Ktoś mnie kocha, szanuje, a ja...

Perypetii z M. ciąg dalszy.

Sto razy prosiłam, żeby mnie już nie przepraszał, nie prosił o wybaczenie, bo to tylko wzmaga we mnie poczucie winy i nasila lęk przed czymś bliżej niezidentyfikowanym (a może przed samą sobą?); oczywiście przeprosinami, wzbogaconymi o miłosne wyznania i wyrazy tęsknoty, wciąż zasypuje mnie każdego dnia, dodatkowo każdego dnia nadmieniając, że wyjeżdża, znika z mojego życia ("żegnaj"), ale to byłabym w stanie przeżyć (jakoś, choć ciężko, bo moje sumienie chyba ma wrzody i dlatego tak mi dokucza).

Wczoraj wieczorem przeszedł samego siebie - smsem poinformowal mnie, że na naszej huśtawce (takiej przed blokiem, dla dzieci, na której lubiliśmy przesiadywać) zostawił ostatnią rzecz, jaka mu po mnie została oprócz wspomnień. Było ciemno i nie chciało mi się dyrdać na dół w poszukiwaniu kolejnej "niespodzianki", zresztą łazić pod blokiem po ćmoku trochę się boję.

Rano wyjrzałam przez okno - rzeczywiście we wskazanym miejscu leżało białe zawiniątko.

Dosłownie dziesięć minut później zawiniątka już nie było... Prawdopodobnie ktoś je sobie zabrał.

Również przez smsa zapytałam M., cóż takiego ważnego było w paczce, że aż musiał mi to oddać w tak głupi sposób, mimo moich próśb o nieodpierdalanie cyrków. Odpisał, że... moje CZARNE STRINGI, które zaplątały się w jego rzeczach, kiedy sie wyprowadzał... Pewnie było tam coś jeszcze, bo paczuszka rozmiarom nie odpawiadała kawałkowi szmtaki - znając M. list z przeprosinami i wyznaniami.

Zje*ałam go. Nerwy mi pusciły i zje*alam go jak burą sukę. A on? Przeprosił mnie po raz setny, po raz setny ignorując to, co mu nieustannie od dwóch tygodni nakreślam - im bardziej on mnie przeprasza, tym bardziej czuję się potwór, który potrafi jedynie krzywdzić...

Mnie to wygląda na projekcję. Wczoraj znalazłam artykuł o tym:

http://koniectoksycznych.blogspot.com/2014/01/czy-zwiazek-z-kobieta-z-narcystycznym.html

...Właśnie tego zabrakło mi w mętliku moich myśli! W końcu o tym też traktuje książka.

W mętliku Twym brakuje przede wszystkim początku.

...Właśnie tego zabrakło mi w mętliku moich myśli! W końcu o tym też traktuje książka.

W mętliku Twym brakuje przede wszystkim początku.

Bo mój mętlik to wonsz. Uroboros.

...Właśnie tego zabrakło mi w mętliku moich myśli! W końcu o tym też traktuje książka.

W mętliku Twym brakuje przede wszystkim początku.

Bo mój mętlik to wonsz. Uroboros.

Taileater.

Miałem tą wiadomość na początku strony, na to co pisałaś o M. - bo na wiadomości innych odpisałaś ;D

Fajnie że poszłaś do pracy :) Cieszę się :)

 

Czuję teraz oskarżana Na prywatne wiadomości nie odpisywałam, ale w wątkach, owszem, udzielałam się.

Nie miałem na myśli oskarżania :) Przepraszam jeśli tak to odebrałaś...

Czyli chory.

Zakochanie to patologiczny stan.

 

W takim razie to najprzyjemniejsze ze schorzeń

...

Skoro tak twierdzisz.....

A co z menelowaniem na cmentarzu, bo nie wiadomo czy piłować kajdan stal? Pytam, bo to nierdzewka jest, więc piłowania oporowo.

A co z menelowaniem na cmentarzu, bo nie wiadomo czy piłować kajdan stal? Pytam, bo to nierdzewka jest, więc piłowania oporowo.

O ile Arhol już nie powiadomił kogo trzeba i już tam na nas czekają

W każdym razie komin pozostał nieczyszczony.

U mnie nalotu też nie było, a pokój i tak wygląda, jakby ktoś tu robił przeszukanie. Albo jakby przeszedł tajfun.

U mnie nalotu też nie było, a pokój i tak wygląda, jakby ktoś tu robił przeszukanie. Albo jakby przeszedł tajfun.

Ja tam zaproszenie utrzymuję w mocy. Cmentarz to zdecydowanie ciekawsza opcja od siedzenia przy kompie, tudzież sprzątania chaty. (tak, wykrętu poszukuję. )

[Ja tam zaproszenie utrzymuję w mocy. Cmentarz to zdecydowanie ciekawsza opcja od siedzenia przy kompie, tudzież sprzątania chaty. (tak, wykrętu poszukuję. )

Dzisiaj jadę do brata (dzwoni od rana średnio co pół godziny zapytać, kiedy będę - tęskni za mną moje maleństwo), ale przyznam, ze propozycja jest bardzo kusząca i na pewno w któryś weekend z niej skorzystam. Dogadamy się jeszcze

M. wyjedzie, będę wolna, niezależna, nie nękana telefonami i zamierzam zwiedzić żydowski cmentarz we Wrocku

Oh, widzę że masz trochę ciekawych planów Fajnie, że masz czym się zająć :)

....M. wyjedzie, będę wolna, niezależna, nie nękana telefonami i zamierzam zwiedzić żydowski cmentarz we Wrocku

Spox. Mae przybędzie, utrupimy paru pejsowatych i zagrzebiemy niegłęboko cobyś miała trofeum z wyprawy.

Fajne plany macie, grupowe Szkoda że ja mieszkam daleko

Spox. Mae przybędzie, utrupimy paru pejsowatych i zagrzebiemy niegłęboko cobyś miała trofeum z wyprawy.

A już tam utrupimy; oskalpujemy - będzie trofeum, wilk syty i owca (prawie) cała

Fajne plany macie, grupowe Szkoda że ja mieszkam daleko

filip133 ja też blisko do Wrocka nie mam, ale warto pokonać te parę kilometrów dla zwiedzania cmentarza z Mae i NN4V, i skalpu oczywiście

Ale ja mam sporo dalej Może kiedyś mógłbym się wybrać, na razie to nie dam rady...

cheiloskopia, ale masz szybki pociąg.

cheiloskopia, ale masz szybki pociąg.

A wiesz, że nigdy nie jechałam pociągiem? serio, serio - to będzie mój pierwszy raz :)

cheiloskopia, ale masz szybki pociąg.

A wiesz, że nigdy nie jechałam pociągiem? serio, serio - to będzie mój pierwszy raz :)

Kolejowa cnotka.

Cnotę kiedyś trzeba będzie stracić ;>

Chciałam tylko nadmienić, że mieliście, moi drodzy, rację - M. to szantażysta emocjonalny w pełnym tego słowa znaczeniu.

Wiem, że robi to nie do końca świadomie i staram się go zrozumieć, ale... Prosiłam tyle razy, by nie zasypywał mnie tekstami wzbudzającymi we mnie poczucie winy, bo czuję się wtedy jak potwór - za trzy miesiące wróci, ja będę w miarę ogarnięta, pogadamy jak ludzie... Nic z tego - wciąż na przemian dostaję wiadomości o różnych typach: "kocham cię, daj mi szansę, ja się zmienię", "wiem, że potrzebujesz czasu; zamilknę zatem i odezwę się, gdy wrócę do Polski" oraz "wypier**liłaś mnie ze swojego życia, brzydzisz się mnie i moich wyznań, jesteś okrutna".

Lojalnie uprzedziłam go, że jeszcze jeden taki tekst i go zablokuję, bo próbuję się ogarnąć, a wpajanie poczucia winy raczej mi tego nie ułatwia. Konwersacja zeszła na neutralne tematy, a potem ją urwałam (ah, mój egoizm - nie miałam po prostu ochoty z nim już gadać), ale jestem pewna, że niedługo będę zmuszona wprowadzić wspomnianą zapowiedź blokady w życie.

Ot, niestabilny emocjonalnie M. sukcesywnie utrudnia mi własną stabilizację w tej materii.

Nie masz wyjścia. Zablokuj.

Boję się, co będzie, gdy wróci... na samą myśl o "rozmowie" dostaję dreszczy, bo wyobrażam sobie, jak bedzie ona wygladac.

To jest daleka przyszłość. Wiele się może wydarzyć. Może nie będzie żadnej rozmowy. Może on się zreflektuje w tym czasie. Nie demonizuj.