóżcie, prosze.. co robic? :(

Moniczka213

Ile masz lat?

Moniczka213

Ile masz lat?

23

Monika,a może to zauroczenie i chyba tak jak szybko przyszło tak pójdzie ?

trwa juz 2 tygonie

Monika , uwierz że to krótko ... Nie chodzi mi o czas. Chodzi mi o to że tak szybko jak się w nich zauroczysz tak samo szybko / łatwo oduroczysz.

Uwierz .

A i lepiej czerp z tego korzyści ,patrz, czy wyobrażenia to zbrodnia?-jeśli ciężko Ci to zmienić / walczyć z tym....bo kiedy już sobie pójdzie będziesz zaskoczona Ale jednocześnie szybko się otrzasniesz...do nastepnego obiektu " westchnien"

Ale teraz czuje, że dopadła mnie depresja.. nic mnie nie cieszy.. nic.. nic mi sie nie chce, jestem przygnebiona, nie widze sensu zycia.

A wiem, że jeżeli miałabym teraz pojechac do NIEGO było by wszystko inaczej.. byłabym najszczęśliwasza na świecie.. na prawde.. wiem ze to głupie ale nie potrafie sobie z tym poradzić, jestem słaba psychicznie, wszystko przezywam 100 razy bardziej niz ini, zwykli ludzie. Nio mam już siły..

To ucieknij w wyobrazenia je też musisz przeżywać 100 razy bardziej....

A jeśli depresja jest bardzo poważna....udaj się po pomoc do jakiegos terapeuty albo psychologa ?

Myslalas o tym na poważnie ?

Wkurza mnie i irytuje że przez lęk i smutek stałem się bardzo żałosnym, zgorzkniałym człowieczkiem. Przez to że nie umiem być szczęśliwy, zazdroszczę ludziom, którym to się udaje i w konsekwencji ich nie lubię. To żałosne i chore

nic nie ma sensu...

Na świecie giną niewinni ludzie, a tu człowiek musi się pierdoolić z trudami życia.

nie chce isc do psychologa.. nie chce o tym nikomu opowiadac.. moze przejdzie kiedys samo? czy nie?

nie chce isc do psychologa.. nie chce o tym nikomu opowiadac.. moze przejdzie kiedys samo? czy nie?

ja czekam aż przejdzie samo

a wygaduje się o wszystkim tutaj bo nie mam gdzie indziej :)

Jestem beznadziejna po raz trzeci. tak rozkojarzona, w tej pierdolonej nerwicy że samo zabranie się do roboty zajęło mi kilka dni. Zawsze jak chciałam to serce zaczynało mi napierdalac i kłuć. Cały czas się boje że coś mi nie wyjdzie. I nie wyszlo. Ale jestem głupia że dopiero po 3godzinach pracy oprzytomnialam, znalazłam błędy. Wszystko muszę zacząć od nowa. Stracilam tyle czasu! Tyle nerwów, jestem wkurwiona na siebie. Nici z weekendu. Nici ze spokojnej niedzieli. Wszystko na ostatnia chwilę. Nie mam już sił. Nie chce mi się. Boję się, cały czas. Jestem wykończona choć prawie nic nie robię. Kładę się zmęczona i budze się zmęczona. Nie pamiętam żebym ostatnio miała choć troche energii, tyle ile bym chciała mieć. Mam tyle planów a zupełnie brakuje mi sił do ich realizacji. Nie wiem już totalnie jak sobie pomoc. Gdyby to była depresja to zwiększyła bym dawkę antydepresantu. Tylko to nie jest depresja, przynajmniej tak nie wygląda.. Nie wiem co mi jest, nie chce tak żyć.

Mam tyle planów a zupełnie brakuje mi sił do ich realizacji.

Ja do czegokolwiek też zabieram się po kilka dni. To dobrze ze masz chociaż jakieś plany na przyszłość.

Steviear, nie trzeba depresji do takich objawów, przy zaburzeniach osobowości jest całkiem podobnie z tym, że gorzej jeśli chodzi o leczenie bo tabletki na to nie działają tak jak przy depresji.

ile to jeszcze potrwa? ja juz nie mam sily.. ciagle placze.. nic nie ma sensu..

a jeszcze mam wazne egzaminy niedlugo le po prostu nie mam sily sie uczyc.. bo po co.. skoro nic nie ma sensu.. ;(

nic mi się nie chce...