Pośmiejmy się z siebie

Ja tam daruje sobie leczenie - myślę, że z tym trzeba po prostu żyć.

Co do natrętnych myśli i lęków - te drugie są u mnie powiązane z tym tymi pierwszymi. Wciąż "wydaje mi się", że niepoprawnie mówię, tzn. buduję kiepskie zdania, nie potrafię odpowiednio przekazać tego co chcę powiedzieć. Dotyczy to też mojego codziennego zachowania, które bardzo chciałbym zmienić. Od kilku lat próbuję tego dokonać, ale poczucie bezustannych porażek nie ustaje. Moje leki więc dotyczą tego, że nie uda mi się poprawić tego co chce, ale codziennie mam nadzieję, że jednak dam radę. I tak dzień po dniu od sam już nie wiem kiedy...

Mnie czasem dopada takie uczucie, że chciałbym komukolwiek przy... z byle powodu. Czasami lubię to uczucie, ale niestety zawsze muszę poczekać, aż samo przejdzie.

Ja tak mam bardzo często, ale nie bardzo mi wypada komuś wlać, to szukam słownej zaczepki, żeby się pokłócić. I jak już mi się uda kogoś sprowokować, to już mi troszkę lepiej, naprawdę przychodzi ulga (na chwilę)...

Ja bardzo lubię kłócić się z moją nauczycielką/"wychowawcą", gdy mam 100% pewność, że to ja mam rację. Odrobina pewności siebie działa bardziej odprężająco niż dwie godziny sprzątania.

słuchajcie a ma ktoś z was OCD z przewagą obsesji w postaci natrętnych myśli i lęków?

Ja mam. Natrętnych czynnosći mam niewiele za to wymyślam takie cuda, że mnie już mózg boli od tego.

Ja mam tak samo niestety ostatnio bardzo mi się nasiliło.

Może zaczniesz pisać jakieś ciekawe opowiadania? Dobrze jest wykorzystać to co w nas złe czy smutne w to co piękne. Z cierpienia wszak wywodzi się najwspanialsza poezja.

Kurcze, ja próbowałam z wierszami. Uwielbiam je pisać, ale jak je potem czytam to się zastanawiam "o so kufa chozi........?"

Ogólnie uwielbiam pisać, szczególnie proza mi dobrze wychodzi, ale od kiedy choruję, to mam blokadę, kiedyś publikowałam, teraz czuję się jak analfabetka.

Ja czasami coś jeszcze piszę, ale nie tyle co dawniej. Lubię też po swojemu tłumaczyć teksty ulubionych piosenek. Myślałem też żeby pisać recenzje filmów, ale nie mam dla kogo i po co.

Ja napisałam kilka recenzji filmów, opublikowano je. Teraz mi się marzy napisanie własnego scenariusza, kurs zrobiłam kiedyś, ćwiczyłam w domu, ale dawno temu to było. Pomysły mam, tylko nie umiem tego przelać na papier. A w głowie już mam gotowe dialogi...:/

Ja myślałem o filmie o nietypowym zawodzie lub takim, który jest spotykany na co dzień, ale na który nie zwraca się uwagi.

Ja mam na koncie jedną publikację naukową. Ale dla mnie właściwym wyzwaniem jest proza oraz pewien pomysł, który od paru lat nie daje mi spokoju. Wstępem do książki będzie moja magisterka o Foucaulcie i Bataille'u z obrazoburczą tezą, tak aby stworzyć podwaliny książki a siebie wywindować na studia doktoranckie. Ale nie ukrywam, że ta choroba odbiera mi siły. Choć 30 stron książki już mam. To będzie przełomm mówie Wam

Wiersze też pisałem, oto jeden z nich, opisujący widok z wielkiego Mienguszowieckiego.

"stoję na szczycie góry..."

"... krajobraz zamglony"

"...tak bardzo, że jakbym dostał w mordę, to nie wiem, z której strony".

Wiersz jest dość krótki, ale i ja nigdy nie byłem na Wielkim Mienguszowieckim.

Hehehe... no jo. ja tez pisze... nawet na tym zarabiam... bataille i foucault brzmia niezle, chociaz teraz skupiam sie na wlasnej magisterce "ontologia podmiotu histerycznego" ... choroba nie pomaga w pisaniu prac logicznie poprawnych, ale co tam - fajnie probowac....

i wiersze sadze i prozy tez...

fajnie wiedziec, ze piszecie tez... moze powinnismy zorganizowac jakies forum pseudoliterackie?

w pisaniu glownie przeszkadza mi moje drapanie sie po glowie do krwi. ciezko jest stukac w klawiature kiedy obie rece sa zajete drapaniem... :/

ale coz, piszmy, piszmy, piszmy...

ja sobie tak mysle, ze musze tworzyc, zeby nie marnowac tylko tlenu na planecie... bo - jak ktos juz wczesniej zauwazy;- skoro juz cierpimy, to przynajmniej starajmy sie produkowac piekno...

a kiedys pisalam i to sporo, takie smutasy przemysleniowe ze kazdego mozna by w depresje tym wpedzic. ale teraz ze mam dziecko to nie mam czasu.... i nawet jak cos mi wpadnie do glowy w sumie ciagle wpada, to nie mam czasu zeby to przeniesc na papier.... albo po prostu moze mi sie nie chce

Dzisiejszy dzień. Dzwoni domofon. Odbieram, jakaś pani mówi, że ma polecony z urzędu miasta i pyta się, czy może podjechać. Pytam się "to za ile pani będzie?". Pani na to, że za chwilę, bo jest na dole i podjedzie windą.... Nie wpadłam na to gadając z nią przez domofon

Ale to nie koniec, pani przyjechała na górę i daje mi kwitek do podpisania, trzeba wpisać datę. Pytam pani "a który dzisiaj jest?" Pani mówi, że 13-sty. A ja se myślę, no fakt kuź.wa, mam dzisiaj urodziny :D:D

Nie ma to jak być lekko potrzepanym

RAMM mam jedną niedorzeczną obsesję...panicznie boję się, że coś mnie opęta, że zaraz komuś zrobię krzywdę, a potem się obudzę i moje życie będzie koszmarem...

 

[*EDIT*]

 

generalnie panicznie boję się złych duchów...

Haha, teraz się mogę z siebie pośmiać. Bez obrazy Wiola, też to miałam przez jakies 2 lata i wtedy faktycznie byłam przerażona. Najgorsze, że nie mogłam o tym nikomu powiedzieć. No bo jak? Męczyłam się dniami i nocami, schudłam do 45 kg., nie mogłam jeść, tylko te głupie myśli. Najważniejsze to trafić na odpowiednie leki i dobrego psychiatrę, reszta będzie ok.

cholera, wczoraj tak sobie zgniatalam nos caly dzien ze az mi sie kolczyk w nosie chyba poruszyl i boli teraz.

Lagunciu, wyciskaj wągry na parze

dostalam wiadomosc od wrozki Elwiry

i co Ci napisała?

korba mam klątwe RATATUJJJJJJJJJJJJJJJJJJJ:D

No ze 2 dni temu dostałam takiego sms-sa. Trochę się przeraziłam, aczkolwiek przestaje mi już odbijać z tą bojaźnią na telefon. Pocieszam się tym, że telefon jest na męża. Ale jestem okrutna.

korba mam klątwe RATATUJJJJJJJJJJJJJJJJJJJ:D

No więc stało się, dopełnił się kielich przeznaczenia, uchuchuchu.

isj, piekny, ja nie gniote wagrow hehe nie mam takowych po prostu uwielbiam tak zagniesc nosek ze az dotkne nim do ust. no bosko

Kudy moją piękności do Twojej, o, Laguno Serce moje raduje się na wieść, że nie masz wągrów.

Zwyczaj, hmm... jakby to powiedzieć - przedziwny :) Musisz mieć wyjątkowo rozciągnięty nos, swoją drogą, heeh. Masz jakieś ćwiczenia na dziurki i przegrodę?

cwiczen nie ma, za to chrzastka jest jak guma, mozna zagniesc w kazda strone hehehe